Λιγούρια και αβανταδόροι
«Με ονομαστικά τιμολόγια δεν υπάρχουν ύποπτες συναλλαγές, δεν υπάρχει “μαύρο χρήμα”. Ο,τι αγοράστηκε πληρώθηκε», δήλωσε με το γνωστό της στιλ η κόρη του Μητσοτάκη στην «Ελευθεροτυπία». Να το ξαναπού-με, λοιπόν, για να μη μας περνάει για ηλίθιους. Εμπορεύματα για χρήση αγοράζονται με τιμολόγια, γιατί πρέπει να τακτοποιηθεί λογιστικά η αγοραπωλησία, η μεταφορά, η τοποθέτηση. Σημασία έχει ποιος πληρώνει τα τιμολόγια. Και τα τιμολόγια της οικογένειας Μητσοτάκη βρέθηκαν στο παραλογιστήριο του Χριστοφοράκου. Τι γύρευαν εκεί, θα μας το πουν επιτέλους; Στο όνομά τους εξοφλήθηκαν (αν και Ντόρα και Κυριάκος ξόφλησαν τα τελευταία υπόλοιπα μετά την είσοδο του εισαγγελέα και την ανεύρεση του παραλογιστήριου), όμως μπορούν να πείσουν κανέναν ότι τα λεφτά βγήκαν από την τσέπη τους;
Αυτά τα αυτονόητα δεν τα ρώτησε, δεν τα επισήμανε η Χ. Κοραή που πήρε τη συνέντευξη. Εκανε τάχαμου σκληρές ερωτήσεις που στην πραγματικότητα αβαντάριζαν τη Ντόρα. Οταν έχεις δεύτερη δουλειά στην κρατική τηλεόραση και παίρνεις μερικά χιλιάρικα ευρώπουλα το μήνα για να παπαρολογείς στα φιλοκυβερνητικά δελτία ειδήσεων, ε, θα βάλεις και λίγη πλάτη τώρα που το αφεντικό περνάει ζόρια. Το αφεντικό, ο Θοδωρής, στήριξε το Μητσοτακαίικο και η Ντόρα ανταπέδωσε, δηλώνοντας: «Θεωρώ τις εξηγήσεις του κυρίου Λιάπη απολύτως πειστικές. Εδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία και τις αποδείξεις που απαιτούνται. Κάποια στιγμή αυτό το κυνήγι μαγισσών πρέπει να πάψει». Και μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, αυτή που πρωταγωνίστησε στο χτύπημα του Λιάπη, όσο και να ‘ναι προσφέρεται περισσότερο για τέτοια πολιτικά ξεπλύματα.
Αρρυθμίες
Σοβαρές αρρυθμίες παρατηρούνται στην κυβέρνηση. Ο Ρουσόπουλος, βλέποντας ότι το ΠΑΣΟΚ σπάει το κομπρεμί και «σηκώνει» την υπόθεση Λιάπη, ξαναθυμάται την υπόθεση Τσουκάτου και αποφαίνεται ότι το 1 εκατ. μάρκα πήγαν στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ. Δήλωσε την περασμένη Παρασκευή, απαντώντας στις δηλώσεις Παπανδρέου: «Οφείλει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να αναλάβει με θάρρος και να μας ενημερώσει πού πήγε το ένα εκατομμύριο μάρκα που εισέρρευσε στο κομματικό γραφείο του ΠΑΣΟΚ. Ποια συμφωνία της κυβέρνησης, στην οποία ο ίδιος ήταν βασικός υπουργός, επισφράγισαν ή ποια προκαταβολή εξυπηρετούσαν;».
Αντίθετα, ο υπουργός Δικαιοσύνης Σ. Χατζηγάκης μένει στην προηγούμενη γραμμή, την οποία άλλωστε επικύρωσε και η ελεγχόμενη προκαταρκτική εξέταση της Εισαγγελίας. Ρωτήθηκε σχετικά (συνέντευξη στην «Κυρ. Ελευθεροτυπία» και απάντησε αβίαστα: «Ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν μπορεί και δεν πρέπει να καταλογίσει ύποπτες συναλλαγές των κομμάτων με ιδιώτες, εφόσον δεν διαθέτει στοιχεία. Αναμφισβήτητα, η ομολογία του κ. Τσουκάτου θα συνεκτιμηθεί με όλα τα γεγονότα. Πάντως, θεωρώ ότι τα μεγάλα κόμματα λειτουργούν και πρέπει να λειτουργούν με βάση την Αρχή της διαφάνειας και της σωστής οικονομικής διαχείρισης. Εάν υπάρχουν εξαιρέσεις, αυτές επιβεβαιώνουν τον κανόνα».
