♦ Αποκαλυπτικά μισόλογα
«Ο κύριος Αλμούνια ζήτησε μέτρα;» (για το ασφαλιστικό), ρωτήθηκε ο Αλογοσκούφης σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Οχι μόνο δεν διέψευσε αυτό που εννοούσε η ερώτηση, αλλά με την απάντησή του επιβεβαίωσε ότι τα μέτρα θα είναι καταπέλτης στα κεφάλια των εργαζόμενων:
«Οπως ξέρετε, θεωρεί ότι το Ασφαλιστικό είναι ένας από τους μεσοχρόνιους κινδύνους για τη χώρα μας. Εκτιμά ότι σε 5-10 χρόνια θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στα δημοσιονομικά ελλείμματα και στο χρέος και με αυτή την έννοια ζητά από όλες τις χώρες, και από την Ελλάδα να κάνουν κάτι».
Η σαφής αναφορά σε χρονικό ορίζοντα 5-10 χρόνων δείχνει ότι τα μέτρα που θα παρθούν δεν θα αφορούν μόνο τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Διότι αυτοί θα βγουν στη σύνταξη μετά από 30-35 χρόνια. Επομένως, μόνο μακροπρόθεσμα μπορούν να επηρεάσουν τα δημοσιονομικά του ασφαλιστικού συστήματος. Αντίθετα, για να αντιμετωπιστεί ο «μεσοχρόνιος κίνδυνος», στον οποίο αναφέρεται ο Αλογοσκούφης, συμφωνώντας με τον Αλμούνια (τα ίδια λέει και ο Γκαργκάνας, τα ίδια είπε πρόσφατα και ο Αναλυτής), θα πρέπει να υπάρξουν περικοπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων και επιβαρύνσεις εκείνων που θα βγουν στη σύνταξη μέσα σ’ αυτόν τον χρονικό ορίζοντα. Και για να θυμηθούμε μια φράση που είναι πολύ αγαπητή στους υπουργούς όλων των αστικών κυβερνήσεων και που την έχει επαναλάβει πολλάκις ο Τσιτουρίδης («δεν θα θιγούν ώριμες ασφαλιστικές προσδοκίες»), θα λέγαμε ότι οι μόνοι που ενδεχομένως δεν θα θιγούν θα είναι αυτοί που βρίσκονται μια πενταετία πριν τη σύνταξη.
♦ Αριστερά και «Αριστερά»
Τι άλλο θα δούμε ακόμα; Η κόρη του Μητσοτάκη αναλύτρια της ιστορίας της Αριστεράς! «Η Αριστερά ιστορικά έδινε πάντοτε τη μάχη της με τις ιδέες της, με τον λόγο της. Οχι με καλυμμένα πρόσωπα ούτε με ρόπαλα και βόμβες μολότοφ» (η Ντορούλα στο «Βήμα της Κυριακής»). Φυσικά, δεν αγνοεί το γεγονός ότι η Αριστερά, ειδικά στον τόπο μας, το κομμουνιστικό κίνημα για να είμαστε ακριβολογημένοι, δεν έδωσε αγώνες «με ρόπαλα και βόμβες μολότοφ», αλλά με όπλα. Διεκδίκησε δυο φορές ένοπλα την εξουσία και τότε ο μπαμπάκας της πρωτοστατούσε στο δολοφονικό πογκρόμ ενάντια στους κομμουνιστές και τους ΕΑΜίτες του νομού Χανίων. Οπως δεν αγνοεί, επίσης, ότι για δεκαετίες οι κομμουνιστές δεν κάλυπταν τα πρόσωπά τους, αλλά κάλυπταν την ίδια τους την ύπαρξη, κυκλοφορώντας με ψεύτικα χαρτιά και αλλάζοντας πόλη, καθώς τα κυνηγητά της αστικής εξουσίας τους ανάγκαζαν να δρουν στην παρανομία.
Τότε γιατί τα λέει αυτά η Μπακογιάννη; Γιατί θέλει κι αυτή να αβαντάρει τη σημερινή καθεστωτική Αριστερά, την ενσωματωμένη στο σύστημα και αρεστή στους παραδοσιακούς αστικούς πολιτικούς Αριστερά, η οποία δεν διστάζει να αποκηρύξει και να λασπώσει όχι μόνο τον ένοπλο αγώνα, αλλά και τις οριακές μορφές αντιβίας των μαζικών κινημάτων.
