♦ Επικίνδυνος
«Η Ελλάδα δεν θέλει λογικές αντάρτικου πόλεων. Είναι μια ειρηνική χώρα. Παιδιά μας είναι και αυτοί και δεν θέλουμε να τους δούμε ως απολωλότα όντα. Αλλά οι παντοειδείς στρατολόγοι τους αδιαφορούν για τις δυσμενείς συνέπειες. Η Αστυνομία δεν έχει βεντέτα με κανέναν. Προασπίζουμε τις περιουσίες των πολιτών και δίνουμε μάχες καθηλωτικής άμυνας με τους αντάρτες των πόλεων». Βύρων Πολύδωρας («Το Παρόν»).
Ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Η γραφικότητά του έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της γελοιότητας και αυτό τον καθιστά πιο επικίνδυνο. Οταν χαρακτηρίζει συνήθεις (σε όλο τον κόσμο) μαχητικές πρακτικές των κινημάτων «αντάρτικο πόλεων», σημαίνει ότι καλεί τους «πραίτορές» του να απαντούν με τα όπλα σε κάθε τέτοιου είδους σύγκρουση. Από την παλιά «εκτίμηση» Πολύδωρα, ότι ο αστυνομικός είναι «νευρικό σύστημα» και μπορεί κάποια στιγμή να φτάσει στα άκρα, φτάσαμε στο «δόγμα Πολύδωρα», που βαφτίζει μαχητικές ομάδες διαδηλωτών «αντάρτικο πόλεων», το οποίο –όπως γνωρίζει κάθε άνθρωπος που έχει επαφή με την πραγματικότητα- σημαίνει ένοπλη δράση, η οποία δικαιολογεί την ένοπλη αντιμετώπισή της από το κράτος. Εχει βγει από μέσα του ο παλιός ακροδεξιός ΕΚΟΦίτης και δεν κρατιέται με τίποτα.
♦ Ανενημέρωτος ή προβοκάτορας;
«Ανάλογη επίθεση είχε δεχτεί πριν από δυο χρόνια άλλη διμοιρία των ΜΑΤ στη Χαριλάου Τρικούπη. Οι δράστες τότε είχαν δημοσιεύσει φωτογραφίες με τα υλικά που είχαν αρπάξει από τους αστυνομικούς σε δικτυακό τόπο. Λίγους μήνες αργότερα η Αστυνομία συνέλαβε τρία άτομα, τα οποία εμφάνισε ως δράστες της επίθεσης. Τα άτομα αυτά προφυλακίστηκαν για αρκετούς μήνες. Προσφάτως αποφυλακίστηκαν υπό όρους». Από ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» την περασμένη Δευτέρα, με υπογραφή Γ.Ι.Μ., πίσω από το οποίο «κρύβεται» ο αστυνομικός συντάκτης της εφημερίδας. Ο οποίος προφανώς «δεν γνωρίζει» ότι οι Καλαϊτζίδης, Καρασαρίνης και Ασπιώτης, που κατηγορήθηκαν για την υπόθεση στην οποία αναφέρεται, δεν «αποφυλακίστηκαν υπό όρους», αλλά δικάστηκαν από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο και αθωώθηκαν με ψήφους 6 έναντι 1 (δηλαδή, εκτός από τους ενόρκους, τους αθώωσαν και οι δύο από τους τρεις τακτικούς δικαστές). Αν δεν ήξερε το γεγονός, τι πιο εύκολο από το να κάνει μια ερώτηση στους δικαστικούς συντάκτες της εφημερίδας του, οι οποίοι κάλυψαν εν εκτάσει τη δίκη; Αν το ήξερε, σημαίνει ότι λειτούργησε σαν παπαγαλάκι της Ασφάλειας, σαν κοινός προβοκάτορας. Σε κάθε περίπτωση, παγίδεψε την εφημερίδα του και την κατέστησε (ακόμα περισσότερο) αναξιόπιστη.
♦ Ο όφις την εξηπάτησε
Διαμαρτύρεται η ΚΟΕ, διότι στην «Αυγή» δημοσιεύτηκε η εκλογική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία η ίδια δεν έχει υπογράψει, καθώς η διαδικασία διαμόρφωσής της δεν έχει ολοκληρωθεί. Δηλώνει ότι δε θα στηρίξει το εγχείρημα «ο ΣΥΝ και οι φίλοι του» (αλήθεια, αυτό δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;) και διαμαρτύρεται για «μειωτική αντιμετώπισή της» από διάφορες πλευρές στις οποίες θα απαντήσει «όταν έρθει η ώρα».
