Αργεντινή 2001-2002.
Κανένα νέο για τα… καθ’ ημάς;
♦ Φτηνή προπαγάνδα
Το «σόου Γιωργάκη» από το Καστελόριζο δεν περιλάμβανε ούτε μια φορά τη λέξη ΔΝΤ. Η επιστολή Παπακωνσταντίνου, που δινόταν την ίδια ώρα στη δημοσιότητα και κατέληγε με τη φράση «η Ελλάδα ζητά την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης», απευθυνόταν στους Ζαν-Κλοντ Γιού-νκερ (Eurogroup), Ολι Ρεν (Κομισιόν) και Ζαν-Κλοντ Τρισέ (ΕΚΤ), παραλείποντας τον Ντομινίκ Στρος-Καν (ΔΝΤ). Ηταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει ότι δεν προσφεύγει στο ΔΝΤ, αλλά στα ευρωπαϊκά όργανα.
Φτηνή προπαγάνδα, όμως, καθόσον οχτώ μέρες πριν ο Παπακωνσταντίνου είχε στείλει επιστολή στους Ρεν, Στρος-Καν και Τρισέ, γράφοντάς τους ότι «οι ελληνικές αρχές ζητούν διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πάνω σε ένα πολυετές πρόγραμμα οικονομικών πολιτικών», ενώ μια μέρα μετά το «σόου Γιωργάκη», ο Παπακωνσταντίνου συναντιόταν στις ΗΠΑ με τους Στρος-Καν, Ρεν και Τρισέ (μ’ αυτή ακριβώς τη σειρά τους ανέφερε το δελτίο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών), στην οποία «συζητήθηκε το θέμα της ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης που ζήτησε η Ελλάδα και η πρόοδος των εργασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Αθήνα για την προετοιμασία του οικονομικού προγράμματος, στο πλαίσιο του οποίου θα ενταχθεί η χρηματοδότηση από τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ».
Προς τι, λοιπόν, η φτηνή προπαγάνδα του «Giorgakis’ show»; Οποιος τσιμπήσει τσίμπησε. Ειδικά εκείνοι που απλώς «καταπίνουν» ό,τι τους σερβίρει η τηλεόραση.
♦ Ξετσίπωτοι ψεύτες
Τα πιο χοντρά ψέματα εκστομίζουν αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, όταν εμφανίζονται στα κανάλια. Ιδού παράδειγμα από εμφάνιση του υφυπουργού Οικονομικών Φ. Σαχινίδη στη ΝΕΤ, το περασμένο Σάββατο.
Τον ρωτάει η Χούκλη μήπως καθίσταται «πιο αδύναμη η όποια διαπραγματευτική θέση» της κυβέρνησης, από «το γεγονός ότι ζητήσαμε την ενεργοποίηση του μηχανισμού πριν ολοκληρωθούν οι συνομιλίες, διαπραγματεύσεις, διαβουλεύσεις όπως και αν το ονομάσουμε, με την τρόικα των επιτηρητών». Απαντά ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, διότι «οι συζητήσεις γίνονται πάνω στη συμφωνία ότι υλοποιούμε ένα τριετές σταθεροποιητικό πρόγραμμα». Η δημοσιογράφος φανερά δεν θέλει να τον στριμώξει και ρωτάει περισσότερο διευκρινιστικά, αν θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα και για το 2010, δεδομένου ότι το έλλειμμα ήταν 12,7% του ΑΕΠ και τώρα πήγε στο 14%. Τι απάντησε ο Σαχινίδης; Οτι ο στόχος της μείωσης του ελλείμματος παραμένει ο ίδιος: «4 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την καινούργια αφετηρία, με την αφετηρία δηλαδή του 13,6%»!
Τι έλεγαν μέχρι πρόσφατα τα κυβερνητικά στελέχη; Οτι δεν υπάρχει καμιά ανησυχία, διότι υπάρχει «μαξιλάρι». Με τα μέτρα που πάρθηκαν το έλλειμμα θα μειωθεί πάνω από 6%, επομένως όσο κι αν πέσουν έξω τα έσοδα και οι δαπάνες, υπάρχει περιθώριο. Τώρα που το «μαξιλάρι» εξαφανίστηκε από την αναθεώρηση του ελλείμματος, δεν διστάζουν να πουν ψέματα, όπως ο Σαχινίδης, για να καθησυχάσουν τον ελληνικό λαό ότι δεν θα παρθούν νέα μέτρα μέσα στο 2010. Θέλουν να δώσουν (και) σ’ αυτά τα μέτρα το στοιχείο του αιφνιδιασμού, για να ελαχιστοποιήσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις (ποντάροντας πάντοτε και στη διαλυτική-εκτονωτική τακτική της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας).
