♦ Φάρος
Θαυμαστικά έβαλαν τα δυτικά ΜΜΕ δίπλα από την είδηση, ότι η Χαμάς οργάνωσε διαδήλωση νίκης στη Γάζα, μετά την αποχώρηση των σιωνιστικών στρατευμάτων, που άφησαν πίσω τους 120 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και σωρούς ερειπίων. Που να καταλάβουν τα παπαγαλάκια της αντίδρασης, ότι σ’ αυτή την κίνηση της ηγεσίας στη Γάζα αντικαθρεφτίζεται το μεγαλείο ενός λαού και της αντίστασής του. Οι Παλαιστίνιοι θρηνούν για τους νεκρούς τους, ενταφιάζουν με τιμές τους μάρτυρες και με πόνο τα δολοφονημένα παιδιά και την ίδια ώρα πανηγυρίζουν για την οπισθοχώρηση του εχθρού. Η κακομοιριά τούς είναι ξένη. Ο θρήνος τους είναι δομημένος πάνω στην περηφάνεια και στους όρκους για συνέχιση του αγώνα. 60 χρόνια τώρα, αυτή η κουκίδα στο χάρτη ματώνει, υποφέρει, αλλά εξακολουθεί να αντιστέκεται. Δεν παραδίνεται, δεν υποχωρεί, δε συμβιβάζεται. Γι’ αυτό και αποτελεί φωτεινό φάρο της παγκόσμιας επανάστασης.
♦ Κλασικό κόλπο
Οταν πρωτοκατατέθηκε από την αντιπολίτευση πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τις υποκλοπές, η κυβέρνηση την απέρριψε, με το επιχείρημα ότι η δικαστική έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη και δεν πρέπει να παρεμποδιστεί από πολιτικές παρεμβάσεις. Τώρα που η δικαστική έρευνα ολοκληρώθηκε με την αποστολή της υπόθεσης στο… αρχείο, η κυβέρνηση αρνήθηκε και πάλι τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής, με το επιχείρημα πως μόνο η Δικαιοσύνη μπορεί να ξαναψάξει την υπόθεση, αν υπάρξουν νέα στοιχεία. Παλιό το κόλπο.
♦ Παραλογισμοί
Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα ενός γκάλοπ που διενήργησε η Public Issue για την «Καθημερινή». Το 69% θεωρεί τη Δημοκρατία της Μακεδονίας μικρή απειλή για την Ελλάδα. Το 48% θεωρεί ότι η μάχη για το όνομα έχει χαθεί και ίδιο ακριβώς ποσοστό θεωρεί ότι αυτή μπορεί να κερδηθεί. Παρά ταύτα, το 84% τάσσεται υπέρ του βέτο για να εμποδιστεί η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Τα ερωτήματα που τέθηκαν αποκαλύπτουν το πως χειραγωγείται η «κοινή γνώμη». Διότι ερωτήματα ουσίας, ερωτήματα που να αφορούν το δικαίωμα της γειτονικής χώρας να επιλέξει το όνομά της και την ιστορική διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας των εθνικά Μακεδόνων, δεν τίθενται. Τίθενται μόνο ερωτήματα που αφορούν πολιτικούς χειρισμούς στο πλαίσιο της κυρίαρχης εθνικιστικής μεγαλο-ελλαδικής πολιτικής. Οι απαντήσεις αντανακλούν τον παραλογισμό στον οποίο οδηγεί αυτή η χειραγώγηση. Μια τόσο μεγάλη πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της κυριαρχούσας αυτή τη στιγμή στην αστική πολιτική άποψης (βέτο). Υπέρ μιας άποψης που σημαίνει απλούστατα επίδειξη τσαμπουκά.
♦ Ξεφτίλα
Ολες οι αμερικάνικες εφημερίδες αναφερόμενες στις πρόσφατες κυπριακές εκλογές έγραφαν για «Νίκη των κομμουνιστών στην Κύπρο». Αυτά στους τίτλους, γιατί τα άρθρα έβλεπαν την εκλογή Χριστόφια με θετικό τρόπο. Μάλιστα, φιλοξενούσαν και απαντήσεις ανώτερων αμερικανών αξιωματούχων, του τύπου «όχι και τόσο κομμουνιστής στην ουσία»!