Συγνώμη, γιατί ζαλιστήκαμε λίγο. Η ΚΟΕ δεν ήταν που πριν λίγο καιρό δημοσίευε στην «Ελευθεροτυπία» ένα άρθρο-ύμνο στον Αλαβάνο, που φέρνει νέα πνοή στην ελληνική Αριστερά; Τι έγινε στο μεταξύ, ρε παιδιά; Φαίνεται πως τα μεγάλα ύψη φέρνουν ιλίγγους…
♦ Ντροπή (1)
Πόσο «χαλασμένο» πολιτικά και ηθικά πρέπει να είναι ένα νέο παιδί, φοιτητής, συνδικαλιστής της ΕΑΑΚ, για να χρησιμοποιεί τον όρο «γνωστοί – άγνωστοι κουκουλοφόροι», αναπαράγοντας όλη τη χυδαία προπαγάνδα των ΜΜΕ; Για την ιστορία, το όνομά του είναι Δημήτρης Φάκαλης και η συγκεκριμένη φράση είναι από συνέντευξή του στο «Πριν» της περασμένης Κυριακής. Φυσικά, ο δημοσιογράφος καθόλου δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να προστατεύσει τον φιλοξενούμενο και σύντροφό του από το ατόπημα. Προφανώς γιατί ειδικά αυτό ήθελε να του «βγάλει». Αλλωστε, στο ίδιο φύλλο, ο διευθυντής της εφημερίδας Γ. Δελαστίκ γράφει: «Οργιο βίας από τα ΜΑΤ – που ως συνήθως αφήνουν τους κουκουλοφόρους να δρουν ανενόχλητοι και ορμούν να κατασπαράξουν τους φοιτητές που διαδηλώνουν». Ενώνει κι αυτός τη φωνή του με τον Γιωργάκη, τον Πρετεντέρη, τον Κακαουνάκη, την Παπαρήγα και όλους τους άλλους που απαιτούν: «Συλλάβετε τους κουκουλοφόρους»!
♦ Ντροπή (2)
Η αρθρογραφία του «Πριν» θα μας απασχολήσει αρκετά σ’ αυτό το φύλλο. Αλλος συντάκτης (Λ. Μάρκου) πρέπει σώνει και καλά να αποδείξει πως «ένα τμήμα τους (σ.σ. των «κουκουλοφόρων») δρα ανοιχτά σε συνεργασία με την αστυνομία, είναι ασφαλίτες του Πολύδωρα». Και επικαλείται τη Γ. Δάμα της «Ελευθεροτυπίας» η οποία έγραψε ότι έξω από την πρυτανεία, το βράδυ της Πέμπτης, είδε «δυο αστυνομικούς με μαύρα μπουφάν να αποχαιρετούν τους ένστολους, ν’ ανεβάζουν τις κουκούλες και να μπαίνουν στη συνέλευση των φοιτητών». Εμείς δεν ξέρουμε αν η δημοσιογράφος είδε τέτοιο περιστατικό ή αν δούλεψε η δημοσιογραφική φαντασία. Θα μπορούσε, όμως, και να το έχει δει. Είναι καινούργιο ότι ασφαλίτες, ντυμένοι με την τελευταία λέξη της νεολαιίστικης «μόδας», με μακριά μαλλιά, με σκουλαρίκια, με παλαιστινιακά κασκόλ και όλα τα συναφή, απλώνονται στις πορείες και τις μαζικές διαδικασίες; Οποιος, όμως, γνωρίζει τα πράγματα γνωρίζει πως οι ασφαλίτες δε μπλέκονται με τις μαχητικές ομάδες, γιατί φοβούνται. Αλλά και να μην το ξέρεις αυτό, πώς παίρνεις το περιστατικό που περιγράφει μια δημοσιογράφος και που αφορά άλλο χώρο και άλλη διαδικασία, για να βγάλεις το συμπέρασμα ότι ένα τμήμα από τις συγκρουσιακές ομάδες είναι «ασφαλίτες του Πολύδωρα με κουκούλες»; Δεν ξεπέφτεις έτσι στο επίπεδο του κιτρινιάρη προβοκάτορα;
ΥΓ: Ο κ. Μάρκου θεώρησε υποχρέωσή του να διορθώσει τη δημοσιογράφο που μίλησε για συνέλευση φοιτητών, γράφοντας: «Επρόκειτο για τμήμα αντιεξουσιαστών που είχαν καταλάβει την πρυτανεία». Ανενημέρωτος ή κοινός ψεύτης; Στην κατάληψη της πρυτανείας το βράδυ της Πέμπτης πρωταγωνίστησαν στελέχη της ΕΑΑΚ (αν θέλει ονόματα ευχαρίστως να του πούμε, όχι δημόσια, βέβαια), που με αυτή την κίνηση προσπάθησαν να αποφύγουν την πίεση αρκετών από τους συγκεντρωμένους που ζητούσαν να γίνει πορεία αλληλεγγύης προς τη ΓΑΔΑ.