Τι ισχύει τελικά; Αυτό που υποστηρίζει ο Ρουσόπουλος ή αυτό που υποστηρίζει ο Χατζηγάκης; Ας καταλήξουν σε ενιαία γραμμή, διότι ο Ρουσόπουλος κινδυνεύει να κατηγορηθεί ως πολιτικός προβοκάτορας, ο οποίος προσπαθεί να δώσει γραμμή στη Δικαιοσύνη, η οποία μέχρι στιγμής αποφαίνεται πως δεν υπάρχει ανάμιξη πολιτικών προσώπων ή κομμάτων στο σκάνδαλο.
Σοβαρά;
Το είπε πρώτος ο Σανιδάς και το επαναλαμβάνουν έκτοτε μονότονα όλοι: τα «δωράκια» της Siemens σε πολιτικούς, ίχνη των οποίων βρέθηκαν σε ντοσιέ στο γραφείο του Χριστοφοράκου, ενώ μίλησαν γι’ αυτά στις καταθέσεις τους η πρώην γραμματέας του μεγάλου αφεντικού και ο αρχιλογιστής της εταιρίας, δε συνιστούν ποινικό αδίκημα, διότι δεν συνδέονται ευθέως με αντιπαροχή των πολιτικών προς τη συγκεκριμένη εταιρία;
Σοβαρά; Και πού το ξέρουν αυτοί; Εψαξαν όλα τα στοιχεία και απέκλεισαν κάθε ενδεχόμενο συναλλαγής; Δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε την κοινή λογική που λέει ότι μια καπιταλιστική επιχείρηση δε μοιράζει δώρα χωρίς να αποβλέπει σε ανταλλάγματα. Αρκεί να επικαλεστούμε το γεγονός ότι υπάρχουν «ορφανές» μίζες που ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ. Γιατί, λοιπόν, τα «δωράκια» να μην αποτελούν ένδειξη για εμπλοκή των συγκεκριμένων προσώπων και στο σύστημα των μιζών; Πώς απορρίφτηκε αυτό το ενδεχόμενο, χωρίς να ψαχτεί;
Βέβαια, αν έκαναν αυτό το συνειρμό, που τον κάνει κάθε απλός άνθρωπος, πόσο μάλλον έμπειροι νομικοί, θα έπρεπε να κλείσουν τη δικογραφία και να τη στείλουν πεσκέσι στη Βουλή, με την ένδειξη: «προκύπτουν υπόνοιες για χρηματισμό πολιτικών προσώπων, παρακαλούμε να ερευνήσετε, όπως έχετε υποχρεώση εκ του νόμου». Στα πόστα, όμως, τους έβαλαν για να κάνουν το αντίθετο. Για να συγκαλύπτουν τις βρομιές των αστών πολιτικών. Και τα ανθρωπάρια που παριστάνουν την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη δεν έχουν καμιά διάθεση να βγουν έξω από το «κλαμπ».
Νευράκια φέρνουν γκάφες
Φανερός ο εκνευρισμός του Θ. Ρουσόπουλου, που είναι αναγκασμένος να απαντά για τον ταξιδιάρη συνάδελφό του και πρωθυπουργικό ξάδερφο και να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Την περασμένη Παρασκευή στο press room πρώτα παραπονέθηκε με μπακάλικη λογική στους δημοσιογράφους: οι φήμες και η συζήτηση για τον Λιάπη κρατάνε ήδη 10 μέρες ενώ «η υπόθεση της εισροής ενός εκατομμυρίου μάρκων στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, διήρκησε μόλις τρεισήμισι ή τέσσερις ημέρες, στη συζήτησή μας». Στη συνέχεια, προσπάθησε να πάει εκεί τη συζήτηση: «Εκείνο το οποίο όλοι γνωρίζουμε σε αυτή την υπόθεση, είναι ότι ένα εκατομμύριο μάρκα εισέρευσαν στο κομματικό ταμείο του ΠΑΣΟΚ, καθ` ομολογία υψηλόβαθμου στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης».
