♦ H ταμπακέρα
Δεν ποινικοποιείται η κουμπαριά, δήλωσε ο Τσιτουρίδης και την ίδια δήλωση επανέλαβε, προσφέροντας δημοσίως την κάλυψη του Μαξίμου στον υπουργό Εργασίας, ο Ρουσόπουλος. Μόνο που θα πρέπει ο Τσιτουρίδης και ο Ρουσόπουλος να μιλήσουν για την ταμπακέρα. Και η ταμπακέρα δεν έχει να κάνει με κουμπαριές αλλά με πολιτικά κυκλώματα. Εντάξει, ο ένας από τους κατηγορούμενους για «μιζάρισμα» έτυχε να είναι κουμπάρος του Τσιτουρίδη και ας δεχτούμε ότι ο υπουργός δεν είχε καμιά ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Ο άλλος, όμως, που δεν είναι κουμπάρος του Τσιτουρίδη, αλλά κουμπάρος του κουμπάρου του (σκυταλοδρομία πάνε οι κουμπαριές) διορίστηκε πολύ πρόσφατα από τον Τσιτουρίδη μέλος του ΔΣ του ΙΚΑ. Τι προσόντα είχε ο Αναγνωστόπουλος για να τοποθετηθεί στο ΔΣ του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού της χώρας; Εκτελωνιστής είναι στο επάγγελμα. Είναι όμως «γαλάζιο παιδί». Χρόνια στο κουρμπέτι. Παλιά με τον Εβερτ, αργότερα με τη Ντόρα, τελευταία με τον Ψωμιάδη και τον Τσιτουρίδη, ο οποίος και τον διόρισε στο ΔΣ του ΙΚΑ και τον έπαυσε μόλις ανακοινώθηκε η σύλληψή του. Στις πολιτισμένες κοινοβουλευτικά χώρες υπάρχει η έννοια της πολιτικής ευθύνης. Το σύστημα λειτουργεί σχεδόν απόλυτα σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι κανόνες του αστικού πολιτικού παιχνιδιού απαιτούν να παραιτηθεί ο υπουργός (ευθιξία το λένε) σε περίπτωση που ένας συνεργάτης της απόλυτης επιλογής του συλληφθεί μπλεγμένος σε τέτοιου είδους σκάνδαλο. Ετσι ανοίγει ο δρόμος για την πολιτική εκτόνωση, ώστε να ρυθμιστεί με ησυχία το πρόβλημα στο παρασκήνιο. Εδώ, όμως, δεν υπάρχει ούτε αυτή η στοιχειώδης κοινοβουλευτική κουλτούρα. Κι έχεις τον Καραμανλή να μιλάει για… σεμνότητα και ταπεινότητα.
ΥΓ1: Ο Τσιτουρίδης είναι πολύ γκαντέμης (ή πολύ ατζαμής). Την πρώτη φορά αναγκάστηκε να παραιτηθεί από υπουργός, μόλις έγινε γνωστό το (ερασιτεχνικού τύπου για υπουργό) ρουσφέτι με τη μεταγραφή του γιου του. Τώρα δείχνει να τη γλιτώνει προς το παρόν, προφανώς επειδή μια δεύτερη παραίτηση θα οδηγήσει τα σκάγια και στον Καραμανλή («τον έδιωξες μια φορά, τον ξαναπήρες και τον ξαναδιώχνεις»).
ΥΓ2: Με αντίπαλο τον Γιωργάκη ο Καραμανλής μπορεί να απορροφήσει και αυτούς τους κραδασμούς.
♦ Πίσω ολοταχώς
Ιδού η απόδειξη για το παραπάνω ΥΓ2. Την ώρα που ξέσπαγε το σκάνδαλο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, ο Γιωργάκης μιλούσε στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Και τι βρήκε να πει; Πρώτο, ότι «η διαφθορά χειροτέρεψε επί των ημερών της ΝΔ» (άρα, ήταν παρούσα και επί ημερών ΠΑΣΟΚ και επομένως ο Καραμανλής είχε δίκιο όταν τους κατηγορούσε). Και δεύτερο, ότι ο Καραμανλής «είναι άφαντος στα δύσκολα και εύκολος στα μεγάλα λόγια». Πριν λίγες μέρες τον παρουσίαζε, έτσι στα καλά καθούμενα, ως αρχηγό συμμορίας τύπου σικελικής μαφίας και τώρα που είχε μια βάση για να σηκώσει τους τόνους φώναξε «πίσω ολοταχώς».
ΥΓ3: Μήπως έχει δίκιο ο Μητσοτάκης όταν λέει ότι «δεν κάνει για πρωθυπουργός το παιδί»; Για ν’ αρχίσουν να το σκέφτονται λίγο οι Πασόκοι.