♦ Πες τα χρυσόστομη
Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη Τετάρτη, αναφερόμενη στις οδομαχίες με την Αστυνομία και συγκρίνοντάς τες με τα αντίστοιχα φαινόμενα του Μάη του ‘68: «Αυτό το λέω γι’ αυτούς που δεν είναι συνειδητά ενταγμένοι σε μια τέτοια κατάσταση, αλλά εν πάση περιπτώσει αισθάνονται μια έλξη προς τέτοιες μορφές πάλης – που δεν είναι μορφές πάλης – και χρησιμοποιούνται από την αστυνομία»!!!
Πες τα χρυσόστομη, διότι διάφορα Κνιτάκια το κουράζουν το πράγμα με διάφορα περί «τακτικής», «ωρίμανσης των συνθηκών» και τα παρόμοια. Οι οδομαχίες με την Αστυνομία, ο πετροπόλεμος, οι μολότοφ, τα οδοφράγματα, δεν είναι μορφές πάλης, αλλά είναι κάτι που μόνο την Αστυνομία οφελεί. Προφανώς, «μορφές πάλης» είναι οι λιτανείες και οι εκλογές.
♦ Το σύνδρομο του (τέως) Κνίτη
Πώς μιλάμε για το «σύνδρομο του Κόλπου», αναφερόμενοι στους βετεράνους πεζοναύτες των ΗΠΑ; Ετσι πρέπει να μιλάμε για το «σύνδρομο του Κνίτη», οι οποίοι μπορεί να έφυγαν από τον Περισσό, μπορεί να δουλεύουν σε δεξιοφυλλάδες, όμως έχουν «καεί» τόσο πολύ τα κύτταρα του εγκεφάλου τους, που εξακολουθούν να σκέφτονται και να γράφουν σαν Κνίτες (το τελευταίο, βέβαια, μόνο όταν δεν έρχεται σε αντίθεση με τη γραμμή των αφεντικών τους). Ιδού δείγμα του συνδρόμου λαμπρόν: «Ανεξαρτήτως όμως των κοινωνικών αιτιών που συντηρούν αυτή τη μικρή τάση την τελευταία δεκαετία, η δράση των “αναρχικών” πάντα έδειχνε να κινείται μεταξύ προβοκάτσιας και πολιτικού αδιεξόδου. Ανέκαθεν δε, άφηναν εντονότατη την υποψία ότι είναι μαριονέτες ύποπτων κέντρων» (ο Θ. Αργυράκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).
♦ Πρασινογάλαζες κολεγιές
Ο πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καθηγητής Εργατικού Δικαίου Ι. Κουκιάδης τοποθετήθηκε επικεφαλής επιτροπής που συγκρότησε ο Τσιτουρίδης, προκειμένου να επεξεργαστεί αλλαγές στην εργατική νομοθεσία. Τι σόι αλλαγές χρειάζεται η εργατική νομοθεσία; «Η επιτροπή καλείται να μελετήσει και να εισηγηθεί τρόπους για την προσαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στις νέες μορφές εργασίας (μερική απασχόληση, εργασία με συμβάσεις έργου, ενοικίαση εργαζομένων κ.ά.), στην εφαρμογή ευέλικτων ωραρίων απασχόλησης, στα όρια των ομαδικών απολύσεων και το κόστος των αποζημιώσεων» έγραψε η «Ημερησία», εφημερίδα που κάθε άλλο παρά εχθρική προς το ΠΑΣΟΚ είναι (ανήκει στο συγκρότημα Μπόμπολα). Πρόκειται για τα μέτρα της λεγόμενης flexicurity, την οποία προωθεί πιεστικά η Κομισιόν, έχουσα πλέον και το πράσινο φως από τους ηγέτες των «25», που ενέκριναν με συνοπτικές διαδικασίες την έκθεσή της στην πρόσφατη εαρινή Σύνοδο Κορυφής. Ορο που στην Ελλάδα μας γνώρισε πρώτη η Α. Διαμαντοπούλου, μεταφράζοντάς τον ως «ευελφάλεια» (από τα ευελιξία και ασφάλεια). Πονηρός ο Τσιτουρίδης, έβαλε επικεφαλής τον Πασόκο, για να καλυφθεί ο ίδιος πίσω από τους «επιστήμονες» που θα επεξεργαστούν τα νέα αντεργατικά μέτρα. Γι’ αυτό και η σχετική εξαγγελία πέρασε στο ντούκου και από το ΠΑΣΟΚ και από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.