♦ Πως θάβεται ένας αγώνας
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να θάψεις έναν κοινωνικό αγώνα. Ενας τρόπος είναι η καταστολή. Αλλος είναι η υπονόμευση. Αλλος είναι η μη στήριξή του και η προσπάθεια να τον μετατρέψεις από διεκδικητικό αγώνα σε πολιτική σπέκουλα. Ο τρόπος που αντιμετώπισε η ηγεσία του Περισσού τα πρόσφατα αγροτικά μπλόκα εντάσσεται στην τρίτη κατηγορία. Ουδέποτε πίστεψε σ’ αυτό τον αγώνα, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να τον βοηθήσει να νικήσει. Ενδιαφέρθηκε μόνο για την αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας.
Ο «Ριζοσπάστης» είναι ο καθρέφτης αυτής της συμπεριφοράς. Από τις 18 Γενάρη, που οι αγρότες βγαίνουν στα μπλόκα και ο αγώνας τους γίνεται κύριο θέμα στη χώρα, μέχρι τις 26 Γενάρη, τα μπλόκα είναι το κύριο πρωτοσέλιδο θέμα της φυλλάδας του Περισσού. Αυτό που δίνει τον τίτλο. Στις 27 και 28 Γενάρη τα μπλόκα παραμένουν στο πρωτοσέλιδο, όμως είναι δεύτερο θέμα. Από τις 29 Γενάρη αρχίζει η υποβάθμιση σε τρίστηλο «χτύπημα» («χτύπημα» λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα μια αναγγελία θέματος στην πρώτη σελίδα). Οταν αρχίζει η αποσιώπηση από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αρχίζει η αποσιώπηση και από το «Ριζοσπάστη». Στις 3 Φλεβάρη έχουμε μόνο ένα μικρό μονόστηλο «χτύπημα». Στις 4 Φλεβάρη τίποτα και στις 5 Φλεβάρη πάλι ένα μικρό μονόστηλο «χτύπημα». Αυτό ήταν και το τελευταίο. Από τις 6 Φλεβάρη το θέμα εξαφανίζεται εντελώς από το πρωτοσέλιδο και υπάρχει μόνο ρεπορτάζ στις μέσα σελίδες. Δηλαδή, τότε που ο αγώνας ήθελε στήριξη, αφού «θαβόταν» από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τον «θάβει» και ο «Ριζοσπάστης».
Στις 8 Φλεβάρη, στη συζήτηση που γίνεται στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων για τη μετανάστευση, η Παπαρήγα ουσιαστικά προαναγγέλλει τη λήξη των μπλόκων. Απευθυνόμενη στον Παπανδρέου που ευχαρίστησε τους αγρότες γιατί άδειασαν τους δρόμους, του είπε «μάλλον δεν σας έχουν δώσει όλες τις πληροφορίες», για να συμπληρώσει: «Και οι εργάτες και οι αγρότες εναλλάσσονται στις μορφές πάλης αναγκαστικά – δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς». Γιατί τότε συνεχιζόταν το μπλόκο της Νίκαιας; Μα για να υπάρχει μέχρι και τις 10 Φλεβάρη, που ήταν η 24ωρη απεργία του ΠΑΜΕ, επιβεβαιώνοντας την Παπαρήγα που έλεγε στον Παπανδρέου: «Και με την ευκαιρία για το αγροτικό, είναι λίγο πράγμα στις 10 του μήνα ο κοινός αγώνας εργατών, αγροτών και μικρομεσαίων;»! Στις 10 το βράδυ η απόφαση είχε παρθεί και στις 11 το πρωί δόθηκε το σύνθημα της αποχώρησης από το μπλόκο της Νίκαιας, χωρίς καν προηγούμενη συζήτηση με το μπλόκο του Προμαχώνα, με το οποίο είχαν καταλήξει σε κοινό πλαίσιο διεκδικήσεων.
Πώς να πιστέψουν οι φτωχοί αγρότες στον αγώνα, όταν τους συμπεριφέρονται σαν να είναι απλώς ντεκόρ για την παρουσίαση της πολιτικής ενός κόμματος; Οταν οι εργαζόμενοι βγαίνουν στο δρόμο, βγαίνουν με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν τουλάχιστον κάποια αιτήματα. Οταν σπρώχνονται σε μια παθητική τακτική, που αποκλείει κάθε προοπτική νίκης, τότε δέχεται πλήγμα η ίδια η πίστη στον οργανωμένο συλλογικό αγώνα.
