♦ «Δεν έχει περάσει ούτε εβδομάδα από την προηγούμενη δήλωση που αναγκάστηκα να στείλω στον Τύπο για να διαψεύσω ότι δήθεν στηρίζω κάποια πολιτική παράταξη στις επερχόμενες εκλογές και ήδη πληροφορούμαι ότι χθες ανακοινώθηκε ότι υποστηρίζω «μαζί με άλλους καλλιτέχνες» υποψήφιο Δήμαρχο. Επαναλαμβάνω (ελπίζω για τελευταία φορά) ότι δεν στηρίζω κανένα υποψήφιο και καμία παράταξη και λυπάμαι πάρα πολύ για τον τρόπο που κάποιοι χρησιμοποιούν το όνομά μου». Μίκης Θεοδωράκης.
♦ «Αποδεχόμαστε τη διάψευση του Μίκη Θεοδωράκη. Ο απεριόριστος σεβασμός στην προσωπικότητά του δε μας επιτρέπει να κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Παρακαλούμε, όπου δημοσιεύτηκε, να αποσυρθεί η υπογραφή». Θοδωρής Δρίτσας.
♦ «Σας γνωρίζουμε ότι στο κείμενο συμπαράστασης για την υποψηφιότητα του Θοδωρή Δρίτσα στο Δήμο Πειραιά συμπεριελήφθη εκ παραδρομής η υπογραφή του συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλου και ζητάμε συγνώμη γι' αυτό». Λιμάνι της Αγωνίας (Θ. Δρίτσας).
♦ Κακώς ονομάζεται «Λιμάνι της Αγωνίας» ο συνδυασμός Δρίτσα. «Της Τρούμπας τα καμώματα» θα έπρεπε να ονομάζεται. Πρώτα αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη από τον Μήκυ(τα), μετά από τον Χαριτόπουλο, επειδή τους περιέλαβε στους υποστηρικτές του συνδυασμού. Καλά λένε πως από τότε που ανακαλύφθηκε το «συγνώμη» χάθηκε το φιλότιμο. Παρά ταύτα, όπως έδειξε το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, οι υποκλαπείσες υπογραφές δε βοήθησαν και τόσο.
♦ Ομως η υποκλοπή υπογραφών δεν ήταν μόνο τοπική πρωτοβουλία των Συριζαίων του Πειραιά, αν κρίνουμε από την παρακάτω δήλωση του συνθέτη Σταμάτη Κραουνάκη, τον οποίο συμπεριέλαβαν στη λίστα με τους «επώνυμους» που στηρίζουν την υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν: «Είδα το όνομά μου σε κάποια λίστα καλλιτεχνών που “υποστηρίζουν” ΣΥΡΙΖΑ… Για να μην γίνουμε μπίλιες με φίλους κι εχθρούς… δεν μου γουστάρουν καθόλου οι λίστες… απ' όπου κι αν προέρχονται». Μ’ άλλα λόγια, δεν μιλάμε απλώς για πολιτικό ξεφτιλίκι, μιλάμε για πολιτική αλητεία.
♦ Ποιος Πασόκος βγήκε από την αρχή ενάντια στο (ψευτο)δίλημμα Βενιζέλου; Ο Χρυσοχοΐδης, φυσικά, που δήλωσε ότι δεν μπορεί να τίθεται θέμα κυβερνητικής σταθερότητας και προσφυγής σε εθνικές κάλπες, διότι υπάρχει Βουλή, την οποία έχει εκλέξει ο ελληνικός λαός. Στάση εύλογη, αν αναλογιστούμε πως το μόνο που θέλει ο Χρυσοχοΐδης είναι το υπουργιλίκι, ενώ διατηρεί ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας όχι με τον Βενιζέλο αλλά με τον Σαμαρά.