♦ Ποιος απομονώθηκε;
Οταν ακόμα και στη συντηρητική «Καθημερινή», που ακούει απεργία ή διαδήλωση και παθαίνει αλλεργία, εμφανίζονται σχόλια σαν το παρακάτω
«Ισως θα έπρεπε να αναλογιστούμε κατά πόσο η συμπάθεια αυτή δεν πρέπει να μεταφραστεί και σε έμπρακτη υποστήριξη στους ανθρώπους που έχουν αναλάβει να συνδιαμορφώσουν την παιδεία των παιδιών μας και κατ’ επέκταση το μέλλον της δικής μας κοινωνίας. Ελάχιστη συνδρομή στο σημερινό συλλαλητήριό τους να μην γκρινιάξουμε για το κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο της Αθήνας. Είναι και η σιωπή ένδειξη αλληλεγγύης».
Δικαιούμαστε να ρωτήσουμε: ποιος απομονώθηκε από την κοινωνία, οι απεργούντες δάσκαλοι και νηπιαγωγοί ή η κυβέρνηση;
♦ Κάνουν ό,τι μπορούν
Ο,τι περνάει από το χέρι της κάνει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ για να βάλει εμπόδια στην έκφραση της αλληλεγγύης προς τους απεργούς δασκάλους και νηπιαγωγούς. Για δεύτερη συνεχή εβδομάδα ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ σε αγαστή συνεργασία απέρριψαν την πρόταση για πραγματοποίηση 24ωρης απεργίας αλληλεγγύης. Από την άλλη, δεν μπορούσαν να απορρίψουν ξανά και την πρόταση για 4ωρη στάση εργασίας. Τι έκαναν, όμως; Κήρυξαν 4ωρη στάση για την περασμένη Τετάρτη μόνο για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και όχι πανελλαδικά.
♦ Βρομιάρηδες
Παίρνεις μια απ’ αυτές τις εφημερίδες που διανέμονται δωρεάν. Πρόκειται για την κουλτουριάρικη εκδοχή του δωρεάν διανεμόμενου Τύπου, με ορισμένες βαρύγδουπες υπογραφές στο συγγραφικό «ρόστερ». Ημερομηνία έκδοσης 5 Οκτώβρη. Ημέρα Πέμπτη. Σε λίγες ώρες η Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις θα βουλιάξουν από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων. Πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια. Για την Παιδεία και τα προβλήματά της. Θέματα που κατ’ εξοχήν απασχολούν το αναγνωστικό κοινό της εν λόγω εφημερίδας, που είναι νέοι, φοιτητές, επιστήμονες, με ευαισθησίες και πολιτιστικά ενδιαφέροντα. Και όμως, στο εξώφυλλο δεν υπάρχει λέξη για το μεγάλο θέμα των ημερών, που κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα όλων των άλλων εφημερίδων. Ξεφυλλίζεις μία προς μία και τις 64 σελίδες της. Τίποτα απολύτως. Ούτε λέξη. Προφανώς, η περί πολιτισμού αντίληψη αυτής της φυλλάδας δεν χωρά ούτε την Παιδεία ούτε τα προβλήματά της. Κυρίως, όμως, δε χωρά ανθρώπους με αξιοπρέπεια που δίνουν έναν έντιμο αγώνα. Χωρά μόνο το «εναλλακτικό» life style, τον ατομισμό, το «πέρνα εσύ καλά και γάμησέ τους όλους».
♦ Τι παιχνίδι παίζεται;
Πρέπει να έχει περάσει πάνω από μήνας από τότε που κάποιοι πολίτες, απ’ αυτούς που συνηθίζεται να αποκαλούνται επώνυμοι, συνέταξαν ένα κείμενο υπεράσπισης του Ηρακλή Κωστάρη και το έδωσαν για δημοσίευση στην «Ελευθεροτυπία». Εκτοτε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Το άρθρο δε δημοσιεύεται και υποψιαζόμαστε ότι θα το φάει το σκοτάδι, όπως έφαγε και μια συνέντευξη του Χριστόδουλου Ξηρού, που δόθηκε λίγες μέρες πριν αρχίσει η δίκη. Μήπως μπορεί η ιδιοκτησία και η διεύθυνση της «Ελευθεροτυπίας» να μας πει τι ακριβώς παιχνίδι παίζει; Εμείς ξέρουμε, αλλά θέλουμε να βγουν να το πουν αυτοί. Κυρίως η ιδιοκτησία, που είναι αυτή που μπλοκάρει κάθε κείμενο συμπαράστασης, εκτός απ’ αυτά που αφορούν ένα συγκεκριμένο κατηγορούμενο. Και επειδή αφελείς δεν είμαστε για να περιμένουμε απάντηση, αναρωτιόμαστε αν το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να αντιδράσει με καταγγελτικό λόγο. Οσο τα προβλήματα παραμένουν κλειστά, η ιδιοκτησία της «Ελευθεροτυπίας» θα κάνει μια χαρά τη βρόμικη δουλειά της.
