♦ Καρφιά
Στη γωνία περίμενε ο Τάσος Γιαννίτσης (τον θυμόσαστε;) για να υπερασπιστεί το σχέδιό του για το Ασφαλιστικό, που αποσύρθηκε άρον-άρον το 2001, γιατί κατατρόμαξε κι αυτή ακόμα την «πράσινη» συνδικαλιστική γραφειοκρατία και κατάφερε να βγάλει ένα εκατομμύριο ανθρώπους στο δρόμο, στις μαζικότερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις της τελευταίας δεκαετίας. Με την ευκαιρία, λοιπόν, της προπαγάνδας που αναπτύσσεται τώρα από την κυβέρνηση, βγήκε με άρθρο του στο «Βήμα» (Κυριακή, 7.10.07) να υπερασπιστεί το σχέδιό του ως «μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για πολλές πτυχές του Ασφαλιστικού», σε αντίθεση προς «τη σημερινή δηλητηριώδη στρατηγική της “σαλαμοποίησης”». Τονίζει, μάλιστα, αποκαλύπτοντας ποιο είναι το πραγματικό ενδιαφέρον του, πως η πρότασή του «ήταν μια ρεαλιστική και συμβιβαστική λύση, ιδιαίτερα με κατηγορηματικά δεδομένη την απουσία χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό». Κοντολογίς, ο Γιαννίτσης λέει πως αν είχαν βοηθήσει όλοι να περάσει τότε η πρότασή του, θα είχαν απομείνει πολύ λιγότερα πράγματα να γίνουν σήμερα.
Δεν αποφεύγει όμως και τα καρφιά, γράφοντας: «Με όλα αυτά (σ.σ. αναφέρεται στην απόσυρση του δικού του σχεδίου και στο νόμο Ρέππα-Χριστοδουλάκη που ακολούθησε) λύθηκε μήπως το Ασφαλιστικό; Ο καθένας ας δώσει την απάντησή του. Αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα μέσα από τη χρηματοδότηση του ΙΚΑ με 1% του ΑΕΠ σύμφωνα με τη ρύθμιση του 2002;». Σ’ αυτό το τελευταίο δε μπορούμε να του δώσουμε άδικο. Ρωτάμε, όμως γιατί δεν βγήκε τότε ο Γιαννίτσης να πει πως η λύση Χριστοδουλάκη-Ρέππα δεν είναι βιώσιμη, όταν η προπαγάνδα της κυβέρνησης Σημίτη διαβεβαίωνε ότι το ασφαλιστικό λύθηκε για μια τριακονταετία; Επομένως, ένας πολιτικός απατεωνίσκος είναι και ο ίδιος, που τώρα προσπαθεί να βγάλει το άχτι του.
♦ Δρυός πεσούσης
Ο Σημίτης απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι δειλός. Δείλιασε να συγκρουστεί με τον Καραμανλή το 2004, δειλιάζει να συγκρουστεί με τον Γιωργάκη το 2007. Δειλιάζει να υπερασπιστεί το έργο των κυβερνήσεών του. Οι ελάχιστοι που τα είχαν βάλει με τον «εκσυγχρονισμό» και που αντιδρούσαν από την αρχή στη μεγαλοποίηση του Σημίτη δικαιούνται να μιλούν και τώρα. Οχι, όμως, και να μιλούν εκείνοι που τον ύμνησαν, που τον προσκύνησαν, που τον έγλυψαν επί τόσα χρόνια. Αναφερόμαστε και στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (με πρώτον τον Γιωργάκη), αλλά και σε διάφορα παπαγαλάκια στον αστικό Τύπο.