Η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική διακρινόταν ανέκαθεν για την ξεροκεφαλιά της και την εμμονή της σε κάποια στερεότυπα. Αν ζούσε σήμερα ο εκ των πατέρων του «ευρωκομμουνισμού» Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, ηγέτης του Ιταλικού «Κομμουνιστικού» Κόμματος, θα έκοβε τις φλέβες του. Τόσα χρόνια έβγαινε πρώτη δύναμη στις ιταλικές εκλογές το κόμμα του και δεν το άφησαν ποτέ να σχηματίσει κυβέρνηση. Ούτε καν να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Ενώ το ΑΚΕΛ την πρώτη φορά που διεκδίκησε άμεσα την πολιτική εξουσία την πήρε στο πιάτο, με τις ευλογίες αμερικανών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Σημάδια των καιρών, θα πείτε. Σωστά, αλλά και σημάδι της ξεφτίλας του ψευτοκομμουνιστικού στρατόπεδου. Ολες οι ηχηρές διακηρύξεις γίνονται σκόνη μόλις η αστική εξουσία πάρει τη μορφή λάγνας γυναίκας που τους κλείνει το μάτι. Ετσι δεν είναι, «σύντροφοι» του Περισσού;
♦ Κολλημένος με την προεδρία
Το ΠΑΣΟΚ κατρακυλά στις δημοσκοπήσεις περισσότερο απ’ όσο κατρακυλά η ΝΔ. Σε μια περίοδο εξαιρετικά δύσκολη για την κυβέρνηση, η διαφορά τους στα τελευταία γκάλοπ φτάνει τις πέντε μονάδες. Ακόμα περισσότερο κατρακυλά η δημοτικότητα του Γιωργάκη έναντι του Καραμανλή. Αυτός όμως «δεν καταλαβαίνει τίποτα». Αφού κατάφερε να κρατήσει την καρέκλα του, σαρώνοντας στις κομματικές εκλογές, δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Σωστή είναι γενικά η στάση του. Τα αστικά κόμματα δεν είναι ποδοσφαιρικές ομάδες για ν’ αλλάζουν προπονητή σε κάθε αρνητική συγκυρία. Είναι, όμως, και Γιωργάκης κι αυτό «χαλάει» τους Πασόκους που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στο κόμμα (λαμόγια και λίγοι αφελείς). Βγήκε, για παράδειγμα στην προσυνεδριακή συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στην Αλεξανδρούπολη, και είπε ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανατρέψει τα δεδομένα. Καλά ως εδώ, αλλά είχε και… γιωργάκειο συνέχεια: «Ας δούμε τη θετική τους πλευρά: ο κόσμος λέει “φτάνει πια, χρειαζόμαστε κάτι άλλο στη χώρα, μια ουσιαστική αλλαγή. Ο λαός θέλει να μην είμαστε μέρος της κρίσης του συστήματος, γιατί πιστεύει σε μας. Είμαι αποφασισμένος και ζητώ τη στήριξή σας για να κάνουμε τις αποφάσεις, πράξεις. Δεν είναι η μοίρα μας να βουλιάζουμε στον βούρκο. Εχουμε αποδείξει ως ΠΑΣΟΚ ότι μπορούμε να αλλάζουμε τον ρου της Ιστορίας, έχουμε τις δυνατότητες, το ανθρώπινο δυναμικό, την ψυχή». Και φυσικά… κόκαλο οι πασοκάνθρωποι.
♦ Αλλαγή εκπροσώπου ΤΩΡΑ!
Ντυμένος Ζορό και κραδαίνοντας ένα λουκάνικο (!!!) ξελαρυγγιαζόταν να τραγουδά «Μακεδονία ξακουστή…». Ο λόγος για τον Πανίκα Ψωμιάδη, που όταν άκουσε κάποια δυσμενή σχόλια απάντησε: «Τι πρέπει να τραγουδήσω; Τραγούδια της Eurovision;». Αυτό είναι. Πού πάτε, ρε άσχετοι της ΕΡΤ, με Καλομοίρα στη Γιουροβίζιον; Βάλτε τον Πανίκα, ντυμένο Ζορό, με ένα τεράστιο λουκάνικο σε σχήμα αριστοφανικού φαλού, δυο τρομπέτες από την εξέδρα του ΠΑΟΚ κι άλλες δυο από την εξέδρα του Αρη να παιανίζουν «Μακεδονία ξακουστή» και το πρώτο βραβείο είναι σίγουρο. Εδώ οι άλλοι πήραν βραβείο ντυμένοι τέρατα, υπάρχει περίπτωση να το χάσει ο Πανίκας-Ζορό με το λουκάνικο;
♦ Κρίση και διαχείρισή της
Κρίση στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό και οι επιχειρήσεις παίρνουν τα μέτρα τους για να την αντιμετωπίσουν. Ιδού μερικά τελευταία νέα από τη Γερμανία, την καρδιά του ευρωπαϊκού καπιταλισμού: H BMW ανήγγειλε ότι μέχρι τα τέλη του 2008 θα απολύσει 8.100 εργαζόμενους. Η Henkel μειώνει το προσωπικό της κατά 3.000 εργαζόμενους. Η Continental απέλυσε ήδη 1.800 εργαζόμενους σε μια νεοσύστατη θυγατρική της. Η Siemens σχεδιάζει 6.800 απολύσεις. Ο τηλεπικοινωνιακός κολοσσός Deutche Telecom ολοκλήρωσε ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης που προβλέπει την κατάργηση 32.000 θέσεων εργασίας.