♦ Πανεπιστήμιο για τις ελίτ
«Οπως συμβαίνει και στα γήπεδα, όταν σπέρνεις κερκίδες θερίζεις χούλιγκαν. Ετσι και στα πανεπιστήμια, όταν σπέρνεις μαζικά αμφιθέατρα θερίζεις καταλήψεις. Αυτή δεν ήταν η πολιτική επέκτασης της ανώτατης παιδείας τα τελευταία 20 χρόνια;». Ο Αντώνης Λιάκος, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στον οποίο ανήκει η παραπάνω απόφανση (άρθρο στο «Βήμα», 18.3.07) στα χρόνια της δικτατορίας συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε ως βομβιστής. Στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια ήταν από τις χαρακτηριστικές φιγούρες του τροτσκισμού στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εδώ και χρόνια, είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθήνας, μόνιμος συνεργάτης του συγκροτήματος Λαμπράκη, εξέχων στέλεχος της «κίνησης των χιλίων» (που δεν ήταν 1.000), πρωταγωνιστής στην υπεράσπιση του νέου βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, που εισάγει όχι μια αντιεθνικιστική, αλλά μια κοσμοπολίτικη (ταιριαστή με τον κοσμοπολιτισμό του μονοπωλιακού κεφαλαίου) αντίληψη της Ιστορίας, και ποιος ξέρει τι άλλο.
Δε θα μπορούσε, λοιπόν, παρά να έχει αυτές τις αντιλήψεις για το Πανεπιστήμιο. Θέλει πανεπιστήμιο για μια ελίτ και όχι μαζικό πανεπιστήμιο. Μας θυμίζει έτσι μια παλιά ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου, τη δεκαετία του ’20 που ο «παπατζής» ήταν υπουργός Παιδείας του Ελευθερίου Βενιζέλου. Πρέπει να βάλουμε αυστηρές εισαγωγικές εξετάσεις –έλεγε μιλώντας στη Βουλή- γιατί η μαζική εισαγωγή νέων στα πανεπιστήμια προετοιμάζει το στρατό της κοινωνικής ανατροπής. Ο κ. Λιάκος και οι όμοιοί του έχουν μια ελιτίστικη αντίληψη, που ιδεολογικά έχει τη ρίζα της στον φεουδαρχικό μεσαίωνα. Το λαϊκό σχολείο, που καθιέρωσαν οι μεγάλες αστικές επαναστάσεις, αποτελεί εχθρό του σημερινού καπιταλισμού.
♦ Ιδού η Ρόδος…
Το ‘χει ψιλοχάσει ο Πασαλάρης ή ζει κλεισμένος στο γυάλινο πύργο του Κολωνακίου και δεν έχει καμιά επαφή με την πραγματικότητα; Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η πρότασή του («Ελεύθερος Τύπος», 15.3.07) να οργανωθεί μεγάλο συλλαλητήριο που θα αποδοκιμάσει τις κινητοποιήσεις για την Παιδεία; Γράφει: «Στο συλλαλητήριο αυτό θα πρέπει να κληθούν όλες οι πλευρές, μέχρι και οι ανένταχτοι αριστεροί, όλοι οι πολίτες που ταλαιπωρούνται από τις καθημερινές πορείες, τις πυρπολήσεις, τις κλεψιές, τις βαρβαρότητες. Ενα σαρωτικό συλλαλητήριο σαν εκείνο του Ντε Γκολ προ 50 ετών στο Παρίσι, με 200.000 Αθηναίους, που θα εκμηδενίσει τους δογματικούς της σταλινικής νοοτροπίας. Αυτούς που τέτοιες μέρες το 1946 χλεύαζαν τον κοινοβουλευτισμό, διέτασσαν αποχή από τις εκλογές και πυροδοτούσαν το Β΄ Εμφύλιο που απέληξε στη βαριά ήττα του Γράμμου».
Εμείς θα συμφωνήσουμε με τον βετεράνο δεξιό δημοσιογράφο (που κάποτε – o tempora o mores –ξεκίνησε ως αριστερός, από τον μεταπολεμικό «Ριζοσπάστη». Καλέστε σε ένα τέτοιο συλλαλητήριο. Είναι μια ευκαιρία να μετρηθείτε, όπως είχατε μετρηθεί και με το συλλαλητήριο του «Ως εδώ» ενάντια στην «τρομοκρατία».