Επειδή του αρέσει και μιλάει συχνά για σεβασμό στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, γιατί «ξεχνά» ότι η Δικαιοσύνη, στη φάση της προκαταρκτικής εξέτασης, θεωρεί πως δεν υπάρχει ζήτημα χρηματισμού του ΠΑΣΟΚ, αλλά ζήτημα χρηματισμού του Τσουκάτου; Γιατί υιοθετεί αυτό που λέει ο Τσουκάτος (ο οποίος είναι κατηγορούμενος και μπορεί να λέει ό,τι θέλει) και όχι αυτό που λέει το ΠΑΣΟΚ; Γιατί θεωρεί ως αμάχητο τεκμήριο ειλικρίνειας την 30ετή πολιτική καριέρα του Λιάπη και όχι την εξίσου μακρά πολιτική καριέρα του Γ. Παπανδρέου;
Εμείς δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ τα πήρε (όπως και η ΝΔ, άλλωστε). Δεν ξέρουμε τι έγινε με το 1 εκατ. μάρκα του Τσουκάτου, αλλά οι μίζες που δόθηκαν συνολικά είναι 200 φορές περισσότερες. Ο Ρουσόπουλος, όμως, γιατί πέφτει σε τέτοιες γκάφες;
ΥΓ: «Ξέχασε» και κάτι άλλο ο Ρουσόπουλος. Οτι οι υπόθεση Κυριάκου-Ντόρας κράτησε λιγότερο απ’ αυτή του Τσουκάτου. Γιατί; Γιατί το Μητσοτακαίικο αντέδρασε ακαριαία, έκανε τις κινήσεις του και έκλεισε την κουβέντα. Το ίδιο έκανε και ο Τσουκάτος και μάλιστα ο Ρουσόπουλος τότε τον χαρακτήριζε «πρώην μέλος του ΠΑΣΟΚ», διαχωρίζοντάς τον από το κόμμα του. Ενώ ο Λιάπης σφύριζε αδιάφορα. Ενώ οι εφημερίδες τον υπέβαλαν στο μαρτύριο της σταγόνας, αυτός απαντούσε με «διαρροές», η πρώτη από τις οποίες έλεγε ότι… δεν πήγε ταξίδι. Εδειχνε σαν ν’ αγοράζει χρόνο και μίλησε όταν ήταν «έτοιμος», αλλά άργησε πολύ να «ετοιμαστεί» και το πουλάκι γι’ αυτόν είχε πετάξει.
Πάντα χυδαίος
Είπε ο Σημίτης, μιλώντας στη θλιβερή προσωπική του φιέστα στον Πύργο, αναφερόμενος:«Γίνεται πολλή συζήτηση, η οποία περιστρέφεται γύρω από πρόσωπα, ενώ δεν συζητάμε για τη ζημιά του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ και πώς θα αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα στο μέλλον». Ο επί 8 χρόνια πρωθυπουργός, δηλαδή ο κατεξοχήν πολιτικά υπεύθυνος για τη ζημιά του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, συμπεριφέρεται λες και είναι κάποιος ουδέτερος πολιτικός παρατηρητής. Με στραπατσαρισμένη την αλαζονεία του, του έχει μείνει μόνο η χυδαιότητα. Η ουσιαστική χυδαιότητα, που τόσο πολύ μόχθισε για να κρύψει και τόσους πολλούς τάισε για να την κρύψουν.
