♦ Στα πράσα (1)
Για πολιτική ευθύνη και έλλειμμα φιλότιμου και πολιτικής ευθιξίας του Τσιτουρίδη γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο, με αφορμή το διορισμό του Αναγνωστόπουλου, ενός από τα τρία κουμπαράκια, στο ΔΣ του ΙΚΑ, μόλις 50 μέρες πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Την ώρα, λοιπόν, που γύριζαν οι κύλινδροι του πιεστήριου αποτυπώνοντας στο χαρτί αυτή την εκτίμηση, ερχόταν στο φως ένα στοιχείο που καθιστούσε την εκτίμηση περί πολιτικής ευθύνης εξαιρετικά επιεική. Διότι αποκαλύφτηκε ότι ο Αναγνωστόπουλος έχει ήδη στην πλάτη του μια πρωτόδικη καταδίκη για κομπίνα «κοινοτοποίησης» 3.000 τόνων βραζιλιάνικης ζάχαρης. Κοντολογίς, ο Αναγνωστόπουλος είναι ήδη καταδικασμένος ως λαθρέμπορος, ύστερα από προσφυγή κοινοτικών οργάνων.
Εδώ πια ο Τσιτουρίδης πιάστηκε στα πράσα. Δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε την καταδίκη του «κολλητού» του. Επομένως, διόρισε έναν καταδικασμένο για λαθρεμπορία στη διοίκηση του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού της χώρας (εκεί που έχει ξεσπάσει νέο σκάνδαλο εισφοροκλοπής από κατασκευαστικές εταιρίες). Αν πάλι ισχυριστεί ότι δεν το γνώριζε, τότε παραδέχεται ότι είναι από αφελής έως ηλίθιος (ας αυτοτοποθετηθεί κάπου στο εύρος της μπάντας αφελής-ηλίθιος).
♦ Στα πράσα (2)
Τι έκανε ο Τσιτουρίδης μετά την αποκάλυψη; Εβγαλε μια ανακοίνωση με την οποία χειροτέρευσε τη θέση του. «Ο κατηγορούμενος Αναγνωστόπουλος ουδέποτε, όπως προέκυψε από την έρευνά μας, καταδικάστηκε για ποινική υπόθεση λαθρεμπορίας», γράφει. Καταρχάς, δε διευκρινίζει πότε έγινε η «έρευνά τους». Οταν διόριζε τον Πανάγο στο ΙΚΑ ή όταν ο Πανάγος βρέθηκε με τις χειροπέδες; Η διαφορά είναι μεγάλη. Αν είχε κάνει την έρευνα πριν, τότε θα γνώριζε ότι ο Πανάγος έχει καταδικαστεί πρωτοδίκως σε αστική υπόθεση, ύστερα από αγωγή της γαλλικής τράπεζας Societe General και υποχρεώθηκε να τα σκάσει χοντρά. Η γαλλική τράπεζα δεν ενδιαφέρεται για την ποινική πτυχή της υπόθεσης, αλλά για τα λεφτά της (πλήρωσε την κατάπτωση μιας εγγυητικής επιστολής). Κανονικά, το τελωνείο μέσω του οποίου έγινε η κομπίνα, θα έπρεπε να στείλει το φάκελο στον εισαγγελέα, για να ασκηθεί ποινική δίωξη για λαθρεμπορία. Γιατί άραγε δεν το έκανε; Ανεξάρτητα απ’ αυτό, όμως (που μυρίζει συγκάλυψη), επί της ουσίας ο Πανάγος έχει καταδικαστεί να πληρώσει αποζημίωση για μετονομασία βραζιλιάνικης ζάχαρης σε κοινοτική. Το ότι ο Τσιτουρίδης επιμένει και μετά τις αποκαλύψεις να δηλώνει ότι ο Πανάγος ήταν «λευκός ωσεί περιστερά», δείχνει το μέγεθος της ευθύνης του. Πολιτικής τουλάχιστον…
♦ Στα πράσα (3)
Ομως, ο Τσιτουρίδης πήρε κάλυψη και από το Μαξίμου. Πέρασαν μερικές μέρες, είδαν τα στοιχεία, στάθμισαν την κατάσταση και ο Ρουσόπουλος διατάχτηκε να βγει να τον καλύψει με κατηγορηματική δήλωση. Γιατί έγινε αυτό, δεδομένου ότι η (τουλάχιστον) πολιτική ευθύνη του είναι καραμπινάτη και αυτό σημειώθηκε ακόμα και από κυβερνητικούς βουλευτές (Σούρλας και Μανώλης έκαναν και δηλώσεις, ενώ οι υπόλοιποι τα έλεγαν of the record στα πολιτικοδημοσιογραφικά πηγαδάκια). Η πιο εύκολη και πιο βολική εξήγηση για τον Καραμανλή και τους συνεργάτες του είναι ότι κάλυψαν τον Τσιτουρίδη κατ’ ανάγκη. Τον είχε διώξει μια φορά, έτσι και τον έδιωχνε και δεύτερη θα ήταν σαν να παραδεχόταν ότι είναι ανίκανος να επιλέξει τους υπουργούς του. Εμείς δεν πειθόμαστε και τόσο απ’ αυτή την εξήγηση. Πιο πιθανή εξήγηση μας φαίνεται το να κρατούσε «άσους» ο Τσιτουρίδης και να διαμήνυσε πως δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει αυτός το μάρμαρο (μια αποπομπή του τώρα από την κυβέρνηση θα σήμαινε το πολιτικό του τέλος). Γιατί, βέβαια, το σύστημα των «κουμπάρων» δεν αφορά μόνο τον Τσιτουρίδη, ούτε μόνο τα συγκεκριμένα λαμόγια. Μην ξεχνάμε ότι ο Καραμανλής ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως βουλευτής Θεσσαλονίκης (ο νοών νοείτω).