Αυτά από μερικούς μόνο μεγάλους καπιταλιστικούς ομίλους. Τα ίδια, βέβαια, θα γίνουν και στους υπόλοιπους. Για να ακολουθήσουν στη συνέχεια μαζικές απολύσεις από τις μικρότερες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται ως υπεργολάβοι και προμηθευτές των μεγάλων. Για μια ακόμη φορά η εργατική τάξη καλείται να πληρώσει τα βάρη της κρίσης. Πληρώνει στην άνοδο, πληρώνει και στην κρίση.
♦ Να σταματήσει η ντροπή – να αποφυλακιστεί ο Σάββας Ξηρός
Οποιος κι αν είναι ο Μεταξόπουλος, ό,τι κι αν έχει κάνει, η φυλάκισή του με τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας (κίρρωση του ήπατος σε προχωρημένο στάδιο) ήταν μια ακόμη ντροπή γι’ αυτό που οι αστοί αποκαλούν αυτάρεσκα «νομικό πολιτισμό». Η αποφυλάκισή του με όρους ήρθε εκ των υστέρων να σκεπάσει αυτή τη ντροπή.
Ας σκεφτούμε, όμως, και λίγο ευρύτερα. Στο τελευταίο άρθρο του από την απομόνωση (δημοσιεύτηκε στο «Ποντίκι» και στην «Κόντρα», ο Δ. Κουφοντίνας έγραφε:
«Τα τελευταία 10 χρόνια στις ελληνικές φυλακές, αυτές τις αποθήκες ανθρώπων, που δε θα γνωρίσουν ποτέ οι μεγαλόσχημοι, καταγράφηκαν επίσημα 400 φυσικοί θάνατοι. Κάποιες χιλιάδες ψυχικοί θάνατοι δεν καταγράφηκαν. Η θανατική ποινή, όπως φαίνεται, δεν καταργήθηκε. Απλά, αντικαταστάθηκε με το θάνατο στη φυλακή. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι συνειδητοποιημένοι κοινωνικοί κρατούμενοι, το κίνημα αλληλεγγύης, κάθε ευαισθητοποιημένος άνθρωπος οφείλει να αντιδράσει».
Αυτοί οι άνθρωποι που πεθαίνουν στη φυλακή δεν έχουν το όνομα και τους ισχυρούς φίλους του πρώην πρύτανη του Παντείου, οι οποίοι άσκησαν δημόσια πίεση (και καλά έκαναν, παρά την επιλεκτικότητά τους) και πέτυχαν τελικά την αποφυλάκισή του. Γι’ αυτό και κανείς δεν παίρνει είδηση το πρόβλημά τους και το θάνατό τους τελικά.
Ας αναρωτηθούμε ακόμη, χωρίς διάθεση συγκρίσεων, γιατί σε τέτοια θέματα δε χωρούν συγκρίσεις: δεν είναι ντροπή να παραμένει ακόμα στη φυλακή –και μάλιστα στις σκληρές συνθήκες της απομόνωσης που έχει επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους για την υπόθεση της 17Ν– ο Σάββας Ξηρός, ο οποίος, πέρα από τα μύρια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, κινδυνεύει να χάσει και αυτό το ελάχιστο 10% της όρασης που του έχει απομείνει; Και όμως, οι πρωτοβουλίες για δημοσιοποίηση αυτού του ζητήματος, βρίσκουν στα αστικά ΜΜΕ τείχος και δε δημοσιοποιούνται (ή περνούν εντελώς στα ψιλά). Γι’ αυτό και πρέπει την υπόθεση να την πάρει στα χέρια του και να την παλέψει εκείνο το κίνημα αλληλεγγύης που υπήρξε πάντοτε ευαίσθητο σε τέτοια ζητήματα.