♦ Απλές σκέψεις
Λέμε πολλές φορές στις «καφενειακές» συζητήσεις μας: Μα καλά, εκείνοι οι Πασόκοι που υποστηρίζουν τον Γιωργάκη, δε θέλουν να ξαναγυρίσουν στην εξουσία; Δε βλέπουν ότι τα μεγάλα συγκροτήματα του κάνουν πόλεμο; Μάλλον αυτοί οι Πασόκοι σκέφτονται πολύ πιο απλά και ρεαλιστικά από εμάς που βάζουμε τέτοια ερωτήματα. Κάποια στιγμή ο Καραμανλής θα χάσει. Το αν θα χάσει δεν εξαρτάται από τον αρχηγό που θα έχει το ΠΑΣΟΚ, αλλά από το ολοκληρωτικό ξέφτισμα της πολιτικής του. Θυμηθείτε πώς έχασε το ΠΑΣΟΚ το 2004. Πώς την έκανε ο Σημίτης, φορτώνοντας σε άλλον το βάρος της ήττας. Δεν παρουσιαζόταν ο Σημίτης ως ο «καταλληλότερος για πρωθυπουργός», μακράν του Καραμανλή; Μόλις όμως μυρίστηκε την επερχόμενη ήττα, πήγε και κρύφτηκε, νομίζοντας ότι θα μείνει εσαεί με το φωτοστέφανο του μεγάλου αρχηγού. Δείτε τώρα την κατάντια του. Οσο για τον πόλεμο που κάνουν τα συγκροτήματα στον Γιωργάκη, μήπως τον ίδιο πόλεμο δεν έκαναν και στον Καραμανλή; Ξεχάσατε τα πρωτοσέλιδα που τον παρομοίαζαν με τη «Ντόλι»; Τώρα, τον παρουσιάζουν σαν την ισχυρότερη πολιτική προσωπικότητα που διαθέτει η χώρα και τον έχουν στο απυρόβλητο. Αν λοιπόν ο Γιωργάκης παραμείνει στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, θα τον πολεμήσουν μεν στην αρχή, όταν όμως μυριστούν ότι ο Καραμανλής χάνει, θα σπεύσουν να τον στηρίξουν. Αρα, όσοι συνασπίζονται σήμερα γύρω από τον Γιωργάκη δεν έχουν να χάσουν τίποτα από πλευράς προσέγγισης στην εξουσία. Αντίθετα, θα κερδίσουν πολλά, αν κερδίσει την αρχηγία ο δικός τους.
♦ Προβοκάτσια
Δεν μας εξέπληξε καθόλου η προβοκάτσια που οργανώθηκε σε βάρος του ΣΥΝ, με αφορμή τη σύλληψη του Γ. Βογιατζή-Βούτση για ληστεία. Το γεγονός ότι ο συλληφθείς είναι γιος του ηγετικού στελέχους του ΣΥΝ Ν. Βούτση (ο οποίος μάλιστα μόλις είχε κάνει σοβαρή εγχείριση στην καρδιά και βρισκόταν ακόμη στο νοσοκομείο) χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός πίεσης πάνω στο ΣΥΝ, με τον οποίο οι διωκτικοί μηχανισμοί έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς, λόγω της ευαισθησίας που επιδεικνύει σε ζητήματα παραβίασης δικαιωμάτων. Μπορεί ο ΣΥΝ να περιορίζεται αυστηρά στο πλαίσιο της αστικής νομιμότητας, μπορεί την περίοδο της «εξάρθρωσης της τρομοκρατίας» να κάλυψε πολιτικά το όργιο των παραβιάσεων («ας αφήσουμε την ελληνική δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της», δήλωνε ο τότε πρόεδρός του, τη στιγμή που ο Σάββας Ξηρός ανακρινόταν ημιθανής στην Εντατική, χωρίς δικαίωμα να έχει δικηγόρο), όμως το ασφαλιταριό και οι πολιτικοί του πάτρωνες θέλουν πλήρη ευθυγράμμιση σε όλα. Γι’ αυτό περίμεναν στη γωνία τον ΣΥΝ και με αφορμή αυτό το τυχαίο γεγονός, που ουδόλως αφορά τον ΣΥΝ, σχεδίασαν μια προβοκάτσια σε βάρος του. Δεν έδωσαν στη δημοσιότητα, όπως συνηθίζουν, το όνομα του συλληφθέντα, αλλά το ψιθύρισαν στ’ αυτί των παπαγάλων τους, για να ξεκινήσει μια φασιστικού τύπου δημοσιογραφική επίθεση, που σκοπό είχε να δικαιώσει… τον Πολύδωρα.
Περιττεύει, βέβαια, να πούμε ότι όπως ένας ενήλικας 23 ετών δεν φέρει ευθύνη για την ιδεολογία και την πολιτική πρακτική του πατέρα του, το ίδιο δεν φέρει ευθύνη ο πατέρας του γι’ αυτόν (και πολύ περισσότερο ο πολιτικός χώρος), ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι ιδεολογικοπολιτικές τους πορείες είναι αποκλίνουσες και όχι συγκλίνουσες.
ΥΓ: Μια είδηση που υπό άλλες συνθήκες θα απασχολούσε ένα μονόστηλο του αστυνομικού ρεπορτάζ, έγινε πρωτοσέλιδο πολιτικό θέμα. Αυτό ξεπερνά τις δυνατότητες και τα «κονέ» της Αστυνομίας. Πίσω απ’ αυτή την προβοκάτσια, λοιπόν, αναζητήστε τον Γκέμπελς της κυβέρνησης, ο οποίος για μια φορά ακόμα απέδειξε ότι είναι αδίστακτος και εκδικητικός μέχρις ανθρωποφαγίας. Δεν σεβάστηκε καν τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του Νίκου Βούτση.