Ανακλαστικά
Εκπληκτικά ανακλαστικά έδειξε ένας από τους αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου, όταν από την τηλεόραση του σαλονιού του στην Αθήνα διαπίστωσε ότι στη Θεσσαλονίκη οι οπαδοί του Αρη έβριζαν εν χορώ παίκτη της ομάδας τους που «αλλοιθωρίζει» προς αθηναϊκή ομάδα. Παρήγγειλε, λοιπόν, στον εν Θεσσαλονίκη υφιστάμενό του να ερευνήσει αν τυχόν διαπράχτηκαν αδικήματα (τα οποία προσδιόρισε, μάλιστα). Μας έκανε εντύπωση η ετοιμότητα του εισαγγελέα, διότι και ο ίδιος και οι άλλοι συνάδελφοί του παρακολούθησαν ατάραχοι το on camera λιντσάρισμα του δυστυχή κύπριου φοιτητή από ασφαλίτες της Θεσσαλονίκης, όπως παρακολουθούν ατάραχοι τις συνεχείς επιθέσεις φασιστοειδών ενάντια σε μετανάστες στο Αιγάλεω και το Ρέντη, τις τύπου Κου-Κλουξ-Κλαν συμπεριφορές καπιταλιστών ενάντια σε μετανάστες εργάτες, πότε στη Μανωλάδα και πότε στο κέντρο της Αθήνας, τις συχνότατες τον τελευταίο καιρό νυχτερινές επιδρομές φασιστικών συμμοριών σε αντιεξουσιαστικά στέκια σε διάφορες γειτονιές κ.λπ. κ.λπ. Ηταν τόσο κραυγαλέα επιλεκτική η αντίδραση του εισαγγελέα, που από το μυαλό μας περνά η ιδέα, ότι κίνητρό της δεν ήταν η ενδεχόμενη παρανομία (σιγά το αδίκημα, εδώ που τα λέμε, για ν’ ασχοληθεί μαζί του ο Αρειος Πάγος), αλλά τα οπαδικά αισθήματα του εισαγγελέα (ή μήπως οι… καλές παρέες με αυτούς που ήθελαν να πάρουν τον ποδοσφαιριστή;)…
Yesman
Ο φανατικός χριστιανοφασίστας Λεχ Κατσίνσκι στην Πολωνία έχει τους λόγους του να μη θέλει την Ευρωσυνθήκη. Αρνείται να την υπογράψει, μολονότι την ψήφισε η πολωνική Βουλή. Επειδή, όμως, είναι πονηρός, επικαλείται το κοινοτικό δίκαιο και όχι τους δικούς του λόγους. Λέει πως μετά το ιρλανδικό «όχι» η Ευρωσυνθήκη είναι νεκρή και γι’ αυτό δεν έχει κανένα λόγο να την υπογράψει. Και έχει δίκιο από άποψη κοινοτικού δικαίου.
Ο νεοφιλελεύθερος Βάτσλαβ Κλάους στην Τσεχία κάνει το ίδιο, επικαλούμενος προσφυγή που έχει γίνει στο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας, ενώ σχετικό παιχνίδι έχει αρχίσει να γίνεται και στη Βρετανία.
Στην Κύπρο, ο… κομμουνιστής Δημήτρης Χριστόφιας, παραβλέποντας το κοινοτικό δίκαιο, συγκάλεσε κανονικότατα τη Βουλή την Πέμπτη 3 Ιούλη. Η συμπαγής πλειοψηφία των ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΥΡΩΚΟ επέτρεψε στο ΑΚΕΛ να προχωρήσει σε μια προσχηματική καταψήφιση. Ο πρόεδρος, όμως, όπως δήλωσε, θα εφαρμόσει κανονικότατα την απόφαση της πλειοψηφίας. Αλλωστε, είχε διαβεβαιώσει στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών τους ομολόγους του, ότι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από την Κύπρο, διότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι δεδομένη και ο πρόεδρος είναι δεδομένος.
Κρείττον σιγάν…
Εγραψε ο «Ριζοσπάστης» (8.7.08): «Επιμένει στην προώθηση της Ευρωσυνθήκης η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη, αγνοώντας προκλητικά το γεγονός πως όποιος ευρωπαϊκός λαός ρωτήθηκε με δημοψήφισμα, όπως πρόσφατα στην Ιρλανδία, την απέρριψε».
Σωστή η κριτική, αλλά μάλλον να σωπάσουν θα έπρεπε εκεί στον Περισσό. Δείτε πως γίνεται το ίδιο κείμενο, με την αλλαγή των ονομάτων της χώρας και του πολιτικού: «Επιμένει στην προώθηση της Ευρωσυνθήκης ο Κύπριος πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, αγνοώντας προκλητικά το γεγονός πως όποιος ευρωπαϊκός λαός ρωτήθηκε με δημοψήφισμα, όπως πρόσφατα στην Ιρλανδία, την απέρριψε».
Τουλάχιστον στην Κουμουνδούρου δε μασάνε τα λόγια τους. Υποστηρίζουν στα ίσια την πολιτική του ΑΚΕΛ, που είναι πιο κοντά στη δική τους. Οπως είπε και ο Τσίπρας μιλώντας στις 5.7.08 στην ΚΠΕ του ΣΥΝ, «η κυπριακή αριστερά είναι η πρώτη στην Ευρώπη που έρχεται αντιμέτωπη με την πρόκληση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου και η πρώτη που δείχνει ότι μπορεί να τα καταφέρει».
