♦ Βομβαρδισμός και μπούχτισμα
«Ποτ πουρί» από αρθρογραφία του αστικού Τύπου (αντικυβερνητικού και φιλοκυβερνητικού) μιας μόνο μέρας (19 Ιούλη):
«Οι πραγματικές αιτίες που πυροδοτούν τις φωτιές δεν πρόκειται να σβήσουν εύκολα. Ελλείψεις κονδυλίων και διεκδικητές καίνε με πολλούς τρόπους τα δάση… Μονή Πεντέλης και Συνεταιρισμός Αξιωματικών δήλωσαν αντίθετοι στον καθαρισμό και την αναδάσωση, αντιστοίχως, δασικών εκτάσεων που διεκδικούν. Ο Συνεταιρισμός Αξιωματικών μάλιστα έφτασε να ζητήσει από την υπηρεσία αναδασώσεων να αφαιρέσει από την έκταση τα φυτά που φύτεψε!» (Καθημερινή).
«Στο έλεος των οικοπεδικών συνεταιρισμών είναι η Πεντέλη, καθώς μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1995 και του 1998 διεκδικούν περισσότερα από 25.000 στρέμματα καμένης δασικής έκτασης. Ενα από τα χαρακτηριστικά τους: Πολλοί απ’ αυτούς φέρουν ονόματα αγίων της Εκκλησίας μας» (Ελεύθερος Τύπος).
«Τρέχουμε πίσω από τις φωτιές και αν προλάβουμε να σώσουμε κάτι, έχει καλώς. Αν όχι, ζούμε αυτά που συμβαίνουν τούτες τις μέρες. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την έρευνα της “Ε”, που αποκαλύπτει ότι η πρόληψη στην Ελλάδα είναι …άνθρακες. Ανοργανωσιά των υπηρεσιών, έλλειψη 4.500 πυροσβεστών, αλλά και μηχανικών μέσων. Απάθεια και αδιαφορία, μόλις καταλαγιάσει η λαίλαπα, προμηνύουν τις επόμενες καταστροφές» (Ελευθεροτυπία).
«Εξοπλισμένοι με άχρηστο πυροσβεστικό υλικό ρίχνονται στη μάχη με τις φωτιές οι πυροσβέστες. Είναι ενδεικτικό ότι “τα πρώτα πυροσβεστικά οχήματα που έφτασαν για να αντιμετωπίσουν τη φωτιά στον Ακροκόρινθο δεν κατάφεραν από την αρχή να την κατασβέσουν διότι έσπασαν οι μάνικες”. Αυτή την καταγγελία έκανε στα “ΝΕΑ” ο δήμαρχος Κορίνθου, Αλέξανδρος Πνευματικός» (Νέα).
Τι τρέχει το ξέρουν πολύ καλά όλοι. Μόνο που φροντίζουν με βομβαρδισμό πληροφοριών, σκόρπιων, ασύνδετων και σε τεράστιες ποσότητες, που προσφέρονται άπαξ και χωρίς συνέχεια (από τον Οκτώβρη και μετά ουδείς θα ασχολείται με το θέμα), να δημιουργούν ένα αίσθημα σύγχυσης και μπουχτίσματος στον κόσμο, ώστε να σταματήσει να ασχολείται με το θέμα ή να ασχολείται σε ρόλο παθητικού καταναλωτή θεάματος και ειδήσεων και όχι σε ρόλο ενδιαφερόμενου προκειμένου να δράσει.
♦ Δολοφόνοι
Είδαμε όλοι τις φριχτές εικόνες από τη συντριβή του αεροπλάνου σε βραζιλιάνικο αεροδρόμιο, που κόστισε τη ζωή σε 200 ανθρώπους. Πόσοι, όμως, μάθαμε κάποιες λεπτομέρειες, που αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για ατύχημα αλλά για ένα ακόμη έγκλημα του κεφάλαιου, με τη στήριξη του βραζιλιάνικου κράτους (το οποίο διευθύνει -μην το ξεχνάμε αυτό- ο μεγάλος… σοσιαλιστής ηγέτης Ιγνάτιο Λούλα ντα Σίλβα).