♦ Πάρ’ τον στο γάμο σου…
Πάρ’ τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου. Τον Αντώναρο εν προκειμένω. Ο γίγας της ενημέρωσης κατάφερε με μια πρόταση μόνο να βγάλει τον αρχηγό του και πρωθυπουργό ψεύτη. Είπε ο Καραμανλής στη Θεσσαλονίκη ότι πολύ θα ήθελε να τηρήσει την προεκλογική του υπόσχεση για μείωση του ΦΠΑ στα αγροτικά μηχανήματα (από 18% σε 8% υποσχόταν και δεσμευόταν ο χοντρούλης), όμως «αν και ήταν θέση του και το έλεγε συχνά και το πάλεψε, απερρίφθη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δεν μπορεί να γίνει».
Το ‘πιασε στον αέρα ο αετός Αντώναρος και ανέλαβε να το εκλαϊκεύσει. Ξεκίνησε από την απλή σκέψη, που βρίσκεται στο μυαλό κάθε νεοδημοκρατικού στελέχους: αν μπορείς να το φορτώσεις στο ΠΑΣΟΚ, κάν’ το αμέσως, χωρίς να διστάσεις. Και αμ’ έπος αμ’ έργον. «Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ -δήλωσε- έθεσε αυτό το θέμα στους τελευταίους μήνες της θητείας της στην ΕΕ και απερρίφθη τον Αύγουστο του 2003. Η απόρριψη έγινε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί να αλλάξει η απόφαση και μάλιστα τόσο σύντομα».
Ψέμα πρώτο του Καραμανλή: Ενώ ήξερε ότι από τον Αύγουστο του 2003 το σχετικό αίτημα έχει απορριφθεί, αυτός το υποσχόταν και… δεσμευόταν γι’ αυτό στην προεκλογική περίοδο που έγινε Μάρτη-Απρίλη του 2004.
Ψέμα δεύτερο του Καραμανλή: «Το παλέψαμε». Αφού είχε απορριφθεί επί ΠΑΣΟΚ, τον Αύγουστο του 2003 και δε μπορεί ν’ αλλάξει η απόφαση τόσο σύντομα, όπως είπε ο Αντώναρος, τι «πάλεψε» ο Καραμανλής;
♦ Ο λύκος κι αν εγέρασε…
«Τελικά, θα μας πούνε ποιοι γκρέμισαν τους δίδυμους πύργους; `Η θα το μάθουμε (όχι εμείς, οι νέοι) μετά από καμιά πενηνταριά χρόνια; Και τότε ανεπισήμως…», αναρωτιέται ο «Τηλέπαθος» του «Ριζοσπάστη» στο φύλλο της 13.9.06 (ως γνωστόν, πίσω από το ψευδώνυμο κρύβεται ο διευθυντής της εφημερίδας του Περισσού). Καλά, ακόμα δεν το ‘χει μάθει αυτός; Δεν έχει δει το βίντεο με τον Μοχάμεντ Ατα και τους άλλους μουτζαχεντίν; Δεν έχει διαβάσει τις τοποθετήσεις της Αλ-Κάιντα; Δεν άκουσε το μήνυμα Μπιν Λάντεν πριν τις τελευταίες αμερικάνικες προεδρικές εκλογές; Αλλά τι ρωτάμε, ο λύκος κι αν εγέρασε… Οι προβοκάτορες μια ζωή το ίδιο παραμύθι θα παίζουν. Για πράκτορες και άλλες σκοτεινές δυνάμεις. Ακόμα κι όταν τα γεγονότα τους διαψεύδουν, αυτοί θα λένε: τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα.
♦ Χοντρό παιχνίδι
Στην Κύπρο, ως γνωστόν, γίνονται αρχιεπισκοπικές εκλογές. Το παιχνίδι άρχισε να χοντραίνει και να παίρνει πολιτικά χαρακτηριστικά. «Κάποιο κόμμα έβαλε την κομματική μηχανή και δουλεύει. Θα ήθελα να το προειδοποιήσω ότι θα το μετανιώσει». Δήλωσε ο μητροπολίτης Πάφου Χρυσόστομος, ένας από τους υποψήφιους, «φωτογραφίζοντας» το ΑΚΕΛ. «Το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να φιμωθεί ούτε από απειλές, ούτε από προειδοποιήσεις», απάντησε σηκώνοντας το γάντι ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ Αντρος Κυπριανού. Κι αν αναρωτιέστε, τι δουλειά έχει ένα κόμμα που μοστράρεται ως αριστερό με τις εκλογές στην ηγεσία του ιερατείου, την απάντηση έδωσε ο ίδιος ο Κυπριανού, δηλώνοντας ότι, αν το κόμμα νιώσει την ανάγκη να τοποθετηθεί δημόσια υπέρ του ενός ή του άλλου ιεράρχη, θα το πράξει, διότι οι αρχιεπισκοπικές εκλογές ενδιαφέρουν το κόμμα, αφού η Εκκλησία της Κύπρου διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στα πολιτικά και κοινωνικο-οικονομικά δρώμενα του τόπου. Μπίζνες κάνουν οι δεσποτάδες, πολιτική δύναμη έχουν, κόμμα της αστικής εξουσίας είναι το ΑΚΕΛ (και όχι κόμμα επαναστατικής ανατροπής), θα μπει στο παιχνίδι, επιλέγοντας το «άλογο» στο οποίο θα «ποντάρει» (με συμφωνία κάτω απ’ το τραπέζι, εννοείται).