♦ Με το κεφάλι κάτω
Ολο και πιο συχνά διαβάζεις στον αστικό Τύπο πως για τα φαινόμενα διαφθοράς που από καιρού εις καιρόν αποκαλύπτονται φταίει «το μεγάλο κράτος» που «παρεμβαίνει στην οικονομική ζωή». Για μια φορά ακόμα παίρνουν την πραγματικότητα και τη στήνουν με το κεφάλι κάτω. Ποια είναι η διαφθορά τελικά; Η μίζα που ζήτησαν κάποιοι υπάλληλοι (ας περιοριστούμε μόνο στο τελευταίο σκάνδαλο) ή το καρτέλ που έχουν συμπήξει οι γαλακτοβιομηχανίες; Η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι μια βιτρίνα, για να ωραιοποιεί τις πιο άγριες πλευρές της λειτουργίας του καπιταλισμού. Λογικό είναι και σ’ αυτή την κρατική Αρχή να πέφτουν μίζες. Εάν δεν υπήρχαν αυτοί οι κρατικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί – βιτρίνα, θα σταματούσαν αυτές οι άγριες πρακτικές των καπιταλιστικών επιχειρήσεων; Ευνόητο είναι ότι η απάντηση είναι αρνητική. Ολη αυτή η φιλολογία αναπτύσσεται για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η ασυδοσία των καπιταλιστών, που δεν θέλουν ούτε τους ελάχιστους τυπικούς ελέγχους που είναι υποχρεωμένο να κάνει το αστικό κράτος.
♦ Βάζει πλάτη
«Είναι μικρής σημασίας το θέμα του άρθρου 16 (του Συντάγματος). Είναι μεγάλης σημασίας η μεγάλη μεταρρύθμιση στον χώρο της παιδείας, την οποία δεν μπορεί να κάνει αυτή η κυβέρνηση», είπε ο Γιωργάκης στη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη. Ετσι, με μια ντρίπλα, προσπάθησε να αποφύγει την ουσία. Αν ήταν μικρής σημασίας θέμα η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, δεν θα ήταν η απαγόρευση γραμμένη στο Σύνταγμα. Θα αφηνόταν στον κοινό νομοθέτη, να μπορεί να τη ρυθμίζει ανάλογα με τη συγκυρία. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Γιωργάκης. Προσπαθεί, όμως, να υποβαθμίσει το ζήτημα, για να μη γίνει καθαρό (και να μη συζητηθεί, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο), ότι ο ίδιος και το κόμμα του βάζουν πλάτη για να φύγει από τη μέση αυτός ο φραγμός και να μετατραπεί η τριτοβάθμια εκπαίδευση σε μια μεγάλη αγορά, στην οποία οι σχολάρχες θα διαγωνίζονται με τα κρατικά πανεπιστήμια, που κι αυτά θα έχουν μετατραπεί σε επιχειρήσεις.
♦ Για τον παρά τα κάνεις όλα…
Τα κατάφερε ο Χριστόδουλος να κάνει άνω-κάτω και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Με τη βοήθεια του νεοδιορισμένου δεξιού προέδρου του ανώτατου διοικητικού δικαστήριου, που τον κάλεσε να κάνει αγιασμό, σπάζοντας έτσι μια παράδοση ανεξιθρησκείας που υπήρχε στο συγκεκριμένο δικαστήριο. Κάποιοι δικαστές αντέδρασαν, δεν πήγαν στον αγιασμό και εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους. Πήρε τότε φόρα ο Χριστόδουλος και τους πέρασε γενεές δεκατέσσερις από άμβωνος.