♦ Ας πρόσεχαν
Σωματείο έφτιαξαν οι ζημιωμένοι από τη χρεοκοπία της «Ασπίς». Ποιοι είναι αυτοί; Μια κατηγορία είναι οι ιδιοκτήτες ασφαλιστικών πρακτορείων, που όλοι μαζί διεκδικούν περισσότερα από 40 δισ. ευρώ, ενώ η ακίνητη περιουσία της «Ασπίς» δεν ξεπερνά τα 180 εκατ. Ευρώ, όπως ατύπως τους δήλωσε ο εκκαθαριστής. Μια άλλη, πιο πολυπληθής κατηγορία είναι αυτοί που είχαν υπογράψει συμβόλαια ζωής με την «Ασπίς» και δεν πρόκειται να πάρουν δεκάρα τσακιστή, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός κάλυψής τους (οι ασφαλιστικές εταιρίες έχουν μόνο το κοινό κεφάλαιο για τις ασφαλίσεις αυτοκινήτων και τίποτα για τις ασφαλίσεις ζωής, που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό του τζίρου τους).
Η απάντησή μας σ’ αυτούς, ανάμεσα στους οποίους είναι και πάρα πολλοί εργαζόμενοι, είναι «ας πρόσεχαν». Κάποια στιγμή πρέπει να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Πότε άνθισε η ιδιωτική ασφάλιση; Οταν άρχισαν οι συνεχείς ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση. Το κενό που δημιουργήθηκε εκμεταλλεύτηκαν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες και άρχισαν να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Συχνά μας έχει τύχει να μιλάμε με εργαζόμενους και να μας εκθειάζουν την ιδιωτική ασφάλιση, επαναλαμβάνοντας επιχειρήματα που τους έλεγαν οι ασφαλιστές: «Στα Ταμεία υπάρχουν μόνο το κράτος και οι κλέφτες πολιτικοί, ενώ η ιδιωτική ασφάλιση αναπτύσσεται σε υγιή επιχειρηματική βάση». Ετσι, δημιουργήθηκε ένα ρεύμα που έλεγε ότι δεν αξίζει να αγωνίζεται ο εργαζόμενος για την κοινωνική ασφάλιση, αλλά να κοιτάξει να εξοικονομήσει πέντε δεκάρες να τις «επενδύσει» σε ένα ιδιωτικό ασφαλιστήριο. Οι πελάτες της «Ασπίς» παθαίνουν τώρα ό,τι έπαθαν όσοι έχαψαν το παραμύθι του χρηματιστήριου. Γιατί θα ‘πρεπε να τους λυπηθούμε;
♦ Παραμύθι χωρίς δράκο
Η πολιτεία θα «κυνηγήσει» όλα τα κεφάλαια που βρίσκονται στο εξωτερικό και δεν δηλώνονται στην Ελλάδα. Θα εξαντλήσει κάθε μέσο για να αποκαλυφθεί η προέλευσή τους και να πιστοποιηθεί ποιοι είναι οι κατέχοντες. Και αυτό θα γίνει με την υλοποίηση συμφωνιών μεταξύ της Ελλάδας και άλλων χωρών, που δίνουν τη δυνατότητα να υπάρχει αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών για τόκους κεφαλαίων που βρίσκονται στο εξωτερικό. Αυτά έλεγε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, απαντώντας, αντί του πρωθυπουργού, σε επίκαιρη ερώτηση του Καρατζαφέρη.
Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο. Τι προβλέπουν οι συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ελλάδα με άλλες χώρες; Δυνατότητα ανταλλαγής πληροφοριών (κάτω από συγκεκριμένους όρους) για φυσικά πρόσωπα. Οχι για εταιρίες. Εχει υπογραφεί καμιά συμφωνία με την Ελβετία; Οχι βέβαια.
♦ Ρε, δεν πάτε…
Δεν μας έφτανε η κάθε είδους προπαγάνδα για το Ασφαλιστικό, που θολώνει τα νερά και προετοιμάζει το κλίμα για την αντιασφαλιστική επίθεση, έχουμε και το «Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας», με πρόεδρο την Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου και μέλη κάποια μεγαλοστελέχη εγχώριων και κοινοτικών μηχανισμών, που οργάνωσε συνέντευξη Τύπου στην ΕΣΗΕΑ για να υπερασπιστεί την αύξηση των ορίων ηλικίας των γυναικών, ώστε να εξισωθούν μ’ αυτά των ανδρών, διότι –άκουσον, άκουσον!– η πρόωρη συνταξιοδότηση «απαξιώνει τις γυναίκες»!
Επιτέλους, έχει και η προκλητικότητα τα όριά της. Δεν θα επαναλάβουμε όσα κατά καιρούς έχουμε γράψει, με αναφορές μάλιστα στο ιστορικό της θέσπισης κατώτερων ορίων συνταξιοδότησης για τις γυναίκες. Θα σημειώσουμε απλά, πως οι καλοζωισμένες αυτές κυρίες, που δεν έχουν καμιά επαφή με τις εργαζόμενες γυναίκες, εμφανίζονται «όλως τυχαίως» τη στιγμή που προωθείται η συγκεκριμένη αντιασφαλιστική ανατροπή. Τι σύμπτωση…!!!
