Τις έντυσαν με παραδοσιακές ενδυμασίες, τις έστησαν με ανοιχτά παραβάν, τις φωτογράφισαν και διένειμαν τις φωτογραφίες σε όλο τον κόσμο με λεζάντες του τύπου: «Ουγγαρέζες με τις παραδοσιακές φορεσιές τους προσήλθαν να ψηφίσουν την Κυριακή στην περιοχή Βερεσεγκάζα». Η ψηφοφορία πρέπει να φανεί σαν μια μεγάλη λαϊκή γιορτή. Ειδικά όταν η κάλπη αναδεικνύει πρώτο τον ακροδεξιό εθνικιστή Βίκτορ Ορμπαν (με σχεδόν 46%) και δίνει 21% στο άλλο ακροδεξιό (σχεδόν ναζιστικό) κόμμα της Ουγγαρίας, το Jobbik, καθιστώντας το το ισχυρότερο φασιστικό κόμμα στη Δυτική Ευρώπη…
♦ Απλή αριθμητική (1)
Ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ Ανχελ Γκουρία παρουσίασε την περασμένη βδομάδα στις Βρυξέλλες μια μελέτη για την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Σε σχέση με την Ελλάδα, ο Γκουρία είπε ότι τα επόμενα δέκα χρόνια η ανάπτυξη μπορεί να φτάσει ακόμη και το 15%.
Με μια απλή διαίρεση, βλέπουμε ότι ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης μπορεί να φτάσει το 1,5%. Ομως, το «πρόγραμμα» βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους προβλέπει μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 3% μέχρι το 2020. Δηλαδή, διπλάσιο απ’ αυτόν που προβλέπει –ως ταβάνι– ο ΟΟΣΑ. Εχουμε, λοιπόν, άλλη μια απόδειξη ότι το χρέος δεν είναι εξυπηρετήσιμο και θα έχουμε πολλά ακόμη επεισόδια «ρύθμισης», «αναδιάρθρωσης» και τα παρόμοια, με τη σκληρή επιτήρηση (και την ακόμη πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική) να τα συνοδεύει.
♦ Απλή αριθμητική (2)
Σύμφωνα με την τελευταία εκτίμηση της τρόικας, το «πρωτογενές πλεόνασμα» του 2013 διαμορφώθηκε στα 2,4 δισ. ευρώ. Πάμε, λοιπόν, να κάνουμε τις αριθμητικές πράξεις, με βάση τη μνημονιακή πρόβλεψη ότι το 30% του «πρωτογενούς πλεονάσματος» θα πηγαίνει στον ειδικό λογαριασμό για το χρέος και το 70% θα μπορεί η κυβέρνηση να το διανέμει ως «κοινωνικό μέρισμα».
Στον ειδικό λογαριασμό αποπληρωμής του χρέους θα πάει 1 δισ. ευρώ, ήτοι το 42% του «πρωτογενούς πλεονάσματος» (έναντι 30% που προβλέπει το Μνημόνιο).
Ως «κοινωνικό μέρισμα» θα διανεμηθούν 500 εκατ. ευρώ, ήτοι το 21% του «πρωτογενούς πλεονάσματος» (έναντι 70% που προβλέπει το Μνημόνιο).
Συμπέρασμα: απ’ όπου και να το πιάσεις, καταλαβαίνεις ότι επιχειρούν να δουλέψουν τον ελληνικό λαό.
♦ Εθνικο-κομμουνιστής
Οπως μας ενημέρωσε με καμάρι ο «Ριζοσπάστης», η Τουρκία απέκτησε «τον πρώτο κομμουνιστή δήμαρχο». Πράγματι, ο Φατίχ Μεμέτ Ματσόγλου εκλέχτηκε δήμαρχος της κωμόπολης (6.500 κάτοικοι, αριθμός πολύ μικρός για Τουρκία) Οβατσικ. Νίκησε τον πρώην δήμαρχο που προερχόταν από το κεμαλικό CHP. Υπάρχουν, όμως, και κάποιες λεπτομέρειες. Ο πρώην δήμαρχος διαφώνησε με την πολιτική του CHP στο Κουρδικό και μεταπήδησε στο BDP (Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, φιλοκουρδικό). Ο «κομμουνιστής» Ματσόγλου έπαιξε καλά το χαρτί του τουρκικού εθνικισμού, η επαρχία Τουντζελί, στην οποία ανήκει το Οβατσικ είναι προπύργιο του CHP και οι εθνικιστικές-κεμαλικές ψήφοι μετακινήθηκαν προς τον «κομμουνιστή» Ματσόγλου. Να τον χαίρεστε, κύριοι του ΤΚΡ (και του Περισσού).
