Απολαύστε τη δήλωσή του, μετά τη συνάντηση με τον Αλογοσκούφη: «Εγώ θέλω να ευχαριστήσω τον Υπουργό Οικονομίας κ. Αλογοσκούφη για τη συνεργασία που είχαμε και για την κατανόηση που έδειξε. Θέλω να τον ευχαριστήσω ευρύτερα για την συστηματική, επιστημονική και αποτελεσματική δράση του στην εφαρμογή ενός σχεδίου που εξυπηρετεί την εθνική οικονομία απόλυτα, με τους καλύτερους δυνατούς όρους, όπως αναγνωρίζεται και από την Ευρώπη. Και θέλω να σας δηλώσω, ότι όλες αυτές τις ημέρες ή και τους μήνες, όταν σκεφτόμουν τη σημασία της επίμονης προβολής των αιτημάτων του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, δεν ήμουν απομονωμένος από την οικονομική πολιτική και από την κοινωνική συνείδηση. Μιλούσα για εκκρεμότητες που απασχολούν μέρος των αιτημάτων του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, οι οποίες τελούσαν, όπως έχω πει, σε σχέση προς το αποτέλεσμα σε μια cost – benefit ανάλυση, η οποία ήταν πάρα πολύ επιτακτική για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα. Ελάχιστο κόστος, μέγιστη κοινωνική και διοικητική ωφέλεια. Ομοιό του δεν υπάρχει στα άλλα Υπουργεία, για να απαντήσω ευθέως στον φόβο ή στη σκέψη, μήπως δημιουργηθεί ένα ντόμινο effect για τη γενικότερη οικονομική πολιτική, με το παράδειγμα Πολύδωρα, όπως συνηθίζουμε να λέμε».
♦ Τα είπε όλα
Με το γνωστό του τρόπο ο Μητσοτάκης ξεμπρόστιασε τον Τσιτουρίδη, που όπου βρεθεί κι όπου σταθεί επαναλαμβάνει το καθιερωμένο ψέμα, ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρόκειται να αυξήσει τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από τη συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» της περασμένης Κυριακής, χωρίς κανένα παραπέρα σχόλιο:
«* Ανοιχτό είναι, επίσης, το μεγάλο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης. Θα υπάρξουν αλλαγές στα όρια ηλικίας;
– Ασφαλώς! Εγώ δεν δέχομαι την άποψη που υποστηρίζει ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές στα όρια ηλικίας. Ολοι ξέρουμε ότι μπορεί να υπάρξουν και πρέπει να υπάρξουν, διότι το επιβάλλει η ζωή.
* Η κυβέρνηση επιμένει, ωστόσο, ότι δεν θα υπάρξουν.
– Η κυβέρνηση λέει ότι δεν θα υπάρξουν κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Αλλά καλό είναι να γνωρίζει ο ελληνικός λαός ότι θα υπάρξουν αναγκαστικά, όταν παρατείνεται το προσδόκιμο επιβίωσης. Εγώ, μάλιστα, επανήλθα στην πρότασή μου να δοθεί μια διετία παράταση του ορίου ηλικίας και της 35ετίας σε αυτούς που επιθυμούν να παραμείνουν. Είναι απόλυτη ανάγκη να το δεχτεί η κυβέρνηση».
♦ «Εκπρόσωποι»
Τελικά τι είναι (από τυπική άποψη) η ΓΣΕΕ; Είναι μια τριτοβάθμια οργάνωση των εργαζόμενων ή μια εταιρία επαγγελματιών, που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους «αντ’ αυτών»; Οι πράξεις δείχνουν το δεύτερο. Εχουν παγιώσει, μάλιστα, τελευταία την έκφραση αλληλεγγύης σε αγωνιζόμενους κλάδους και το κάλεσμα για συμμετοχή σε μεσημεριανά συλλαλητήρια, χωρίς την κήρυξη -τυπικά έστω- μιας στάσης εργασίας, διευκολυντικής όπως αποκαλείται στη συνδικαλιστική διάλεκτο. Τελευταίο κρούσμα η στάση της ΓΣΕΕ έναντι των κινητοποιήσεων των συμβασιούχων. Την περασμένη Δευτέρα συνεδρίασε η ΕΕ της ΓΣΕΕ και μεταξύ των άλλων αποφάσισε: «Την αγωνιστική συμπαράταξη της ΓΣΕΕ, την πολιτική και συνδικαλιστική κάλυψη του αγώνα και των διεκδικήσεων των συμβασιούχων, οι οποίοι πραγματοποιούν 4ωρη στάση εργασίας, την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2006 και ώρα 11:00 έως 15:00. Υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε την ίδια μέρα στην απεργιακή συγκέντρωση – συλλαλητήριο στην πλατεία Κλαυθμώνος και ώρα 12:00».
