♦ «Δεν νομοθετώ 45 χρόνια για να ξέρω τις διαδικασίες», είπε ο Παπακωνσταντίνου στον ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, όταν οι γαλάζιοι βουλευτές του την έπεσαν για την κατάθεση τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο. «Δουλεύοντας κανείς μαθαίνει», του απάντησε σκωπτικά ο Πετσάλνικος. Στη συνέχεια, ο υπουργός με την ψηλωμένη μύτη, είπε ότι τον παρέσυραν υπηρεσιακοί παράγοντες! Σε τι να τον παρασύρουν, όμως; Τη δυνατότητα να ετοιμάσει ένα νομοσχέδιο και να το ψηφίσει κατεπειγόντως (όπως και έγινε τελικά), μπορούσε να την πληροφορηθεί, αν όχι μ’ ένα τηλεφώνημα στον πρόεδρο της Βουλής, τουλάχιστον μ’ ένα ερώτημα στον γενικό του γραμματέα και παλιό κοινοβουλευτικό Δ. Γεωργακόπουλο. Η αλαζονεία του τον οδήγησε στη γκάφα και οι κοινοβουλευτικοί Πασόκοι απόλαυσαν δεόντως το στραπατσάρισμά του.
♦ Επαιρόταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου, ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, μολονότι δεν έχει σχετική υποχρέωση, θα κατέθετε και στη Βουλή το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Δήλωνε, μάλιστα, ότι θα συνεννοούνταν με τον πρόεδρο της Βουλής για να διαπιστώσει αν υπάρχει δυνατότητα συζήτησης στην Ολομέλεια. Τι συνέβη τελικά; Εστειλε το Πρόγραμμα Σταθερότητας, ένα ολόκληρο βιβλίο γεμάτο με πίνακες και αναφορές σε οικονομικά δεδομένα, και ζήτησε από την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή να το συζητήσει μέσα σε λίγες ώρες, χωρίς καν να προλάβουν τα κόμματα να του ρίξουν έστω μια ματιά. Στις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης, ο Παπακωνσταντίνου απάντησε ότι το ΠΣΑ πρέπει να αποσταλεί την επομένη στην Κομισιόν και πρότεινε η συζήτηση να συνεχιστεί στην κοινοβουλευτική επιτροπή την επόμενη εβδομάδα, μετά την επιστροφή του από τις Βρυξέλλες! Τους πρότεινε, δηλαδή, να κάνουν μια φιλολογικού τύπου συζήτηση, εκ των υστέρων. Με το ΠΣΑ να έχει ήδη σταλεί στις Βρυξέλλες! Οχι πως θα άλλαζε τίποτα μετά την κοινοβουλευτική συζήτηση (ο κυβερνητικός κοινοβουλευτικός λόχος θα ενεργούσε συντεταγμένα), όμως μπορεί να ακούγονταν μερικά πράγματα κι αυτό ήταν που ήθελε να αποφύγει η κυβέρνηση. Ο Μαρξ επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά: η πραγματική εξουσία ασκείται στις καγκελαρίες και τα υπουργεία, ενώ στη Βουλή συζητούν για να εξαπατούν το λαουτζίκο.
♦ Για να μιλάμε συγκεκριμένα και όχι με μπούρδες. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει «πόλεμος Παπουτσή-Παπακωνσταντίνου», στο πλαίσιο του οποίου ο πρώτος εκπροσωπεί το λαό και ο δεύτερος τις «αγορές», ποιος νίκησε στις δυο μέχρι τώρα «μάχες»; Ο Παπακωνσταντίνου, φυσικά. Στη μεν εισοδηματική πολιτική ισχύει η αρχική δήλωση Παπακωνσταντίνου (πάγωμα όλων των μισθών που είναι πάνω από 2.000 ευρώ μικτά) συν την πρόσθετη μείωση (-10% στα επιδόματα), η δε ρύθμιση για τους φόρους σε τσιγάρα-ποτά και την επαναφορά του φόρου στις γονικές παροχές ψηφίστηκε ως αυτοτελές νομοσχέδιο και όχι ως τροπολογία. Επιτέλους, να βλέπουμε την ουσία και όχι την ψεύτικη πραγματικότητα που μας σερβίρουν.