Στο αεροδρόμιο αυτό είχε απαγορευτεί με δικαστική απόφαση να προσγειώνονται μεγάλα αεροπλάνα, γιατί ο διάδρομός του δεν έχει το απαιτούμενο μήκος. Ομως, οι αεροπορικές εταιρίες και η διοίκηση του αεροδρόμιου άσκησαν έφεση, η υπόθεση εκδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό, ασκήθηκαν οι κατάλληλες «παρεμβάσεις» και η πρωτοβάθμια απόφαση άλλαξε. Ετσι, οι εταιρίες συνέχισαν να κονομάνε από τις πτήσεις με μεγάλα αεροπλάνα και η διοίκηση του αεροδρόμιου από την αυξημένη επιβατική κίνηση. Τι σημασία έχουν 200 νεκροί μπροστά στα κέρδη; Αλλωστε, τέτοια «ατυχήματα» δε συμβαίνουν κάθε μέρα. Οσο για την έρευνα που θα γίνει, σαν να διαβάζουμε από τώρα το αποτέλεσμα: «ανθρώπινο λάθος, σε συνδυασμό με την ολισθηρότητα του διαδρόμου λόγω βροχής». Αλλωστε, ο πιλότος δεν πρόκειται να μιλήσει. Είναι νεκρός.
♦ Αποκαλυπτήρια παρασκήνιου
Στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες της εταιρίας που κατέχει το 49% του καζίνου της Πάρνηθας (το υπόλοιπο 51% κατέχει το δημόσιο μέσω της ΕΤΑ ΑΕ) κατέθεσαν δημόσια πρόταση για την εξαγορά και του υπόλοιπου ποσοστού. «Είναι εύλογο για την ιδιοκτήτρια εταιρία (σ.σ. Athens Resort Casino, στην οποία συμμετέχουν η Regency Entertainment και η Ελληνική Τεχνοδομική), αφού εκ του νόμου έχει τον πρώτο λόγο, όταν υπάρξει πρόταση για πλήρη αποκρατικοποίηση του καζίνου», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος Στ. Θεοδωρίδης.
Γνωρίζετε εσείς πολλούς καπιταλιστές που να θέλουν να επενδύσουν, χωρίς να έχουν μελετήσει καλά την αποτελεσματικότητα της επένδυσής τους; Οι εκπρόσωποι των δυο μεγάλων εταιριών (μιας που ασχολείται με καζίνο και ξενοδοχεία και μιας από τις μεγάλες κατασκευαστικές) έχουν πάρει παρασκηνιακά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης (έτσι δεν είναι, κ. Σουφλιά;), ότι όχι μόνο δεν θα θιγεί το καζίνο του Μον Παρνές, αλλά και ότι θα εγκριθούν τα σχέδιά τους για επεκτάσεις και «εκσυγχρονισμό». Οσο για τις προτάσεις του Τμήματος Περιβάλλοντος του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, για μετεγκατάσταση του Μον Παρνές και άλλων βαριών εγκαταστάσεων, προκειμένου να προστατευθεί ο Εθνικός Δρυμός (αναλυτικά γράψαμε σε εκτενές αφιέρωμα στο προηγούμενο φύλλο της «Κ»), αυτές έχουν από χρόνια πεταχτεί στο καλάθι των σκουπιδιών. Η φετινή καταστροφή δεν πρόκειται να κάνει τους λάτρεις της «ανάπτυξης» να αλλάξουν μυαλά και ρότα.
♦ Κι άλλο «σφίξιμο»
Η αντιπάθεια της στήλης για τον Αλ. Παπαδόπουλο είναι γνωστή, όμως αυτή τη φορά πρέπει να τον ευχαριστήσουμε. Γιατί με το γνωστό «αυτοκρατορικό» ύφος του είπε (συνέντευξη στο «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής) αυτά που με περισσή επιμέλεια κρύβουν οι άλλοι Πασόκοι, επιδιδόμενοι σε προεκλογική δημαγωγία, προεξάρχοντος του Γιωργάκη.
«Οι κουβέντες στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πρέπει να είναι σταράτες, απαλλαγμένες από λαϊκισμούς και δημαγωγίες, από οξύνσεις, γενικολογίες, βερμπαλισμούς και αοριστίες. Απαιτείται με τρόπο σαφή να περιγράψουμε στον λαό το οικονομικό περίγραμμα για τα επόμενα 10 χρόνια και τις θυσίες που απαιτούνται. Να του πούμε πειστικά ότι δεν θα λειτουργήσουμε με το σύνδρομο του Καλιγούλα, δηλαδή την απληστία του σήμερα, ούτε με το σύνδρομο του Νέρωνα, υπονομεύοντας το μέλλον των παιδιών μας».
Αφήνοντας στην άκρη τις παπαριές περί Καλιγούλα και Νέρωνα, τι μένει; 10 ακόμα χρόνια σκληρής λιτότητας και… βλέπουμε.