♦ Αντισυστημικοί!
Γιατί, άραγε, οι χρυσαυγίτες επέλεξαν να δώσουν στη δημοσιότητα το βίντεο με τον Μπαλτάκο μετά την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου και όχι πριν απ’ αυτό; Εύλογα σκέφτεται κανείς, ότι αν το βίντεο δημοσιοποιούνταν πριν την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου, ενδεχομένως να δημιουργούνταν κρίση στην κυβερνητική παράταξη, οπότε το πολυνομοσχέδιο μπορεί και να μην περνούσε.
Εκείνο που απέδειξαν –για πολλοστή φορά– οι νεοναζί είναι πως όχι αντισυστημικοί δεν είναι, όπως αυτοδιαφημίζονται και όπως τους διαφήμιζαν τα αστικά ΜΜΕ στη φάση της ακμής τους, αλλά αντίθετα είναι τσιράκια του συστήματος. Το βίντεο το ήθελαν για να παίξουν μόνο το δικό τους παιχνίδι και όχι για να προκαλέσουν κρίση στην κυβέρνηση και να δημιουργήσουν ρίσκο για την ψήφιση ενός μνημονιακού νομοθετικού εκτρώματος. Με την κίνησή τους αυτή έστειλαν μηνύματα στην αστική τάξη, ζητώντας την προστασία της.
♦ Χωρίς αρχές
Ο Αρούλης, ο εμπνευστής της πολιτικής «του μεσαίου χώρου», που μαζί με τον Λού-λη εισηγήθηκαν στον Καραμανλή (κι αυτός την ακολούθησε), ένας πολιτικός που άφησε στη λήθη τις παρέες με τον Καλαμπόκα και τους άλλους «Κενταύρους» και «Ρέιντζερ» της Πάτρας, έκανε πρόταση να γίνει δημοψήφισμα για το αν θα κατασκευαστεί τζαμί στην Αθήνα (λες και τα δικαιώματα στη θρησκευτική λατρεία μπορεί να τ’ αποφασίσει η όποια πλειοψηφία).
Γιατί να μας εκπλήσσει η κίνησή του; Οι ψήφοι δεν βρίσκονται στον άξονα Κωλωνάκι-Μύκονος, όπου κινείται ο Αρούλης, αλλά στα καθυστερημένα στρώματα στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας. Θρησκόληπτες γριούλες, ξεσαλωμένα φασισταριά, παραδοσιακοί ακροδεξιοί, εκφασισμένα νέα στρώματα (λόγω κρίσης) αποτελούν το εκλογικό ακροατήριο των νεοναζί και του ακροδεξιού Νικήτα και ο Αρούλης θέλει να τους τραβήξει. Η αστική πολιτική ποτέ δεν είχε ιδεολογικές και πολιτικές αρχές.
♦ Κτήνη
Ανατριχιαστική πραγματικά η περιγραφή του τρόπου με τον οποίο ένα τσούρμο δεσμοφύλακες βασάνισαν και σκότωσαν τον Ιλία Καρέλι στις φυλακές Νιγρίτας. Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι τα ανθρωπόμορφα αυτά κτήνη ήξεραν πώς να κάνουν φάλαγγα (στρίβοντας ένα σεντόνι σαν σκοινί με κόμπους) και πώς να κάνουν τα χτυπήματα να πονάνε πιο πολύ (βρέχοντας συνεχώς τον φυλακισμένο). Εντυπωσιάζει, επίσης, ο επαγγελματισμός του διευθυντή, που ως άλλος Θεοφιλογιαννάκος μπήκε στο κελί των βασανιστηρίων και προειδοποίησε τους βασανιστές του πως «αν πεθάνει θα χάσουμε τα σπίτια μας». Αυτό μόνο τον ενδιέφερε: να τον τσακίσουν, αλλά να μην πεθάνει.
Ολα αυτά δείχνουν, ότι τα κτήνη αυτά ήταν βασανιστές, δεν τους έκανε η «κακιά στιγμή». Κι όμως, τα κτήνη δεν τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Ούτε καν ο διευθυντής, ο οποίος έχει όλη την άνεση να «κάνει παιχνίδι» με τους κρατούμενους, οργανώνοντας την υπεράσπιση του ίδιου και των οργάνων του. Το υπουργείο απαντά ότι περιμένει τα κατηγορητήρια για να δει σε τι μέτρα θα προχωρήσει! Λες και δεν αρκούν τα ονόματα όσων είναι κατηγορούμενοι. Φυσικά, θα τους θέσει σε διαθεσιμότητα ή αργία, όταν ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της ανάκρισης, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ομως το μήνυμα έχει σταλεί: μην ανησυχείτε, θα έχετε την καλύτερη δυνατή μεταχείριση.