Πόσες ώρες κρατάει μια εκπομπή του Ζούγκλα; Δυο, τρεις; Δεν τις μετρήσαμε. Είδαμε όμως πολύ καλά, σε όλη τη διάρκεια της εκπομπής του την Πέμπτη 4 Οκτώβρη, να μπαίνει ένα «σούπερ» που έγραφε: «Δίνουν ασυλία σε γιο πολιτικού που συνελήφθη για ληστεία». Ο Γιώργος Βογιατζής-Βούτσης, που είναι ένας νέος άντρας 23 ετών, ενήλικας δηλαδή, που έχει κάνει τις δικές του πολιτικές και κοινωνικές επιλογές και δεν προσδιορίζεται από τον πατέρα του, ήταν ήδη στη φυλακή, με τις διαδικασίες που προβλέπονται γι’ αυτές τις περιπτώσεις (παραδέχτηκε τη συμμετοχή του σε ληστεία). Καμιά ασυλία δεν υπήρξε, καμιά ιδιαίτερη μεταχείριση δεν είχε. Ο Ζούγκλας ήξερε πολύ καλά, ότι και η μη δημοσιοποίηση του ονόματός του ήταν μια καλοστημένη προπαγάνδα της κυβέρνησης, προκειμένου να πλήξει τον ΣΥΝ. Παρά ταύτα, εξακολουθούσε ακόμα και το βράδυ της Πέμπτης να μιλά για «ασυλία». Αν αυτό δεν λέγεται φασισμός, τότε τι είναι φασισμός; Ας απαντήσει ο Ζούγκλας: για λογαριασμό τίνων προχώρησε σ’ αυτή την προβοκάτσια σε βάρος ενός πολίτη που βρισκόταν ήδη στη φυλακή, εναντίον του πατέρα του, που τυχαίνει να είναι στέλεχος κοινοβουλευτικού κόμματος και εμμέσως εναντίον αυτού του κόμματος; Δεν δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε, μήπως όλο αυτό υπηρετούσε την επανασύνδεση των σχέσεων του (και εκδότη) Ζούγκλα με τον πανίσχυρο Θ. Ρουσόπουλο;
♦ Δούλος όλων των αφεντάδων
Γάτα με πέταλα ο Βερέμης. Υπερασπίζεται τη Γιαννάκου, αλλά τραβάει κι ένα ξεγυρισμένο γλύψιμο στον Στυλιανίδη. Είπε σε συνέντευξή του στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής: «Θα παραμείνω στο ΕΣΥΠ όσο μπορώ να προσφέρω στη μεταρρύθμιση. Πιστεύω στον νέο υπουργό γιατί τον γνωρίζω από το υπουργείο Εξωτερικών ως ευφυή και τίμιο άνθρωπο… Εχω την ελπίδα ότι μπορούμε με την προσφορά και τη συμπεριφορά μας να κάνουμε τον υπουργό Παιδείας τον άνθρωπο που θα μάθει σε βάθος τα θέματα της εκπαίδευσης και θα μπορεί να προτείνει λύσεις. Να μην παίρνει απλά εντολές από “επάνω”. Γιατί τι οδηγίες θα είναι αυτές; Ξέρει ο Πρωθυπουργός τα θέματα της Παιδείας σε βάθος; Οχι. Απλά σηκώνεται το πρωί και λέει στον κάθε υπουργό να μην του δημιουργήσει πρόβλημα. Ποιον ρωτάει δηλαδή για τα θέματα της Παιδείας; Τον Ρουσόπουλο; Ας τον κάνουμε εμείς λοιπόν να ρωτάει τον Στυλιανίδη. Και να ξέρει ότι η απάντηση που θα πάρει θα είναι σοβαρή γιατί είναι γνώστης του τομέα του σε βάθος».
♦ Σαν τους ασφαλίτες
Τι σας λέγαμε πριν από δυο βδομάδες; Οτι ο Αναλυτής είναι απλά ένας λαγός της κυβέρνησης, που ενεργεί με εντολές του Αλογοσκούφη. Οτι το προσχέδιό του το έχει ήδη έτοιμο κι αν δεν το έχει μπορεί να το γράψει μέσα σ’ ένα διήμερο. Η εκτίμηση επιβεβαιώθηκε πλήρως στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας. Μόνο στο τελευταίο πέσαμε έξω. Για να γράψει κανείς αυτή τη σύντομη έκθεση αντεργατικών ιδεών δεν χρειάζεται περισσότερο από ένα δίωρο.
Τίποτα δεν ετοίμασε τις τελευταίες μέρες ο Αναλυτής. Φαίνεται από το ίδιο το κείμενο, που δεν έχει καμιά επιστημονική επεξεργασία. Ακόμα και ο πίνακας που το συνοδεύει είναι πριν το 2002! Γιατί τότε δεν δόθηκε στη δημοσιότητα προεκλογικά; Για ευνόητους λόγους. Τώρα ήρθε η ώρα ο Αναλυτής να παίξει το ρόλο του «κακού», για να ‘ρθει μετά ο «καλός» Αλογοσκούφης. Σαν τους ασφαλίτες