♦ Στόχος τους μόνο η κοινωνική ειρήνη
Καλά λένε πως τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τη σχεδόν ταυτόχρονη εμφάνιση, την περασμένη Δευτέρα, του Γιωργάκη και του Αλαβάνου, με την ίδια πρόταση: να συναντηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί για να συζητήσουν για τα δάση. Ο Γιωργάκης είπε πως θα απευθυνθεί στον πρόεδρο της Δημοκρατίας με πρόταση «να υπάρξει σύγκληση-συνάντηση (σ.σ. εδώ έχουμε ένα εξαίσιο μείγμα πασοκικών Ελληνικών και γιωργακικών Ελληνικών) όλων των αρχηγών των κομμάτων, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε από κοινού μια μεγάλη πια εθνική κρίση». Ο Αλαβάνος έκανε δήλωση: «Απευθύνομαι στους επικεφαλής των τριών άλλων κοινοβουλευτικών δυνάμεων, προκειμένου να υπάρξει το συντομότερο δυνατό συνάντηση των ηγετών των κομμάτων της Βουλής».
Φυσικά, η πρόταση θα πεταχτεί από την κυβέρνηση στον κάλαθο των αχρήστων. Αλλωστε, το ίδιο έκανε το ΠΑΣΟΚ με ανάλογες προτάσεις, όταν ήταν αυτό στην εξουσία. Γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει να στείλει μήνυμα ότι δε μπορεί μόνη της και έχει την ανάγκη των υπόλοιπων κομμάτων. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ θα μαζέψουν όση πολιτική υπεραξία μπορέσουν και σε καμιά βδομάδα το θέμα θα έχει ξεχαστεί. Θα έχει αφήσει κάτι, όμως. Μια ακόμα εκδήλωση της λογικής της κοινωνικής ειρήνης. Αυτοί που καταγγέλλουν την κυβέρνηση την καλούν σε συνεργασία. Για να μένει το παιχνίδι στα χέρια των «πάνω» και οι «κάτω» να περιορίζονται στο ρόλο του θεατή.
♦ Πρόστυχη ηρωποίηση
Μετά τους τρεις εποχικούς δασοπυροσβέστες, που απανθρακώθηκαν σε μια χαράδρα του Ρεθύμνου, όπου τους έστειλαν να σβήσουν φωτιά με… ψεκαστήρες, χωρίς μάσκες, φιάλες οξυγόνου και αντιπυρικές στολές, ήρθε η ώρα της ηρωποίησης των δυο πιλότων του «Καναντέρ» που συνετρίβη στa Νέα Στύρα της Εύβοιας. Σε μεγαλύτερο βαθμό των δυο αεροπόρων, διότι είναι και η ιδιότητα που «θεαματοποιεί» το τραγικό περιστατικό.
Πίσω απ’ αυτές τις ηρωποιήσεις κρύβεται η προσπάθεια απόκρυψης των κρατικών ευθυνών. Η απουσία πολιτικής δασοπροστασίας με μακρόπνοο ορίζοντα και σε σταθερή βάση. Οι ελλείψεις στο μηχανισμό καταστολής των δασικών πυρκαγιών (ο μόνος κοινωνικά χρήσιμος μηχανισμός καταστολής και ο μόνος με ελλείψεις και μάλιστα τεράστιες) και η συνακόλουθη υπερεντατικοποίηση της εργασίας των ανθρώπων που παίρνουν μέρος σ’ αυτό το μηχανισμό και της υπερεντατικής χρήσης των μηχανικών μέσων (τις 1500 ώρες πτήσης άγγιξαν οι πιλότοι των «Καναντέρ» μέσα σ’ ένα μήνα, ξεπερνώντας κάθε ανεκτό όριο). Την απουσία κάθε συντονισμού, τον πανικό και το μπάχαλο που επικρατεί στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, εξαιτίας του λειψού προσωπικού και της αίσθησης εγκατάλειψης που υπάρχει.
Σ’ αυτές τις συνθήκες, δεν είναι και πολύ απίθανο κάποιοι άνθρωποι να πάνε σαν τα σκυλιά στ’ αμπέλι. Η εκ των υστέρων ηρωποίησή τους, που σίγουρα οι ίδιοι δεν την επεδίωξαν, είναι μια ακόμα προστυχιά του αστικού κράτους, με την οποία και τις ευθύνες του προσπαθεί να κρύψει και πολιτική υπεραξία προσπαθεί να βγάλει, σε μια περίοδο που η αξιοπιστία της αστικής πολιτικής έχει φτάσει στο ναδίρ.