ΥΓ: Οπως όλοι θυμόμαστε, μετά τη μη επιστροφή του Χριστόδουλου Ξηρού από την άδεια και την τρομοϋστερία των ΜΜΕ με το «πρωτοχρονιάτικο πάρτι», αρκετοί δεσμοφύλακες του Κορυδαλλού τέθηκαν αμέσως σε διαθεσιμότητα. Τα συμπεράσματα από τη σύγκριση είναι προφανή.
♦ Κατά κύρη και παππού…
Ο γιος του Κύρκου κατεβαίνει υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι και θεώρησε σκόπιμο να γράψει στο βιογραφικό του: «Αγαπά τη ΔΗΜΑΡ, όπως αγαπά το Dolce, τον Μερακλή με τις πίτες στα Εξάρχεια, τον Βρούτο, τον Λεωνίδα. Το ότι δεν τους βλέπει πια δεν σημαίνει ότι τους ξέχασε». Για τον υιό Κύρκο, που θέλει να συνεχίσει τα κατορθώματα του παππού του Μιχάλη και του πατέρα του Λεωνίδα, οι ΔΗΜΑΡίτες τέως σύντροφοί του κάνουν μόνο για παρέα σε καφενέδες και ταβερνεία.
♦ Ναζισμός και σιωνισμός
Η American Jewish Committee, η ναυαρχίδα του σιωνιστικού λόμπι στις ΗΠΑ, εξέδωσε ανακοίνωση και για την υπόθεση Μπαλτάκου. Χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά του «προσβολή» για τον Σαμαρά και τον ελληνικό λαό και την παραίτησή του «επιβεβλημένη». Δεν παραλείπουν, δε, με ύφος αποικιοκρατών, να σημειώσουν ότι ο Σαμαράς πρέπει να υπέστη σοκ, γιατί «έχει επιδείξει τόσο ισχυρή ηθική και πολιτική ηγετικότητα στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής».
Ο ναζισμός περιέχει ως συστατικό στοιχείο του τον αντισημιτισμό. Και ο σιωνισμός –για ιστορικούς λόγους– περιέχει ως συστατικό του στοιχείο τον αντιναζισμό. Κατά τα άλλα, είναι και οι δύο εξίσου εγκληματικές και απάνθρωπες ιδεολογίες, που στηρίζονται σε φυλετικά και ρατσιστικά κριτήρια (η αρία φυλή από τη μια, ο περιούσιος λαός από την άλλη), ενώ στην πράξη ο μεν ναζισμός εξόντωσε όχι μόνο εβραίους, αλλά και κομμουνιστές και αριστερούς και κοινωνικές μειονότητες και στη συνέχεια όποιον αντιστεκόταν στην προέλασή του, ο δε σιωνισμός προχωρεί εδώ και 60 χρόνια σε συστηματική γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.
♦ Μετρημένες κουβέντες
Μπορεί πολλά παπαγαλάκια να έσπευσαν να πουν και να γράψουν ότι ο Φώτης Κουβέλης απέρριψε κατηγορηματικά κάθε προοπτική μετακίνησής του στην προεδρία της Δημοκρατίας, όμως οι κουβέντες του κυρ-Φώτη ήταν και πάλι προσεκτικές και μετρημένες μία προς μία. Εκτίμησε ότι «αυτή η Βουλή δεν μπορεί να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας», λόγω των πολιτικών συσχετισμών που υπάρχουν (οι διαφωνούντες με την ακολουθούμενη πολιτική είναι περισσότεροι από 120).