Για να είμαστε μέσα στα πράγματα, πρέπει να σημειώσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι η σύγκρουση θρησκείας-ανεξιθρησκείας. Η σύγκρουση έχει να κάνει με άλλα, πιο πεζά πράγματα. Το ΣτΕ έχει κοντράρει διάφορα σχέδια του δεσποταριάτου, όπως για παράδειγμα η προσπάθεια οικοπεδοποίησης δασικών εκτάσεων. Ο αγιασμός που αποφασίστηκε να γίνει φέτος είναι η προσπάθεια του Χριστόδουλου να ρίξει γέφυρες προς το ανώτατο δικαστήριο και εκείνοι οι δικαστές που αντέδρασαν το είχαν υπόψη τους αυτό. Γι’ αυτό και υπήρξε τόσο λυσσώδης η αντεπίθεση του Χριστόδουλου.
♦ Τον πούλο…
Σε βαθιά μελαγχολία έχει πέσει ο περιβόητος Ιωάννης Διώτης (το τσολιαδάκι της Μάνδρου ντε). Ο λόγος; Πήρε τον πούλο από τον Πούλιο. Τελευταίος και καταϊδρωμένος ήρθε ο εκλεκτός του FBI στις εκλογές της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας. Η πλάκα είναι ότι το είχε σίγουρο πως θα σαρώσει. Πίστευε ότι όλη η Εισαγγελία τον λατρεύει και όταν άνοιξαν οι κάλπες και ήρθε τρίτος, έπεσε σε κατάθλιψη. Γιατί ξέρει και τα σχόλια που ακούγονται μόλις γυρίσει την πλάτη και απομακρυνθεί λίγα βήματα από τις νομικές συντροφιές (δεν είναι βλάκας, το αντίθετο). Εμείς, που είναι γνωστή η λατρεία που τρέφουμε για τον πρώην Κνίτη που πέρασε στην υπηρεσία της «αντιτρομοκρατίας», για να τον παρηγορήσουμε, θα του συστήσουμε να λέει σε όποιον τον ρωτάει σχετικά, ότι πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Το έλεγε μια φορά κι ένας χαζούλης που είχαμε στο χωριό και την είχε δει δρομέας μεγάλων αποστάσεων. – Πήρα το χάλκινο μετάλλιο. – Πόσοι τρέχατε, Γιάννη; -– Τρεις…
♦ Finale grande
Ο Τσιτουρίδης, που κατά δήλωσή του ΔΕΝ γνώριζε τον Αδαμόπουλο, τον είχε τοποθετήσει, τρεις μόλις μέρες πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, σε ειδική επιτροπή του υπουργείου Απασχόλησης, που θα αξιολογήσει τις προσφορές σε διαγωνισμό για τη διαφημιστική υποστήριξη του κοινοτικού προγράμματος EQUAL. Και ποιον τοποθέτησε αναπληρωτή του Αδαμόπουλου; Τον Πανάγο τον Αναγνωστόπουλο! Στην πολυσέλιδη προσφυγή του προς το ΕΣΡ, στην οποία μιλούσε για τα «ψέματα των δημοσιογράφων», ο Σάββας δεν έγραψε τίποτα. Πίστευε άραγε ότι αυτή η πτυχή της σχέσης του με τους δυο ήδη προφυλακισμένους θα έμενε κρυφή, επειδή έτρεξε να σταματήσει τη δημοσίευση της απόφασης «επί του πιεστηρίου» του Εθνικού Τυπογραφείου»; Αφελής σκέψη, δε νομίζετε; Γεγονός είναι ότι και αυτή η σκοτεινή πλευρά αποκαλύφθηκε. Και τι απάντησε ο Σάββας; Οτι στις δεκάδες επιτροπές του υπουργείου του «χρησιμοποιούνται πρόσωπα που εκ της θέσεώς τους παρέχουν εχέγγυα κύρους και αντικειμενικότητας»!! Και πώς επέλεξε τον «άγνωστό του» Αδαμόπουλο; Και με ποια ιδιότητα επέλεξε τον Πανάγο; Δεν του έφτανε ότι τον έβαλε στο ΙΚΑ, έπρεπε να τον βάλει και σε άλλη κρίσιμη επιτροπή; Και πώς γίνεται και αυτοί οι δύο (Αδάμας και Πανάγος) πάνε πάντοτε «σετάκι»; Για όλα αυτά δεν είπε λέξη ο (κατά τα άλλα πολυλογάς) Σάββας. Εισέπραξε τη στήριξη από το Μαξίμου και τώρα λουφάζει περιμένοντας να περάσει η μπόρα.