Θυμίζουμε ότι ο στόχος που τίθεται στο ΠΣΑ δεν είναι –4% το 2010, αλλά ότι το 2010 το έλλειμμα θα πέσει στο 8,7% (σελίδα 29 του ΠΣΑ), που σημαίνει μείωση –5,2% μέχρι –5,4%, με βάση την αναθεώρηση του ελλείμματος, που έχει γίνει από τη Eurostat. Δεδομένου ότι όλοι οι υπολογισμοί για τα φορολογικά έσοδα έγιναν με μοντέλο για ανάπτυξη –0,3%, ενώ πλέον και η κυβέρνηση παραδέχεται –2% (στην πραγματικότητα η «ύφεση» θα είναι βαθύτερη), που σημαίνει ότι θα υπάξουν απώλειες, και ότι μια σειρά μειώσεις δαπανών είναι εικονικές (π.χ. 1 δισ. από τα φάρμακα), θα επιβληθούν νέα μέτρα και μέσα στο 2010. Σ’ αυτό είχε ήδη δεσμευτεί η κυβέρνηση Παπανδρέου, πριν την έλευση του ΔΝΤ.
♦ Πουλημένοι
«Εξαιρετικά δυσάρεστη και επώδυνη εξέλιξη». Αυτά μόνο βρήκε να πει για την προσφυγή στο ΔΝΤ ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος! Λες και δεν είχε άλλους χαρακτηρισμούς το ελληνικό λεξιλόγιο. Λες και υπήρχε κανένας που αμφέβαλε γι’ αυτό. Λες και δεν θα μπορούσε να επαναλάβει τα ίδια (και πιο φορτισμένα, ίσως) οποιοδήποτε στέλεχος της κυβέρνησης. Εκείνο που ενδιέφερε περισσότερο τον Παναγόπουλο ήταν να ρίξει το ανάθεμα στη ΝΔ μιλώντας για «αποτέλεσμα ενός πρωτοφανούς δημοσιοοικονομικού εκτροχιασμού που έχει οδηγηθεί η χώρα από μια άφρονα πολιτική».
Οσο για το τι θα γίνει ή τι πρέπει να γίνει, οι λέξεις «ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής» ούτε που εμφανίστηκαν στη λιγόλογη δήλωση του αρχιεργατοπατέρα. Θα «υπερασπιστεί», είπε, «την απασχόληση και τα δικαιώματα των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων»!
♦ Καταλάβαμε, καταλάβαμε!
«Την ικανοποίησή τους για το σχέδιο “Καλλικράτης” εξέφρασαν οι ελεγκτές της τρόικας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που είχαν προχθές μακρά συνάντηση με τον κ. Ραγκούση στο υπουργείο Εσωτερικών» (οι εφημερίδες).
Την είδηση έδωσε, προφανώς, ο ίδιος ο Ραγκούσης, διότι οι τεχνοκράτες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών δεν κάνουν δηλώσεις. Αν είναι αληθινή –και δεν έχουμε λόγο ν’ αμφιβάλλουμε– έχουμε μια σαφέστατη ένδειξη για το τι σημαίνει «Καλλικράτης» για τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ και για τους εργαζόμενους γενικά (με την ιδιότητα του δημότη).
♦ «Λεφτά υπάρχουν»
«Λεφτά υπάρχουν», κραύγαζε προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου, δημαγωγώντας ασύστολα. Περιέγραφε μάλιστα και τα στρώματα από τα οποία θα έπαιρνε τα λεφτά, δημιουργώντας ένα κλίμα ευφορίας σε αρκετούς εργαζόμενους, που την ίδια περίοδο άκουγαν τον Καραμανλή (ο οποίος ήθελε να «την κάνει» μια ώρα γρηγορότερα) να τους λέει ότι θα πάρει σκληρά μέτρα σε βάρος τους. «Λεφτά υπάρχουν, αρκεί να τα “ξετρυπώσει” η ελληνική κυβέρνηση», δηλώνει τώρα ανώτατο στέλεχος του ΔΝΤ στην «Ελευθεροτυπία». Τι εννοεί το ΔΝΤ το ξέρουμε: ν’ αρπάξει η κυβέρνηση και την τελευταία σταγόνα εργατικού εισοδήματος, καταδικάζοντας τις πλατιές μάζες των εργαζόμενων στην έσχατη φτώχεια και στην εργασιακή σκλαβιά.
♦ Προκαλεί ο γκαουλάιτερ
«Οι Ελληνες πολίτες δεν θα πρέπει να φοβούνται το ΔΝΤ. Είμαστε εκεί για να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε», δήλωσε το περασμένο Σάββατο ο Ντομινίκ Στρος-Καν. Παρέδωσε και μαθήματα, μάλιστα, με προκλητικό τρόπο: «Δυστυχώς, οι Ελληνες δεν είναι οι μόνοι που δαιμονοποιούν το ΔΝΤ. Αλλά τόσο οι Ελληνες όσο και οι άλλοι, πρέπει να βλέπουν το ΔΝΤ γι’ αυτό που είναι σήμερα. Είναι ένα είδος οργανισμού συνεργασίας όπου όλες οι χώρες του κόσμου εργάζονται από κοινού για να βοηθήσουν τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα».
