♦ Μαντεψιά της στήλης. Με το που ορκιστεί και αναλάβει η νέα κυβέρνηση, ο Σαμαράς θα εξαφανιστεί από τα της τρέχουσας διαχείρισης και θα το ρίξει στις προεκλογικές περιοδείες. Θα προσπαθήσει να στήσει ένα δεύτερο κάδρο και να βάλει τον εαυτό του μόνο σ’ αυτό. Ο,τι και να κάνει, όμως, αυτό που θα μείνει θα είναι η συνδιοίκηση με το ΠΑΣΟΚ και την τρόικα και η συνυπογραφή από το κόμμα του ενός νέου, πολύχρονου αλυσοδέματος του ελληνικού λαού στο ζυγό του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου.
♦ Εμείς δεν θέλουμε να την αδικήσουμε την Κατσέλη. Θεωρούμε απολύτως λογική την κίνησή της να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε κείνη την ψηφοφορία-κοροϊδία της Παρασκευής 4 Νοέμβρη. Το είχε πει η γυναίκα, μόλις τη διέγραψε ο Παπανδρέου από την ΚΟ: ήμουν και εξακολουθώ να είμαι ΠΑΣΟΚ. Επρεπε, λοιπόν, να προετοιμάσει τη διαδικασία επανόδου της στο μαντρί, από το οποίο την έδιωξαν, δεν έφυγε. Οσο για τη δήλωσή της, ότι έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης διότι «ο πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε και στα δύο θέματα τα οποία έθεσα στην ομιλία μου», άσε Λούκα, σε είχε προλάβει η… Καϊλή (και πολλές και πολλοί άλλοι).
♦ Ποιος φταίει που η ΝΔ εγκατέλειψε την… αντιμνημονιακή ρητορική και συνδιαχειρίζεται πλέον το Μνημόνιο και τα χειρότερα που θα ‘ρθουν μέχρι τα τέλη του χρόνου; Φταίει ο… ελληνικός λαός. Το είπε ο Σαμαράς όταν συναντήθηκε με τον Παπούλια το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής: «Αντιλαμβάνομαι την αγωνία του ελληνικού λαού. Ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του». Ο ελληνικός λαός τον υποχρέωσε, ο ίδιος δεν ήθελε! Ούτε τον στρίμωξαν στη γωνία οι Μέρκελ-Σαρκοζί! Α, όλα κι όλα, ο Σαμαράς είναι ντούρος πατριώτης, δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς. Κι όταν είπε (στην ίδια δήλωση) ότι «στείλαμε ένα μήνυμα σταθερότητας και εμπιστοσύνης προς τα έξω» κάτι άλλο εννοούσε, δεν έκανε δήλωση δουλοφροσύνης προς τα μεγάλα αφεντικά.
♦ «Είπατε αυτά που θα έλεγα κι εγώ», ήταν το μοναδικό σχόλιο που έκανε ο Παπούλιας, μόλις άκουσε τον Σαμαρά. Κατά τα άλλα, απαιτεί σεβασμό και τάχαμου δακρύζει όταν ακούει τα μπινελίκια. Παίζει απροκάλυπτα στο πολιτικό παιχνίδι, στηρίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική σε όλες της τις φάσεις (και με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τώρα με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και κατά τα άλλα είναι… θεσμός υπεράνω τρέχουσας πολιτικής.
♦ Μαθήματα γκεμπελισμού προς εκκολαπτόμενα παπαγαλάκια από την προεδρία της Δημοκρατίας: «Στη συνάντηση (σ.σ. Παπούλια-Παπανδρέου-Σαμαρά) συμφωνήθηκε να συγκροτηθεί μια νέα κυβέρνηση με στόχο να οδηγήσει τη χώρα άμεσα σε εκλογές μετά την υλοποίηση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου». Ως στόχος της νέας κυβέρνησης παρουσίαζεται η διεξαγωγή εκλογών, ενώ ο πραγματικός στόχος, το αλυσόδεμα του ελληνικού λαού με τη νέα σύμβαση και το νέο, πολύχρονο Μνημόνιο, παρουσιάζεται σαν… λεπτομέρεια. Και ποιον μπορεί να κοροϊδέψει αυτή η κακοποίηση της αλήθειας (μέσω κακοποίησης της γλώσσας); Κανέναν απολύτως. Συμβάλλει, όμως, στη δημιουργία ενός κλίματος. Ετσι κι αλλιώς, οι επιλογές τους για δημαγωγία είναι σχεδόν ανύπαρκτες.