♦ Το δέντρο και το δάσος
Δε λέμε, καλά έγινε και έγινε ντόρος με το μπάτσο που φόρεσε τον κρίκο εν είδει σιδερογροθιάς στο χέρι του και το κουνούσε απειλώντας τους διαδηλωτές εκπαιδευτικούς, όμως να μη χάσουμε για μια ακόμη φορά το δάσος. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε ο εν λόγω μπάτσος, θα ήταν όλα καλώς καμωμένα;
Κάθε φορά που υπάρχει σύγκρουση στο δρόμο έχουμε τέτοια φαινόμενα. Εχουμε ΜΑΤάδες που συλλαμβάνουν διαδηλωτές, τους δένουν πισθάγκωνα και τους χτυπούν τα κεφάλια στο οδόστρωμα. Εχουμε άλλους που τσακίζουν με τα κλομπ ή με κλωτσιές συλληφθέντες που δε μπορούν να αντιδράσουν. Εχουμε ΜΑΤάδες που βρίζουν και προκαλούν. Δεν υπάρχει κινητοποίηση που να έγινε σύγκρουση και να μην είχαμε τέτοια φαινόμενα.
Εμείς δε λέμε να μην καταγγέλλονται αυτά τα φαινόμενα. Εκείνο που λέμε είναι ότι δεν πρέπει να εστιάζονται οι κατηγορίες στον ξεχωριστό μπάτσο που έβγαλε το κόμπλεξ του με ιδιαίτερο τρόπο, αλλά να βλέπουμε πρώτο τη συνολική εικόνα της καταστολής και δεύτερο τη φύση των σωμάτων καταστολής. Πώς περιμένετε να είναι άνθρωποι που έχουν ως αποστολή τους να δέρνουν εργαζόμενους, νεολαίους, συνταξιούχους; Σε ζωώδη κατάσταση πρέπει να βρίσκεσαι για να είσαι αποτελεσματικός σ’ αυτή τη δουλειά. Αυτό είναι αυτονόητο και δεν πρέπει να κρύβεται πίσω από παπαριές περί σεβασμού της νομιμότητας.
♦ Ας τους καμαρώσουν
Τα ίδια ισχύουν και για τους μπατσοσυνδικαλιστές. Βγήκε ένας από δαύτους και μας έδειξε τι σημαίνει μπάτσος. Πρώτη φορά είναι; Θυμάστε τι έλεγαν οι μπατσοσυνδικαλιστές στις αρχές του καλοκαιριού, όταν οι συνάδελφοί τους λιάνιζαν με μεθοδικότητα τους φοιτητές στις διαδηλώσεις τους; Γιατί, λοιπόν, ορισμένοι δείχνουν έκπληκτοι μ’ αυτά που δήλωσε ο συγκεκριμένος μπατσοσυνδικαλιστής; Βγήκαν, βέβαια, άλλοι μπατσοσυνδικαλιστές, πιο πονηροί, και πήγαν να τα μαζέψουν: «Γιατί εκτίθεσαι έτσι, ρε ηλίθιε, και μας εκθέτεις όλους μαζί;». Αλλάζει τίποτα, όμως;
Το θέμα δεν είναι κάποιος μπατσοσυνδικαλιστής που δεν ξέρει να αποφεύγει τις κακοτοπιές, αλλά ο ρόλος της Αστυνομίας και ο ρόλος των μπατσοσυνδικαλιστών. Οταν ο Περισσός, που είναι το πιο αριστερό αστικό κόμμα, αντιπροσωπεύεται σε όλα τα συνέδρια και τις εκδηλώσεις των μπατσοσυνδικάτων και εκφράζεται με τα πιο θερμά λόγια για τη δράση τους, όταν τα μπατσοσυνδικάτα γίνονται δεκτά στο κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο των δημόσιων υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ), το μόνο που μπορούμε να πούμε σε όλους όσοι ενοχλήθηκαν από την προκλητικότητα του συγκεκριμένου μπατσοσυνδικαλιστή είναι να τους χαίρονται.
♦ «Εσείς είσαστε το κράτος»
«Η κυβέρνηση καταδικάζει και απορρίπτει κάθε συμπεριφορά που ξεφεύγει από τα όρια. Και αυτό ισχύει είτε όταν πρόκειται για τη χρήση κάποιου μεταλλικού κρίκου ή εξαρτήματος, σαν αυτό που συνήθως συγκρατεί είδη της εξάρτυσης των αστυνομικών οργάνων, είτε για καδρόνια με τα οποία ορισμένοι διαδηλωτές προσπάθησαν να διεμβολίσουν τις παρατεταγμένες δυνάμεις της αστυνομίας». Αυτή ήταν η δήλωση του Αντώναρου την περασμένη Τρίτη στο πρες ρουμ. Δήλωση που αποτελεί μοντέρνα εκδοχή της μητσοτάκειας προς μπάτσους ρήσης: «Εσείς είσαστε το κράτος». Κακώς ο ΜΑΤάς φόρεσε τον κρίκο εν είδει σιδερογροθιάς, αλλά καλώς, κάλλιστα, τα ΜΑΤ «ψεκάζουν» και ξυλοφορτώνουν τους απεργούς και απαγορεύουν κάθε πορεία στη Βασ. Σοφίας.