Ποιοι θα συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο; Οχι, βέβαια, οι εργαζόμενοι, αφού αυτοί δεν έχουν την τυπική κάλυψη για να λείψουν από την εργασία τους (στάση εργασίας). Θα συμμετάσχουν μόνο οι επαγγελματίες άεργοι γραφειοκράτες, που θα κάνουν την πασαρέλα τους βγάζοντας συνδικαλιστική και πολιτική υπεραξία από τους συμβασιούχους.
♦ Αλλη φάτσα, ίδια ράτσα (1)
Στην ίδια εφημερίδα η Αννα Διαμαντοπούλου (υπεύθυνη, εκτός των άλλων, και για την κατάρτιση του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ) τάσσεται ευθέως υπέρ της εισαγγελικής πρότασης για μόνιμη και «προληπτική» καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου:
«Αναμφίβολα είμαι υπέρ του ασύλου, αλλά ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Είμαστε όλοι σε ένα υποκριτικό αδιέξοδο. Με το φόβο μήπως αμφισβητηθεί η δημοκρατικότητά μας και η πίστη μας στον μείζονος σημασίας και συμβολισμού θεσμό του ασύλου… Προσωπικά θεωρώ την εγκύκλιο του κ. εισαγγελέα ως ένα κείμενο νομικά τεκμηριωμένο και διαπνεόμενο από πολιτική και δημοκρατική ευαισθησία. Επιχειρεί να προλάβει, με προσχεδιασμό δράσης πανεπιστημιακών αρχών, φοιτητών, δικαστικών αρχών και αστυνομίας και να αποτρέψει κακουργήματα».
♦ Αλλη φάτσα, ίδια ράτσα (2)
Στο ίδιο μήκος κύματος ένα άλλο γκεσέμι του «εκσυγχρονισμού», που από μικρομεσαίο πολιτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ έγινε διάσημος ως υπουργός Μπάτσων και Καταστολής (παρασημοφορηθείς από το FBI, μάλιστα) και ενώ από τον Γιωργάκη του έχει ανατεθεί το «σκιώδες» χαρτοφυλάκειο της Γεωργίας, φαίνεται πως προτιμά το της Παιδείας, προφανώς για να εφαρμόσει σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης αυτά που διδάχτηκε στις συχνές επαφές του με τις αμερικάνικες και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Ο περί ου ο λόγος Μ. Χρυσοχοΐδης, σε άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» χαρακτηρίζει «ιερές αγελάδες της Μεταπολίτευσης» το πανεπιστημιακό άσυλο και το άρθρο 16 και «μάχες οπισθοφυλακής» τη σχετική συζήτηση που γίνεται!
♦ Ξεδιάντροποι
Η εκμετάλλευση του ονόματος του Κάρλο Τζουλιάνι, που δολοφονήθηκε από Ιταλό μπάτσο το 2001 στη Γένοβα, στη διάρκεια συγκρούσεων αστυνομίας-διαδηλωτών, συνεχίζεται. Η «Κομμουνιστική Επανίδρυση» ονόμασε το γραφείο της στο κτίριο της Βουλής «Αίθουσα Τζουλιάνι», σε μια ακόμη εκδήλωση αισχρής καπηλείας. Διότι είναι γνωστό ότι ο νεαρός Κάρλο δεν ανήκε στην «Επανίδρυση» ούτε είχε καμιά σχέση με τις ιδέες που αυτή εκφράζει. Πολιτικά ήταν τοποθετημένος στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο και δολοφονήθηκε σε ώρα συγκρούσεων με τους μπάτσους. Συγκρούσεων που η «Επανίδρυση» κατήγγειλε. Η μάνα του Κάρλο έχει δικαίωμα να συμμετέχει σε όποιο πολιτικό μόρφωμα θέλει. Δεν έχει δικαίωμα, όμως, να επιτρέπει τη σκύλευση της μνήμης του δολοφονημένου γιου της, όπως δυστυχώς πράττει.