Κάρφαρος
Πέρα από την κλαψούρα και τη συνωμοσιολογία (ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται) στη γνωστή δήλωση που έκανε την περασμένη Κυριακή ο Λιάπης έριξε κι έναν κάρφαρο. «Και σήμερα, το άκρον άωτον, κατηγορούμαι και για τον ΟΤΕ», δήλωσε. Για να συμπληρώσει απνευστί: «Οταν είναι σε όλους γνωστό ότι δεν είχα καμία ανάμειξη, καμία σχέση στη διοίκηση του οργανισμού. Κανένα λόγο, ούτε για τα μικρά ούτε για τα μεγάλα θέματα της εταιρείας».
Ζήτημα πρώτο: τυπικά, ο Λιάπης, ως υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, είχε υπό την εποπτεία του τον ΟΤΕ. Τώρα, μας λέει ότι ο Βουρλούμης τον είχε γραμμένο κανονικότατα και δεν του έδινε λογαριασμό για τίποτα. Πέρα από το ότι ο Λιάπης παραδέχεται ότι έκανε το μαλάκα, υπάρχει το…
Ζήτημα δεύτερο: Σε ποιον έδινε αναφορά ο Βουρλούμης; Οπως «είναι σε όλους γνωστό», ο Βουρλούμης έδινε αναφορά μόνο στον Αλογοσκούφη, ο οποίος άλλωστε είναι αυτός που έκανε το παιχνίδι με το Βγενόπουλο και ξεπούλησε τον ΟΤΕ στη Deutsche Telekom. Οπως όλοι μπορούμε να καταλάβουμε, ο Λιάπης δεν αποκλείει καθόλου το ενδεχόμενο στον ΟΤΕ να δόθηκαν μίζες από τη Siemens.
Παρά ταύτα, ο Ρουσόπουλος θεωρεί ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα και πως όποιος βγάζει αυτό το συμπέρασμα κάνει «μια διασταλτική ερμηνεία της εις άτοπον απαγωγής. Δηλαδή, τραβάει πάρα πολύ, αυτό το οποίο θα μπορούσε να βγει διά της εις άτοπον απαγωγής»!!! (δηλώσεις στο press room την περασμένη Δευτέρα).
Ερώτημα τελικό: ο Καραμανλής τι ακριβώς ρόλο έπαιζε σ’ αυτή την κυβέρνηση, όπου ένας υπουργός απέκλειε από κάθε εποπτεία τον καθ’ ύλην αρμόδιο συνάδελφό του; Δεν το ήξερε άραγε; Αν πιστέψουμε τον εξάδελφο Μισέλ, αυτό «είναι σε όλους γνωστό», άρα και στον Καραμανλή…
Χοντρό δούλεμα
Μέχρι πριν μερικές μέρες, όταν ο Ρουσόπουλος ρωτιόταν γιατί η κυβέρνηση δε δίνει εντολή στην ΥπΕΕ να ψάξει φορολογικά τη Siemens, απαντούσε ότι αυτό θα γίνει αν το ζητήσει η Δικαιοσύνη που ερευνά την υπόθεση. Η Δικαιοσύνη δε ζήτησε κάτι τέτοιο, όμως, τη Δευτέρα ο Ρουσόπουλος ανακοίνωσε ότι η ΥπΕΕ μπαίνει στη Siemens με δυο κλιμάκια: ένα που θα ψάξει τις ανέλεγκτες οικονομικές χρήσεις της εταιρίας (μετά το 2003) και ένα που θα επανελέγξει τις χρήσεις μέχρι το 2003, που έχουν ήδη ελεγχθεί από την ίδια υπηρεσία.
Πολιτική σκοπιμότητα επέβαλε τη στροφή της κυβέρνησης, αφού η μεγαλύτερη μερίδα των ΜΜΕ ζητούσε κάτι τέτοιο, στην προσπάθειά τους να υποβοηθηθεί η εκτόνωση του σκανδάλου. Το ζητούσε και το ΠΑΣΟΚ, οπότε η κυβέρνηση έσπευσε να το κάνει και να διεκδικήσει την πατρότητα της ιδέας (υπήρξε ένας μίνι πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ Ρουσόπουλου και Παπακωνσταντίνου, σχετικά με το ποιος το πρότεινε πρώτος).