ΥΓ: Εχετε καμιά αμφιβολία ότι ο νεαρός ΜΑΤάς με τη σιδερογροθιά αντιμετωπίζεται από τους συναδέλφους του ως ήρωας; Αμφιβάλλετε ότι ο Μπαλάσκας είναι ο ήρωας συνδικαλισταράς των μπάτσων και ότι έχει ήδη εξασφαλίσει την καριέρα του στο μπατσοσυνδικαλισμό;
♦ Θράσος απύθμενο (1)
Πόσες φορές δεν έχει χρησιμοποιηθεί η λέξη θράσος στους τίτλους των σχολίων της στήλης; Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είχαμε να κάνουμε με δηλώσεις Πασόκων, που νομίζουν ότι επειδή βρέθηκαν στην αντιπολίτευση έχουν ξεχαστεί ή διαγραφεί τα αίσχη τους. Ξέρουμε ότι είναι κουραστικό να βάζεις συνεχώς στους τίτλους την ίδια λέξη, αλλά πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις δηλώσεις σαν κι αυτές του Χρυσοχοΐδη, που καταγγέλλει την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή στον τομέα της κρατικής καταστολής, δηλώνοντας ότι επί των ημερών του ΠΑΣΟΚ «ούτε κλομπ έβγαιναν τόσο εύκολα, αλλά και η χρήση των χημικών ήταν περισσότερο λελογισμένη»; Οταν μάλιστα, για να δώσει βάρος στην άποψή του, επικαλείται τη διαδήλωση κατά τη μέρα που ήρθε ο Κλίντον στην Αθήνα «και η Αστυνομία έδειξε μια εικόνα που θα μπορούσε να πει κάποιος ότι κάθισε να δεχτεί επίθεση»! Κόλαση την είχαν κάνει την Αθήνα οι μπάτσοι εκείνη τη βραδιά. Μετά το χτύπημα της κορυφής της πορείας του Περισσού έξω από τη Βουλή, πλάκωσαν στα χημικά τον κόσμο που είχε οπισθοχωρήσει στο Σύνταγμα και στη συνέχεια έριχναν σε όλο το μήκος της Σταδίου, της Ερμού και της Μητροπόλεως, μέχρι την Ομόνοια και το Μοναστηράκι.
♦ Θράσος απύθμενο (2)
Και μιας και μιλάμε για το θράσος των Πασόκων, πάρτε και δυο μικρά αποσπάσματα από την ομιλία του Γιωργάκη στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ την περασμένη Τρίτη:
«Τους μισθούς των δασκάλων τους ξέρετε. Μπορείτε να φανταστείτε σε τι κατάσταση βρίσκονται ώστε να συνεχίζουν τρεις βδομάδες απεργία. Τους δίνει ο κ. Καραμανλής 17 ευρώ κάθε έξι μήνες, αντί όσα τους υποσχέθηκε. Τους περιπαίζει». Αντί άλλου σχολίου, σας καλούμε να αναλογιστείτε τι μισθούς έδινε στους δασκάλους (και όχι μόνο) το ΠΑΣΟΚ και πόσες απεργίες εκπαιδευτικών έγιναν στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας.
«Η κυβέρνηση επιχειρεί να φέρει απέναντι στους δασκάλους τους γονείς». Σας θυμίζουμε ότι τον όρο «κοινωνικό αυτοματισμό», δηλαδή την κινητοποίηση οργανομένων «αντιφρονούντων» ενάντια σε κινητοποιήσεις εργαζόμενων, τον εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ (ο Ρέππας ως κυβερνητικός εκπρόσωπος τον πρωτοδιατύπωσε).
♦ Προπαντός ταπεινότητα
Στο παλιό καλό δόγμα «δε συζητάμε με απεργούς» του Καραμανλή του πρεσβύτερου και των υπουργών του επιστρέφει η κυβέρνηση του Καραμανλή του νεότερου και των δικών του υπουργών. Δήλωσε ο υφυπουργός Παιδείας Γ. Καλός την περασμένη Δευτέρα, αναφερόμενος στην απεργία των δασκάλων και νηπιαγωγών: «Το Υπουργείο Παιδείας τάσσεται θετικά υπέρ αυτού του διαλόγου, αλλά για μας ο διάλογος έχει νόημα με τα σχολεία ανοικτά και μόνο».