Δεν είπε, όμως, ότι ο ίδιος και η ΔΗΜΑΡ επιθυμούν την πτώση της κυβέρνησης με αφορμή την αδυναμία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας. Αλλωστε, στην πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Κουβέλης έδειξε καθαρά ότι δεν επιθυμεί την πτώση της κυβέρνησης, τασσόμενος κατά της πρότασης. Τι θα κάνει, λοιπόν, αν η ΔΗΜΑΡ πατώσει στις ευρωεκλογές και την επόμενη άνοιξη Σαμαράς και Βενιζέλος τον προτείνουν για πρόεδρο; Υπάρχει περίπτωση να πει όχι;
♦ Τη σκότωσε η φτώχεια
Ανεργη, ανασφάλιστη, χωρίς ούτε 10 ευρώ για ν’ αγοράζει τα υπερτασικά φάρμακα που της ήταν απαραίτητα, με εκείνη την «παράξενη» αξιοπρέπεια που έχουν οι φτωχοί άνθρωποι, η οποία τους αποτρέπει να ζητήσουν τα φάρμακα από κάποιο Κοινωνικό Ιατρείο (να μη μαθευτεί ότι δυστυχούμε), μια 40χρονη γυναίκα άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης, μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη.
Τι να πεις; Ενας ακόμη θάνατος από τη φτώχεια θα καταγραφεί σαν μια καταχώρηση του ιατρικού δελτίου. Οχι σαν δολοφονία, όπως είναι ο σωστός χαρακτηρισμός. Βλέπετε, το θετό δίκαιο της αστικής τάξης έχει φροντίσει να ορίσει με ακρίβεια σε ποιες περιπτώσεις έχουμε δολοφονία. Και σ’ αυτές δεν περιλαμβάνονται οι θάνατοι από φτώχεια, οι θάνατοι από εργατικό «ατύχημα» και οι θάνατοι μεταναστών από νάρκες ή από πνιγμό.
♦ Τόμπολα
Ο Αρούλης υπέδειξε, μέσω twitter, στον Νικήτα να αράξει στο σπίτι του, γιατί στα 67 όλοι βγαίνουν στη σύνταξη και δεν μπορεί κάποιος να θέλει να γίνει δήμαρχος. Και ο Νικήτας του απάντησε ότι ο Καραμανλής το 1974 ήταν 67 και έγινε πρωθυπουργός για 6 χρόνια. Δεν μπορείς να πεις, είναι μια ωραία ατμόσφαιρα οι δεξιοί υποψήφιοι στο Δήμο Αθηναίων. Το κακό με τον Νικήτα είναι πως οι γκάφες του Αρούλη δεν του δίνουν πόντους.
♦ Ζήσε Μάη…
«Για να μπορέσουμε να πετύχουμε μια πολύ μεγάλη πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα, κι αυτή η πολιτική αλλαγή να έχει θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί σε όλη την Ευρώπη, δεν μπορεί μόνο σε μια χώρα να πετύχεις την πολιτική αλλαγή, αν οι συσχετισμοί σε όλη την Ευρώπη δεν είναι τέτοιοι που να μπορέσουν να δεχτούν αυτήν την πολιτική αλλαγή».
Ο Αλέξης Τσίπρας στην ιταλική RAI3.
Οσοι ελπίζετε στον ΣΥΡΙΖΑ, οπλιστείτε με υπομονή. Πρώτα πρέπει να κερδίσει το Linke στη Γερμανία και ο Μελανσόν στη Γαλλία και μετά να έχει «θετικό αποτέλεσμα» η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Δηλαδή, του αγίου Ποτέ (για να μην αναφέρουμε έναν άλλο… άγιο, πιο λαϊκό).
♦ Καλομελέτα…
«Ερώτηση: Αυτό που ακούγεται για την Τράπεζα της Ελλάδος ισχύει κ. Στουρνάρα;
Απάντηση: Δεν είναι επί του παρόντος αυτή η συζήτηση, είμαι υπουργός Οικονομικών και έχω ακόμη σημαντική δουλειά μπροστά μου».
Ετοιμάζεται για διάδοχος του Προβόπουλου ο τύπος. Βέβαια, σ’ αυτές τις δουλειές ποτέ δεν ξέρεις, αλλά αυτός καραγουστάρει.
♦ Μπράβο Ρένα
«Μη μου λες εμένα για μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς. Πες μου μία που έκαναν όλοι αυτοί. Καμία (…) Εμείς είμαστε οι αυθεντικοί μεταρρυθμιστές και εκσυγχρονιστές. Εμείς θα φτιάξουμε ένα αστικό κράτος μεταρρυθμιστικό».
Η Ρένα Δούρου στο «Πρώτο Θέμα», χωρίς φραγμούς και… αριστεροριζοσπαστικές προκαταλήψεις. Ευτυχώς που τα λέει έτσι, μπας και φύγουν οι τσίμπλες από μερικά μάτια, που ονειρεύονται ακόμα και… πέρασμα στο σοσιαλισμό.