Επί της ουσίας, όμως, τίποτα απολύτως δεν πρόκειται να βγει απ’ αυτούς τους ελέγχους, πέρα από τυχόν μικροπαραβάσεις που κάθε φορολογικός έλεγχος βρίσκει. Διότι οι μεγάλες εταιρίες φροντίζουν να καλύπτουν τις βρομιές τους. Και στρατιές έμπειρων φοροτεχνικών διαθέτουν και το «λαδάκι» τους ρίχνουν. Το σύστημα των μιζών δεν περνούσε από το λογιστήριο της θυγατρικής της Siemens στην Ελλάδα. Οι μίζες ξεκινούσαν από το αρμόδιο τμήμα της μαμάς Siemens στη Γερμανία, περνούσαν από το σύστημα των ελβετικών τραπεζών και των off shore εταιριών και κατέληγαν στα κορυφαία στελέχη που ήταν επιφορτισμένα για το μιζάρισμα. Τίποτα δεν καταγραφόταν στο λογιστήριο της εν Ελλάδι θυγατρικής. Τίποτα δεν έμπαινε, τίποτα δεν έβγαινε. Αυτό το ξέρουμε όλοι.
Τι να βρουν, λοιπόν, τα κλιμάκια της ΥπΕΕ; Το μόνο που μπορούν να βρουν είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό, που θα βοηθήσει και την κυβέρνηση στην προπαγάνδα της και τη Siemens στις δοσοληψίες της με το ελληνικό κράτος. Κοντολογίς, όχι μόνο μας δουλεύουν χοντρά, αλλά και μεθοδεύουν το κουκούλωμα χρησιμοποιώντας και μέσα που τα εμφανίζουν σαν εργαλεία κάθαρσης.
Πού είναι ο Ζορμπάς, ο-ε-ο;
Οργιάζουν τα δημοσιεύματα για μίζες και δαιδαλώδεις διαδρομές «βρόμικου» χρήματος από τη Siemens προς πολιτικούς, αλλά ο «άτεγκτος» πρώην εισαγγελέας Γ. Ζορμπάς, επικεφαλής της καθ’ ύλην αρμόδιας «ανεξάρτητης» Αρχής κρύβεται καλύτερα και από τον Καραμανλή, ενώ θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει δική του ανεξάρτητη έρευνα.
Γιατί κρύβεται; Δεξιός είναι ο άνθρωπος, τι θέλατε να κάνει, να τα βάλει με την κυβέρνηση; Ο Ζορμπάς έχει πολιτικές φιλοδοξίες και με τη στάση του προσπαθεί να ξαναφτιάξει τις γέφυρες που γκρεμίστηκαν με την περιπέτεια των δομημένων ομολόγων. Διδακτικά όλα τούτα, ειδικά μετά τους ύμνους που έψαλαν στον «αδιάφθορο» και «άτεγκτο» κ. Ζορμπά τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ.
Να δεις που κάποτε…
Ο συνεργάτης της Ντόρας είχε ξεχάσει να πληρώσει 7.200 ευρώ, τα πλήρωσε κατόπιν εορτής και… παραιτήθηκε από συνεργάτης. Ο Κυριάκος πήρε 140.000 ευρώ εξοπλισμό και τα τιμολόγια βρέθηκαν στο γραφείο του Χριστοφοράκου. Ο Ακης απλά αναζήτησε καλύτερη τιμή, όπως θα έκανε κάθε καταναλωτής (από δω και πέρα, όταν κάνετε παζάρι, να απευθύνεστε στους γενικούς διευθυντές, μη τσακώνεστε με τους πωλητές στα μαγαζιά).
Ενα παλιό σαχλοτράγουδο έλεγε «να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες…». Λάθος, αυτοί μας αποκαλούν έτσι κάθε μέρα.
