Τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν, δε μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά
Η καταχνιά έχει μαύρες φτερούγες σαν τις κάργιες
δεν έχει διόλου μάτια
ψάχνει με την τυφλότητά της τα μάτια μας τις τσέπες μας
όπως η γριά χαρτορίχτρα την παλάμη μας.
Τίποτα δεν μπορούμε πια να κρύψουμε.
Εδώ τα πράματα βγαίνουν τα μέσα έξω
όπως μια λερωμένη που τη βγάζουμε πριν από τον
ύπνο
Κι όλα τα πόδια είναι γυμνά και το πρόσωπο το ίδιο.
Μέρα τη μέρα όλοι μιλάμε πια στον ενικό.
Κάθε ίσκιος έχει το σχήμα του θυμήσου
μα ο ίσκιος από το άφαντο χέρι της μητέρας
παίρνει το σχήμα κάθε φωνής που δε σου αντιστέκεται.
(Γιάννης Ρίτσος: από το «Ημερολόγιο εξορίας 1 Νοεμβρίου»)
O tempora o mores! Διαγωνισμός χαμόγελου ανάμεσα στον Τσίπρα και τον «μπος» του Παπαστράτου – Philip Morris International.
> «Η εποχή… απαιτεί σκληρή και ομαδική δουλειά» – από ανακοίνωση της εταιρίας (πρακτορείου) Αργος. Ενα κουβάρι ούλοι, αφέντες – δούλοι… Η των τάξεων συνεργασία.
> Αυτή και ο φίλος: «Πιο αισιόδοξη για την Ελλάδα η Μέρκελ» – Τσίπρας: «Επιστρέφουν στην Ελλάδα οι επενδύσεις – Ανάπτυξη κατά 2% το 2017 – Επίσκεψη στο εργοστάσιο “Παπαστράτος”». Για το «άνοιγμα» των απολύσεων είπε τίποτε ο ποιητής;
> Και όμως… υπάρχει; «Μέτρα για τη συνολική αποκατάσταση της εργατικής προστασίας ζητά η ΓΣΕΕ».
> «Σε ισχύ οι αναλήψεις για 1.800 ευρώ ανά μήνα» – για τους «έχοντες». Οι «μη έχοντες» ατυχούν μονίμως…
> «Πιο βίαιη από ποτέ η επίθεση στο εισόδημα των Ελλήνων» – Κούλης. Αιντε πάλι αφέντες – δούλοι…
> Οταν ο φασισμός κυριαρχούσε στην Ιταλία ο Λ. Ντ. Μπρονστάιν έκανε βόλτα στα «ρωμαϊκά ερείπια κοντά στη Νάπολη» (The Stanford Daily, Stanford University, California, Monday, December 5, 1932, σελίδα 1).
> Ανακάλυψε ο Τόσκας (ως μπάτσος) ότι «οι περισσότερες πυρκαγιές στο νησί (σ.σ.: Ζάκυνθο) είναι έργο εμπρηστών». Για τα τεράστια κενά –που βγάζουν μάτι- στην πυροπροστασία, πρόληψη και άλλα τινά του χώρου δε δήλωσε κάτι…
> Απατεωνίσκος: «…ρεαλιστικός ο στόχος εξόδου από τα μνημόνια» – Γ. Μπαλάφας.
> Μπορεί να περηφανεύεται ο υφυπουργός Παιδείας – «Πρώτη φορά τόσο έγκαιρα η προκήρυξη για την πρόσληψη ωρομισθίων εκπαιδευτικών» – όμως αυτό που ΔΕΝ λέει είναι τι ακριβώς σημαίνει ωρομισθία…
> Τι «έταξε» στους εργαζόμενους της «Παπαστράτος» ο Τσίπρας; Μεταξύ άλλων και «διαμόρφωση περιβάλλοντος στη χώρα φιλικού προς την υγιή επιχειρηματικότητα», πράγμα που γρηγορεί νομοθετικά.
> Να μην ξεχνάμε ότι η Εσθονία πολέμησε δίπλα-δίπλα με τη ναζιστική Γερμανία συμμετέχοντας στην εισβολή στην ΕΣΣΔ με 70.000 στρατιώτες.