Χωρίς «ντόμινο έφεκτ»
Μια χαρά τους βόλεψαν τους μπάτσους ο Πολύδωρας με τον Αλογοσκούφη. Και χωρίς φαινόμενο ντόμινο, δηλαδή επέκταση των διεκδικήσεων και σε άλλους κλάδους, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Πολύδωρας. Γι’ αυτό, άλλωστε, περίμενε να λήξει πρώτα η απεργία των δασκάλων και μετά να βγει στο «αντάρτικο» για τα συμφέροντα των μπάτσων.
♦ Μπουκώνουν τους ρασοφόρους
Τροπολογία που κατέθεσε αιφνιδιαστικά η κυβέρνηση στη Βουλή, το βράδυ της Δευτέρας, δίνει το δικαίωμα στην Εκκλησία της Ελλάδας, στους ναούς και στις μη κυβερνητικές οργανώσεις της Εκκλησίας να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με το δημόσιο και τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, «οι προγραμματικές συμβάσεις είναι δυνατό να χρηματοδοτούνται από το Πρόγραμμα Επενδύσεων, από πόρους της ΕΕ και από τους προϋπολογισμούς των συμβαλλομένων φορέων». Τι μπίζνες έχουν άραγε κατά νου; Σε ποιες περιπτώσεις το παπαδαριό θα λειτουργήσει ως εργολάβος του Δημοσίου; Να θυμίσουμε εδώ ότι η Εκκλησία έχει ήδη συστήσει -αναπτυξιακή εταιρία για τη διαχείριση έργων του Γ’ και του Δ’ ΚΠΣ. Να θυμίσουμε ακόμη ότι πρόσφατα το δεσποταριάτο ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να ιδρύσει ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, ενώ είναι γνωστή η συνεργασία του με καπιταλιστικούς ομίλους για την κατασκευή και λειτουργία τουριστικών συγκροτημάτων σε περιοχές μεγάλης αξίας (ακόμα και προστατευμένες), που ανήκουν σε μοναστήρια και μητροπόλεις.
Με γεια τους με χαρά τους να λειτουργήσουν ως μοντέρνοι καπιταλιστές και όχι ως φεουδάρχες, όμως γιατί θα πρέπει το ελληνικό δημόσιο (ο σκληρά φορολογούμενος ελληνικός λαός) να τους πληρώνει και τους παχυλούς μισθούς;
♦ Δυο μέτρα και δυο σταθμά
Ο Π. Παυλόπουλος διαβεβαιώνει ότι οι συμβασιούχοι θα πληρωθούν οπωσδήποτε τα δεδουλευμένα τους. Εχει βρει, μάλιστα, και το σχετικό άρθρο του Αστικού Κώδικα βάσει του οποίου θα πληρωθούν. Ομως, το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι οι συμβασιούχοι δεν πρέπει να πληρωθούν. Στην Ολομέλειά του μάλιστα. Δεν ήξεραν αυτοί οι κορυφαίοι δικαστές το συγκεκριμένο άρθρο του ΑΚ για να κρίνουν ότι βάσει αυτού πρέπει οι συμβασιούχοι να πληρωθούν; Δεν ήξεραν ότι πρόκειται για δεδουλευμένα; Ασφαλώς και γνώριζαν πολύ καλά. Δεν το έκαναν, γιατί ήθελαν να φτάσουν στα άκρα τον εκβιασμό, ώστε οι συμβασιούχοι να απολυθούν. Να απολυθούν από θέσεις τις οποίες κατέχουν επειδή έχουν κερδίσει δικαστήρια.
Ο Παυλόπουλος το πήγε και παραπέρα. Μόνος του έθεσε το ερώτημα τι θα γίνει σε περίπτωση που το Ελεγκτικό Συνέδριο κρίνει ότι δεν είναι σωστή η πληρωμή των δεδουλευμένων με βάση το άρθρο 904 του Αστικού Κώδικα και απάντησε ότι τότε θα κάνει νομοθετική ρύθμιση για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα. Δεσμεύεται, δηλαδή, ότι για τα δεδουλευμένα θα δώσει πολιτική λύση, κόντρα στην απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Γιατί, λοιπόν, δε δίνει πολιτική λύση και στο μείζον ζήτημα της μετατροπής των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου; Είναι φανερό ότι μια τέτοια πολιτική λύση δεν τη θέλει η κυβέρνηση.