♦ Λίγη ντροπή
Ομάδα φοιτητών στα Χανιά στόλισε με μια τούρτα αμυγδάλου τον πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης. Ο εν λόγω πρύτανης είχε διακριθεί ιδιαίτερα στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, μη διστάζοντας να παρατάξει ακόμα και τα ΜΑΤ για να χτυπήσουν τους φοιτητές που επιχειρούσαν να καταλάβουν κτίριο του πανεπιστημίου για να το μετατρέψουν σε κέντρο πληροφόρησης για τις κινητοποιήσεις τους. Απ’ όλο το φοιτητόκοσμο η συγκεκριμένη ενέργεια αντιμετωπίστηκε θετικά. Εκτός από το ΔΣ του Ενιαίου Συλλόγου Φοιτητών Πολυτεχνείου, που έβγαλε μια ανακοίνωση που θα τη ζήλευε και ο Πόντιος Πιλάτος. Από τη μια καταγγέλλει τον πρύτανη για αντιδημοκρατική συμπεριφορά και από την άλλη δηλώνει ότι σε καμιά περίπτωση δεν υιοθετεί ενέργειες σαν το… τουρτάρισμα του πρύτανη. Εμ, δε γίνεται να είσαι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ…
♦ Μεταγραφές
Τα «λαμπερά πρόσωπα» δίνουν και παίρνουν στην πολιτική πιάτσα. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Και προπαντός τρανταχτές μεταγραφές. Ας πούμε, η Τριφύλλη από ΚΚΕ και ΣΥΝ τώρα είναι με τη ΝΔ. Ο Γκλέτσος από παιδί του Κωλωνακίου και φανατικός λοκατζής τώρα έγινε καρακομμουνισταράς. Ο Μητσιάς, που παλιά ήταν αριστερός και μετά πήγε στην ΠΟΛΑ του Σαμαρά, τώρα ξαναέγινε ΚΚΕ. Ο Σπ. Εργολάβος, υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ στα Γιάννενα, τώρα κατεβαίνει υποψήφιος σύμβουλος με το συνδυασμό της ΝΔ. Ο Ηρ. Γκότσης, «πουλέν» του Περισσού και επί χρόνια υποψήφιος δήμαρχός του στη Νέα Ιωνία, κατεβαίνει ανεξάρτητος και οι πρώην σύντροφοι τον καταγγέλλουν. Ο λαός αυτά τα φαινόμενα τα λέει… αλλαξοκωλιές. Στο θαυμαστό κόσμο της αστικής πολιτικής, όμως, οι αλλαξοκωλιές είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Παράγοντες και παραγοντίσκοι από τη μια, «λαμπεροί επώνυμοι» από την άλλη, συνθέτουν το μωσαϊκό της πολιτικής αθλιότητας, που χαρακτηρίζεται… πολιτική αρχών και… ανιδιοτελής προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Πάντα έτσι ήταν, αλλά φέτος το παραξήλωσαν.
♦ Ωραίο μου πλυντήριο
Ο τίτλος παραπέμπει σε μια παλιά ταινία, αλλά το θέμα μας δεν έχει να κάνει με την κινηματογραφική μυθοπλασία. Εχει να κάνει με τη ζωντανή πραγματικότητα. Με το ωραίο πλυντήριο «Η ΚΑΛΠΗ». Μετά τον Πανίκα Ψωμιάδη, που όταν τον στρίμωξαν με τους κουμπάρους και τα σχετικά, απάντησε ότι ο λαός της Θεσσαλονίκης θα δώσει την απάντηση, τον ίδιο δρόμο ακολουθεί και ο πολύφερνος Νικήτας Κακλαμάνης. Συγκεκριμένα στοιχεία για τη χρηματοδότηση προεκλογικής του φιέστας από φαρμακευτικές εταιρίες είδαν το φως, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε απάντησε αυτός. Κι όταν του ζήτησαν συγκεκριμένες απαντήσεις, πέταξε την τελική κορόνα: «Την απάντηση θα δώσει την Κυριακή ο λαός».
Μ’ άλλα λόγια… ψηφίστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Η κάλπη γίνεται πλυντήριο για κάθε σκάνδαλο. Κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην οποία βαφτίζεται κάθε «λαδιάρης» και βγαίνει καθαρός. Δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται το φαινόμενο. Τα ίδια έλεγαν και οι Πασόκοι παλιότερα. Αν το σχολιάζουμε δεν είναι για να ψέξουμε τους αστούς πολιτικούς. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Για τους ψηφοφόρους γίνεται το σχόλιο, που οι πολιτικοί τους αντιμετωπίζουν ως… απορρυπαντικό, αλλά αυτοί… εκεί… επιμένουν να ψηφίζουν.
♦ Πολιτική συνέπεια
Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.
Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι
δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.
Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:
Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους μας.
Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως
οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.
Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι
η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.
Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως
θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά
με παλαιοπολιτικά τερτίπια.
Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε
να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία
δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση
να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας
Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και
να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι
θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου
θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα
είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».
Διαβάστε τώρα από κάτω προς τα πάνω…. αρχίζοντας από τον τελευταίο στίχο και ανεβαίνοντας στίχο-στίχο ως την αρχή.
(Μας το έστειλε σύντροφος με e-mail. Τίνος είναι η πατρότητα δεν γνωρίζουμε, πάντως είναι καλό και -προεκλογικά- επίκαιρο).