> «Αγριότητες του Στάλιν στις δύσκολες εποχές» ανακάλυψε ο Δ. Χρήστου (avgi.gr/article/10811/8363210/o-stalin-kai-oi-propetes-ckoregoi-toy-kyriakou). Αλλά δε μας τις «εξήγησε»…
> «Μεγάλες αντιστάσεις 2011-2014» βρίσκει ο Κ. Δουζίνας στο πόνημά του «Η ιδέα του κομμουνισμού» (στην ηλεκ-τρονική Αυγή, 28/8/2017). Οταν ο ίδιος έβρισκε εύκολα βήμα στον περίγυρο της «αγανάκτησης»…
> «Μπορεί» και «υπάρχει προοπτική» να πέσει η ανεργία. Αδειο το καλάθι…
> Δε χύνουν δάκρυ/ μάτια που συνηθίσαν να βλέπουν φωτιές/ δε σκύβουν το κεφάλι οι μαχητές/ κρατούν ψηλά τ’ αστέρι/ με περηφάνεια/ δεν έχουμε καιρό να κλαίμε τους συντρόφους/ το τρομερό σας όμως κάλεσμα/ μες στην ψυχή μας/ κι οι δεκαπέντε σας καρδιές θε να χτυπάνε/ μαζί μας/ το σιγανό σας βόγγισμα/ σαν προσκλητήρι/ χτυπά στ’ αυτιά μας/ σαν τον αντίλαλο βροντής.
Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε/ σου ’ναι γραφτός ο δρόμος/ της συντριβής/ και δε μπορείς να μας λυγίσεις/ σκοτώνοντας τ’ αδέρφια μας της μάχης/ και να το ξέρεις/ θα βγούμε νικητές/ κι ας είναι βαριές μας/ οι θυσίες./ Μαύρη εσύ θάλασσα γαλήνεψε/ τα κύματά σου/ και θα ‘ρθει η μέρα η ποθητή/ η μέρα της ειρήνης/ της λευτεριάς σου/ ώ ναι θα ‘ρθει/ η μέρα που θ’ αρπάξουμε τις λόγχες/ που μέσα στο αίμα το δικό μας/ έχουνε βαφτεί.
(Ναζίμ Χικμέτ, «Στους δεκαπέντε συντρόφους», 1921).
> Για ν’ ανθρωπέψει ο άνθρωπος.
> «Η αναγνώρισις υπό των τουρκικών αρχών των εις Εκκλησίας και Μονάς αφιερωμένων υπό των Χριστιανών περιουσιών, ήτο εν εκ των προνομίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας… Προς την διάσωσιν ταύτην αξιολόγου εκκλησιαστικής περιουσίας αποβλέπων και ο ολίγον μετά την απελευθέρωσιν της Ελλάδος, και επομένως εγγύτατα εις την Τουρκοκρατίαν ευρισκομένος Μάουρερ, αποφαίνεται, ότι “ούτε ο Μωάμεθ Β’ ούτε οι διάδοχοι αυτού αφήρεσαν την γεωκτησίαν από της Ελληνικής και δυτικής εκκλησίας, απεναντίας ηύξησεν αύτη σημαντικώς διά ελευθεριότητος μεταγενεστέρων Χριστιανών. Τουλάχιστον το εν τέταρτον του εδάφους του Ελληνικού Βασιλείου ανήκει σήμερον ακόμη εις τας Εκκλησίας και Μονάς”». (Α. Κ. Τσοποτού, «Γη και Γεωργοί της Θεσσαλίας κατά την Τουρκοκρατίαν», σ. 83).
> Γαβ εδώ, γκρ εκεί, νιάου παραπέρα, την έχασε τη μπάλα ο Γαβρόγλου.
> Eπτά οι νεκροί εργάτες σε Δήμους εντός διμήνου!
> Ατυχήματα, είπαν.
> Δολοφονίες εργατών στο βωμό του κέρδους. Με εργοδότη το Δημόσιο.
> Ιδού ο στρατός σας, στρατηγέ μου!
> Η Μακρόνησος είναι ο νέος Παρθενών!
> Εμάς δε μας έλαχε
ο κλήρος,
βαστάμε γερά μέσα μας
τη δροσιά
των Μπελογιάννηδων
και των Ζαχαριάδηδων
με συνείδηση ατσάλι.
Βασίλης