♦ Xωρίς μπέσα
Παιδί της εκκλησίας η Γιαννάκου, δεν ήξερε ότι οι δεσποτάδες δεν έχουν μπέσα και ότι μπορούν να πουλήσουν τα πάντα για να κάνουν τη δουλειά τους; Ας πάρει τώρα το μαθηματάκι της από το Χριστόδουλο για να μάθει. Εκανε τα πάντα, προετοίμασε τα πάντα μαζί του, πίεσε τον Καραμανλή να τον δεχτεί στο Μαξίμου κι αυτός της το ανταπόδωσε με ένα μεγαλοπρεπές άδειασμα. Ενα άδειασμα μελετημένο σε όλες του τις λεπτομέρειες. Τη μια μέρα έκανε κήρυγμα που μιλούσε για «έντιμους» εκπαιδευτικούς, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι όλος ο Τύπος θα ερμήνευε αυτή την αναφορά ως ευθεία μπηχτή στα περί «ανεντιμότητας» που είχε ξεστομίσει η Γιαννάκου. Στην ίδια ανακοίνωση βάφτιζε τους δασκάλους κήρυκες της ελληνορθόδοξης παιδείας (όρος που έχει εδώ και χρόνια αφαιρεθεί από κάθε επίσημο κρατικό κείμενο). Και την άλλη μέρα τράβηξε μια σκληρή ανακοίνωση με την οποία ζητούσε να επιτραπεί εκ νέου η εξομολόγηση στα σχολεία. Πώς ερμηνεύει ο συντηρητικός και θρησκόληπτος άνθρωπος το συνδυασμό των παραπάνω; Οτι η Γιαννάκου πάει κόντρα στις ανάγκες της ελληνορθόδοξης παιδείας. Και τι θα κάνει κατόπιν αυτών η Γιαννάκου, που αποδεδειγμένα ανήκει στους ελληνορθόδοξους; Θα τον προσκυνήσει περισσότερες φορές και θα έχει την τάση να μετατραπεί σε υποχείριό του.
♦ Σκάνδαλα και σκανδαλολογία
Αλλο ένα σκάνδαλο πήγε στο αρχείο αφού επήλθε παραγραφή. Για να ακριβολογούμε, πήγε στο αρχείο άλλη μια υπόθεση που χαρακτηρίστηκε ως σκάνδαλο, γιατί επισήμως η κυβέρνηση δεν δικαιούται να μιλάει για σκάνδαλο. Μιλάμε για την υπόθεση των TOR-M1. Κοτζάμ εξεταστική επιτροπή της Βουλής έγινε, όμως σε ανακριτική επιτροπή δε φτάσαμε ποτέ. Οι βουλευτές της ΝΔ, που μίλησαν για σκάνδαλο και που υποσχέθηκαν ότι περιμένουν νέα συγκλονιστικά στοιχεία από άνοιγμα λογαριασμών στην Ελβετία, ήξεραν πολύ καλά ότι τέτοια στοιχεία δεν θα έχουν. Γι’ αυτό και το τελευταίο διάστημα κατέβασαν τους τόνους και δεν έκαναν δηλώσεις. Απέφυγαν να ρίξουν λάδι στη φωτιά. Ετσι, η όλη υπόθεση έκλεισε με τέσσερα διαφορετικά πορίσματα από τους βουλευτές των τεσσάρων αστικών κομμάτων που συμμετείχαν στη σχετική επιτροπή.
Αφού ήξεραν ότι δε θα βρουν στοιχεία ή (ακόμα χειρότερα) δεν ήταν διατεθειμένοι να δώσουν στην υπόθεση ποινική διάσταση, τότε γιατί άνοιξαν το θέμα οι βουλευτές της ΝΔ, κατ’ εντολή της ηγεσίας τους;
Γιατί η αστική πολιτική ζωή εδώ και μια εικοσαετία περιστρέφεται σταθερά γύρω από έναν άξονα σκανδαλολογίας, ο οποίος έχει αποδειχτεί χρήσιμος για την αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας. Με τη σκανδαλολογία γίνεται ντόρος, τζογάρονται πράγματα γύρω από πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά κανένα πολιτικό πρόσωπο δεν καθίσταται ποινικά ελέγξιμο. Ως προς αυτό, το fairplay τηρείται χωρίς παρεκκλίσεις. Ουδείς θέλει επιστροφή στα Ειδικά Δικαστήρια.