♦ TV persona ή, αλλιώς, νούμερο
Οσες φορές μας έχει τύχει να ζητήσουμε τα στοιχεία μπάτσου σε διαδήλωση, κανένας δεν μας τα ‘χει δώσει. Ούτε βέβαια φοράει κανένας τους τα διακριτικά στη στολή, όπως είναι υποχρεωμένοι. Να όμως που την περασμένη Παρασκευή, στο χώρο έξω από το συνέδριο της ΓΣΕΕ, βρέθηκε κι ένας που με καμάρι μας δήλωσε όνομα και βαθμό. Ο επικεφαλής της διμοιρίας των ΜΑΤ είχε διάλογο με ΜΑΤά, του οποίου υπήρξαμε ωτακουστές: «Εβγαλε σήμερα την κουκούλα και ήρθε εδώ να μας τραβάει φωτογραφίες». Τότε, ο επικεφαλής, με περπάτημα και ύφος αυτοκρατορικό, κατευθύνθηκε προς το μέρος μας και μας ρώτησε αν είμαστε δημοσιογράφοι, γιατί μας έβλεπε να τραβάμε φωτογραφίες. Οταν του δείξαμε τη δημοσιογραφική ταυτότητα, ζητήσαμε (όχι γιατί δεν αναγνωρίσαμε την ΤV persona των τελευταίων ημερών, αλλά για την καζούρα του πράγματος) και τα δικά του στοιχεία. Σε στάση ημιανάπαυσης και με εμφανή στο πρόσωπό του την απογοήτευση («δε με ξέρουνε, ρε γαμώτο») αναφώνησε (πως παρουσιάζονται στο στρατό ένα πράμα): «Καραδήμας Κωνσταντίνος, ανθυπαστυνόμος». Του είπαμε και μεις, για να τον παρηγορήσουμε, να μη φοράει το κράνος, γιατί θα του χαλάσουν τα καρφάκια στην καράφλα, άσε που του κόβει και σε… αναγνωρισιμότητα.
♦ Μπίζνες και φιλανθρωπία
Το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας (ΕΒΕΑ) και ο Δήμος Αθηναίων υπέγραψαν «μνημόνιο συνεργασίας» για την αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων. Για να δώσουν μάλιστα έμφαση στο εγχείρημά τους, κήρυξαν το 2007 «έτος αστέγων». Οποία φιλανθρωπική διάθεση, θα πει κάποιος. Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις δίνουν και μια κοινωνική διάσταση στο έργο τους. Αμ δε. Μπίζνες κάνουν οι καπιταλιστές. Business as usual. Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος δεν έχει πρόβλημα να μας το πει ευθέως: «Καθώς οι ίδιες οι εταιρίες έρχονται αντιμέτωπες με τις προκλήσεις του μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και ειδικότερα της εσωτερικής αγοράς, συνειδητοποιούν ότι η εταιρική κοινωνική ευθύνη μπορεί να ενέχει άμεση οικονομική αξία». Με άλλα λόγια, και το φιλανθρωπικό «κομμάτι» μας θα κάνουμε και θα κονομήσουμε.
♦ Ο δάσκαλος και τα μαθητούδια
Είναι κοινό μυστικό ότι τελευταία η τακτική των μπάτσων στις δίκες διαδηλωτών έχει αλλάξει. Πλέον χρεώνουν ένα διαδηλωτή σε ένα μόνο μπάτσο, ο οποίος φτάνει στις δικαστικές αρχές δασκαλεμένος να πει ότι τον είδε να κάνει το ένα ή το άλλο. Βέβαια, οι μπάτσοι είναι μπάτσοι και όσο μάθημα και να τους κάνεις δεν υπάρχει περίπτωση να μη πέσουν σε αντιφάσεις στο ακροατήριο. Εγινε και πρόσφατα αυτό, στη δίκη δυο διαδηλωτών φοιτητών, που αθωώθηκαν πανηγυρικά και διατάχτηκε να τους επιστραφεί και το πανό, με το οποίο υποτίθεται ότι είχαν «κοπανήσει» τους μπάτσους.
Η τακτική, όμως, έχει γίνει φανερή και έχει σχολιαστεί από δικηγόρους και δικαστικούς συντάκτες. Μήπως ξέρει τίποτα επ’ αυτού ο κυρ-Δημήτρης ο Παπαγγελόπουλος; Για τον καραδεξιό εισαγγελέα, λέμε, τον πρώην προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας, που αναβαθμίστηκε σε επόπτη για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και εγκαταστάθηκε στη ΓΑΔΑ (αλήθεια, θυμάσαι κύριε Παπαγγελόπουλε που κορόιδευες τον Διώτη κι έλεγες «ο εισαγγελέας δεν είναι μπάτσος»;). Δεν περιμένουμε, βέβαια, να μας απαντήσει ο κ. Παπαγγελόπουλος, ας έχει όμως υπόψη του ότι στη ΓΑΔΑ και οι τοίχοι έχουν αυτιά, ενώ οι μπάτσοι μιλάνε και μιλάνε πολύ.