♦ Απεργία με… εργασία
Με την «Αυγή», που «κάνει τάχα πως δεν ξέρει ότι απήργησαν στο εργοστάσιο της Τυποεκδοτικής» τα έβαλε ο «Ριζοσπάστης». Αλήθεια, απήργησαν οι εργάτες στην Τυποεκδοτική; Τότε πώς κυκλοφόρησαν την επομένη όλες οι καθημερινές αστικές εφημερίδες που τυπώνονται στο εργοστάσιο της Περισσός ΑΕ; Αλλού τυπώθηκαν; Οχι, βέβαια. Απεργία επιτράπηκε να κάνει μόνο η πρωινή βάρδια. Οι υπόλοιπες εργάστηκαν κανονικότατα, γιατί –όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο– το «μαγαζί» έχει υποχρεώσεις έναντι των εκδοτών πελατών του και δεν επιτρέπει «παρασπονδίες». Ας αφήσουν, λοιπόν, τα σάπια και ας απαντήσουν συγκεκριμένα: απήργησε το εργοστάσιο της Τυποεκδοτικής τις απογευματινές και βραδινές ώρες, που τυπώνονται οι εφημερίδες;
♦ Ξεπέρασε και το Σαμαρά
«Χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, κανείς από τους τρεις μεγάλους στόχους, δηλαδή η επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος, η φορολογική μεταρρύθμιση, η εισοδηματική πολιτική με προοπτική λύσης του δημοσιονομικού προβλήματος, μπορεί να στεφθεί με επιτυχία». Λούκα Κατσέλη; Αντώνης Σαμαράς; Λάθος! Αλέξης Τσίπρας, παρακαλώ, στο Χα?τζηνικολάου στον στον Real FM (Πέμπτη, 12.2.10).
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην έχει κανένα πρόβλημα από τη σκληρή και ολομέτωπη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους. Το μόνο πρόβλημά του είναι πως δεν υπάρχει ταυτόχρονα και «αναπτυξιακή προοπτική». Τα ίδια ακριβώς λέει (καλυμμένα πια) η «νεοκεϊνσιανή» Λ. Κατσέλη, ενώ και ο πρόεδρος της ΝΔ Α. Σαμαράς ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ζητώντας «αναπτυξιακές ανάσες».
Αυτό πια δεν είναι «προγραμματική αντιπολίτευση». Αυτό είναι αβαντάρισμα της κυβέρνησης στην ουσία της πολιτικής που ασκεί. Δεν θέλει τίποτα περισσότερο από την αντιπολίτευση η κυβέρνηση. Δε μπορεί να ζητήσει από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να της βαράνε παλαμάκια. Εκείνο που θέλει είναι συμφωνία στο σκληρό πυρήνα της πολιτικής της, δηλαδή τα σκληρά αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Οταν η μεγάλη ανατροπή του ασφαλιστικού βαφτίζεται από τον Τσίπρα «επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος», τι άλλο να ζητήσει η κυβέρνηση;
♦ Χαράτσι και για τους χαμηλόμισθους
Εκείνο που δεν έχει συνειδητοποιήσει ο πολύς κόσμος είναι πως η ιστορία με τις αποδείξεις είναι το colpo grosso της κυβέρνησης για το χαράτσωμα ακόμα και χαμηλόμισθων εργαζόμενων που έως τώρα ήταν αφορολόγητοι. Ας το δούμε με ένα παράδειγμα.
Εστω ζευγάρι μισθωτών με ένα παιδί, εκ των οποίων ο ένας έχει ετήσιο εισόδημα 13.000 ευρώ και ο άλλος 12.000 ευρώ. Το ζευγάρι αυτό έως τώρα δεν πλήρωνε καθόλου άμεσο φόρο (φόρο εισοδήματος). Για να εξακολουθήσει να μένει αφορολόγητο, θα πρέπει να μαζέψει αποδείξεις ύψους 7.500 ευρώ (25.000 Χ 30%). Δηλαδή, να μαζεύει αποδείξεις ύψους 625 ευρώ το μήνα, χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνα (σταθερό και κινητό), συγκοινωνίες, ενοίκιο (ή τοκοχρεολύσια στεγαστικού δανείου), γιατρούς. Ποσό που δεν υπάρχει περίπτωση να συγκεντρώσει, διότι είναι μακριά από την καταναλωτική του δυνατότητα.
Αν το εν λόγω ζευγάρι καταφέρει να μαζέψει αποδείξεις ύψους 5.000 ευρώ (417 ευρώ το μήνα), θα πληρώσει έναν έξτρα φόρο 250 ευρώ (2.500 Χ 10%). Δυο χαμηλόμισθοι που ήταν αφορολόγητοι, θα πληρώσουν 250 ευρώ φόρο, χώρια τι θα πληρώσουν με την έμμεση φορολογία.