♦ Συγκεντροποίηση κεφαλαίου, έλεγχος πολιτισμού
Το κεφάλαιο συγκεντροποιείται και στον κλάδο της πολιτιστικής παραγωγής. Είδηση που αλιεύσαμε από τις οικονομικές στήλες των εφημερίδων. Η BMG, η τρίτη σε μέγεθος εταιρία της διεθνούς μουσικής βιομηχανίας, η οποία τα προηγούμενα χρόνια είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μια σειρά «ετικέτες», που πριν ήταν μικρές ανεξάρτητες εταιρίες, πουλήθηκε στη Vivendi, ιδιοκτήτρια του Universal Music Group, το οποίο με αυτή την εξαγορά φτάνει στο ένα τέταρτο σχεδόν το μερίδιό του στην παγκόσμια αγορά, ξεπερνώντας το EMI Group, που έχει ένα παγκόσμιο μερίδιο της τάξης του 20% περίπου.
Ετσι, τα δυο αυτά μονοπώλια θα ελέγχουν πλέον σχεδόν το μισό της παγκόσμιας μουσικής αγοράς. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τη μουσική δημιουργία. Οσο το κεφάλαιο δεν συγκεντροποιούνταν στον κλάδο, όσο λειτουργούσαν μικρές εταιρίες (είναι αυτές οι «ετικέτες» που έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν από τους δίσκους), υπήρχαν κάποια περιθώρια για τη διάδοση της προοδευτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Με τη συγκεντροποίηση και την απόλυτη μονοπώληση του κλάδου, αυτά τα περιθώρια μικραίνουν και σιγά-σιγά εξαφανίζονται.
Ετσι, τα δυο αυτά μονοπώλια θα ελέγχουν πλέον σχεδόν το μισό της παγκόσμιας μουσικής αγοράς. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τη μουσική δημιουργία. Οσο το κεφάλαιο δεν συγκεντροποιούνταν στον κλάδο, όσο λειτουργούσαν μικρές εταιρίες (είναι αυτές οι «ετικέτες» που έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν από τους δίσκους), υπήρχαν κάποια περιθώρια για τη διάδοση της προοδευτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Με τη συγκεντροποίηση και την απόλυτη μονοπώληση του κλάδου, αυτά τα περιθώρια μικραίνουν και σιγά-σιγά εξαφανίζονται.
♦ Υποτελείς
Ολο και περισσότερο αποκτά τα «σουσούμια» του μπαμπα-Δρακουμέλ η Ντόρα. Πήγε να ενημερώσει την επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής και όταν της την έπεσε η αντιπολίτευση, ότι ακολουθεί τις εντολές και τα βήματα της Ράις και επισκέπτεται μόνο τις χώρες και τους πολιτικούς που επισκέπτεται η Ράις, δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχτεί ότι δεν έκανε καμιά κίνηση ενάντια στο σταμάτημα της ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Παλαιστίνη, επειδή η εκλογική νίκη της Χαμάς έφερε σε δύσκολη θέση την ΕΕ, και πως στο πρόσφατο ταξίδι της στη Μέση Ανατολή δεν επισκέφτηκε τη Συρία, γιατί ο πρόεδρος Ασαντ με τις δηλώσεις του δημιουργεί προβλήματα στην ΕΕ. Βέβαια, όπου ΕΕ πρέπει να διαβάζουμε ΗΠΑ (διότι οι ηγέτες ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών χωρών κάνουν το δικό τους παιχνίδι στην περιοχή). Ο ελληνικός λαός έχει ξεκάθαρες θέσεις για το Μεσανατολικό, τρέφει σταθερά αισθήματα φιλίας για τον παλαιστινιακό λαό και βέβαια δεν θέλει να δει τη Συρία απομονωμένη και βαλλόμενη. Ποιος λογαριάζει, όμως, τα αισθήματα του ελληνικού λαού;