Αγκάθι
Την πεπατημένη της πολιτικής θρασυδειλίας ακολουθεί ο Π. Τατούλης. Οσο ήταν υφυπουργός τα έβρισκε όλα όμορφα κι ωραία και καλώς καμωμένα. Μόλις βρέθηκε εκτός, άρχισε τη γκρίνια. Τον «παίζουν» και τα ΜΜΕ και το απολαμβάνει πλέον. Πέρα από τα κίνητρα του Τατούλη, όμως, οι συνεχείς δηλώσεις του, είτε σε συνεντεύξεις είτε στο προσωπικό του ιστολόγιο, δημιουργούν πρόβλημα στην κυβέρνηση, αφού τροφοδοτούν συνεχώς τον Τύπο με δυσμενή για την κυβέρνηση δημοσιεύματα. Οι δηλώσεις του Τατούλη για τον Λιάπη είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Πώς, όμως, να τον διαγράψει ο Καραμανλής; Δεν είναι μόνο ο οριακός αριθμός των βουλευτών, από τους οποίους προς το παρόν δεν κινδυνεύει η κυβέρνηση. Είναι που θα τον κάνει ήρωα, κάτι που εμφανώς επιδιώκει ο Τατούλης, παίζοντας με τα νεύρα του Καραμανλή. Για να δούμε ποιος θα «σπάσει» πρώτος. Ο Καραμανλής, διαγράφοντάς τον για δηλώσεις ή ο Τατούλης, καταψηφίζοντας κάποιο νομοσχέδιο, όπως απειλεί σε συνέντευξή του στον «Ελ. Τύπο»;
ΥΓ: Επί της ουσίας, ο Τατούλης έχει δίκιο στα όσα σούρνει στον Λιάπη και εμμέσως στον Καραμανλή. Πάει πολύ, όμως, να μιλά αυτός για «Λουδοβίκους» και «Αντουανέτες». Εκτός αν έχει επιλέξει για τον εαυτό του το ρόλο του «γελωτοποιού» της Αυλής…
Παρθένες…
Ζητήθηκε από το Ρουσόπουλο να σχολιάσει τη δήλωση Βερελή, ότι τα κόμματα και τα κομματικά ταμεία με αυτό τον τρόπο (με λεφτά από εταιρίες) γέμιζαν και απάντησε: «Ρωτήστε τον κ. Βερελή να σας πει περισσότερα, αν και νομίζω ότι τον πρόλαβε ο κ. Τσουκάτος».
Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στην κοινή λογική, ούτε να επικαλεστούμε τον αρχιμιζαδόρο της Siemens Ζίκατσεκ, που έχει καταθέσει επίσημα στις γερμανικές δικαστικές αρχές ότι το γερμανικό μονοπώλιο χρηματοδοτούσε εξίσου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για να ‘χει το κεφάλι του ήσυχο και να μη διαταραχτούν οι μπίζνες του με το ελληνικό κράτος. Θυμίζουμε στον «αεράτο» Θοδωρή το σκάνδαλο Μητσοτάκη-Αλαφούζου. Ενα εκατομμύριο μάρκα πήρε ο Τσουκάτος (για το ΠΑΣΟΚ ή για την πάρτη του), ένα εκατομμύριο δολάρια, ποσό τριπλάσιο, έδωσε ο Αλαφούζος στον Μητσοτάκη. Στη συνέχεια, ο εφοπλιστής και μιντιάρχης κατηγόρησε το Μητσοτάκη ότι τα ‘βαλε στην τσέπη του, ο Εβερτ ψιλοαβαντάρισε τον Αλαφούζο και τελικά η υπόθεση θάφτηκε. Το ένα εκατομμύριο δολάρια δεν αμφισβητείται πάντως. Δυο μέρες πριν την αλαζονική δήλωση Ρουσόπουλου, σε συνέντευξή της στην «Ελευθεροτυπία», η Μπακογιάννη παραδέχτηκε ότι δόθηκε το ένα εκατομμύριο δολάρια από τον Αλαφούζο, αλλά «αποδείχθηκε ότι πήγε στα ταμεία του κόμματος»!
Καλύτερα, λοιπόν, να τ’ αφήσει αυτό το παραμύθι ο Ρουσόπουλος. Αυτό που παραδέχτηκε ο Τσουκάτος για το ΠΑΣΟΚ το έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο επίτιμος για τη ΝΔ. Ας μη παριστάνουν τις παρθένες ο Καραμανλής και τα τσιράκια του. Κι ας είναι λίγο περισσότερο προσεκτικοί, γιατί και ο Λιάπης έτσι ξεκίνησε, αδιάφορος και υπεράνω το έπαιζε στην αρχή και τώρα κλαψουρίζει και δηλώνει «δε μπορώ να πάω να δω ένα ματς με το γιο μου;». Είναι όλοι τους μες στα σκατά.