Είναι γνωστό, βέβαια, αλλά το σημειώνουμε για να μην το ξεχνάμε μες στον ορυμαγδό των ημερών. Ο Στρος-Καν είναι «σοσιαλιστής», μεγαλοστέλεχος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, που ορισμένοι τον προωθούν και ως υποψήφιο για τη γαλλική προεδρία. Είναι και προσωπικός φίλος του Παπανδρέου, όπως φρόντισε να μας ενημερώσει τους προηγούμενους μήνες η κυβερνητική προπαγάνδα. Τότε που ο Παπανδρέου τάχα εκβίαζε τους ευρωπαίους ηγέτες με προσφυγή στο ΔΝΤ που διευθύνει ο «φίλος του».
♦ Ανάσταση νεκρών
Ηταν δυνατόν να μην εμφανιστεί ξανά στην πιάτσα ο ξεχασμένος Αλέκος Παπαδόπουλος, που ο Παπανδρέου τον έστειλε στην πολιτική συνταξιοδότηση, μη περιλαμβάνοντάς τον στις λίστες του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές; Πως και πως την περίμενε αυτή τη στιγμή. Εχοντας ζητήσει από το Μάρτη ακόμα προσφυγή στο ΔΝΤ, αισθάνθηκε δικαιωμένος και βγήκε να το «φωνάξει», επαναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τις γνωστές νεοφιλε- λεύθερες-αντιλαϊκές-αντεργατικές προτάσεις που εδώ και χρόνια κάνει. Και βέβαια, δεν παρέλειψε να «καρφώσει» τον Παπακωνσταντίνου χαρακτηρίζοντας «αδύναμο και μικρότερο των περιστάσεων» το ΠΣΑ.
Το δυστύχημα για τον Παπαδόπουλο είναι πως ελάχιστοι, με πρώτον και καλύτερο τον Μητσοτάκη είναι οι πολιτικοί του φίλοι. Ο Παπανδρέου, λοιπόν, δεν έχει καμιά ανάγκη να τον ανασύρει από την εφεδρεία και να τον τοποθετήσει σε κυβερνητικό πόστο. Στο κάτω-κάτω, το μόνο που διαθέτει είναι μια φασιστικού τύπου αντιλαϊκή αποφασιστικότητα. Οι γνώσεις του δεν ξεπερνούν αυτές του επαρχιώτη δικολάβου. Τότε γιατί προσπαθεί να επανέλθει από την κόλαση; Μόνο για ν’ ακούγεται τ’ όνομά του; Μολονότι και αυτό δεν είναι λίγο για κάθε αστό πολιτικό που κατατρύχεται από το κόμπλεξ του ξεπεσμένου, νομίζουμε πως και αυτός «είδε φως και μπήκε». Βλέπει πως η κυβέρνηση δε θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της για καιρό, βλέπει τα σενάρια περί «κυβέρνησης εθνικής ενότητας», που προωθούνται από πολλά κέντρα της πλουτοκρατίας, και φωνάζει «παρών», θεωρώντας ότι μπορεί ν’ αποτελέσει μια από τις εφεδρείες του συστήματος εξουσίας.
♦ Γκεμπελικά κόλπα
Καθαρά γκεμπελικά χαρακτηριστικά παίρνει η προπαγάνδα των τελευταίων ημερών. Η κυβέρνηση φτιάχνει το κλίμα και τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα. Το πρόβλημα πλέον, σύμφωνα με την προπαγάνδα, δεν είναι το ΔΝΤ, αλλά αν θα καμφθούν οι αντιρρήσεις της Γερμανίας και αν θα δοθούν έγκαιρα τα δάνεια. Προσπαθούν να βάλλουν τον ελληνικό λαό σε μια θέση που θα… παρακαλάει το ΔΝΤ και την ΕΕ να «μας σώσουν». Κι αφού «μας σώσουν», δηλαδή αφού δοθούν τα δάνεια, ουδείς θα δικαιούται να παραπονιέται για τα μέτρα που θα τα συνοδεύουν! Οποιος διαμαρτυρηθεί θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανεύθυνος και στη χειρότερη… υπονομευτής της εθνικής προσπάθειας.
► Και να θέλει ν’ αγιάσει ο Παπανδρέου, δεν τον αφήνει η Μέρκελ. «Ξεχνά» ο Παπανδρέου να αναφέρει ακόμα και τη λέξη «ΔΝΤ», βγαίνει η Μέρκελ και δηλώνει (έχει, βλέπετε, τις δικές της προεκλογικές ανάγκες), ότι επίτηδες η Γερμανία απαίτησε να αναλάβει το ΔΝΤ το μηχανισμό «στήριξης», επειδή ξέρει και ποια μέτρα πρέπει να επιβληθούν και τους τρόπους για να τα επιβάλλει.