Αλληλεγγύη στον Κ. Γουρνά και τον Ν. Μαζιώτη
«Ψήφος εμπιστοσύνης – Ψήφος ευθύνης – Ψηφοδέλτια ανατροπής – Μήνυμα ανατροπής – Η οργή να γίνει αγώνας και ψήφος ανατροπής – Με αγώνα και ψήφο – Κάλπη δυναμίτης (σ.σ: call the bomb squad!)» (από ΓΑΠ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, ΠΡΙΝ, ΑΥΓΗ)
Ο Α.Γ.Π. διασωληνώθηκε, ο Γ.Α.Π. διακαναλώθηκε
«1940. Σε λίγο θα γεννηθώ/ Και είκοσι πέντε ημερών πίσω απ’ τις παλιές/ σιδερογραμμές/ στο σινεμά “ΛΑΟΥ”. Βοτανικός εκεί. Μεταξουργείο/ Κολωνός/ Πάλι πατέρας/ με φροντίδα περισσή/ στην αυλή/ με πίεση στη μάνικα/ θα φροντίσει να πάω από πνιγμό/ γιατί ως γνωστόν/ ήμουνα κορίτσι./ Απέναντι απ’ το σπίτι μας/ γκαράζ που τόχαν Γερμανοί/ κι η μάνα μου έβαζε κινίνο στις ρώγες/ να μην θηλάζω άλλο./ Μού είπε περήφανη πως το κατάλαβα/ και το πρώτο το έφτυνα./ Ομως δεν έτρωγε/ δεν είχε γάλα άλλο/ όμως ήμουνα από πάντα μόνη μου/ ήθελα εκεί να κοιμόμουν!/…/ Τι θα γινόμουν άραγε, θε μου, αν δεν μου είχες δώσει δώρο θυσίας/ την ποίηση;/ Από πού, πώς, νεκρή, ζωντανή, εδώ θα κρατιόμουν;»
(Κ. Γώγου: «Θα γεννηθώ»)
♦ Καλά, τι ΓΣΕΕ και πράσιν’ άλογα: το TUC (Trade Union Congress) την ξεπέρασε παρασάγγας, συγκέντρωση για τα τωρινά μέτρα στη Βρετανία στις 26-3-11… (Ε, ρε, μια «οργισμένη ταξιαρχία» που σας χρειάζεται…).
♦ Και η ΓΣΕΕ δεν τα πάει άσχημα (απεργία 15-12-10). Το Χριστο-ύγεννό σας, αλητήριοι!
♦ Π. Παπαδόπουλος (Κάιν): «Καλό ταξίδι, Σωκράτη Γκιόλια» (και πάτο δεν πιάνει…).
♦ Ελεύθερος Κρόνος.
♦ Μπορεί η «Βραδυνή» (27-10-10) να… επαναστατεί αλλά η… εξήγηση που δίνει παρακάτω δείχνει ότι η εφημερίδα δεν «τόχασε».
♦ Κάποιοι ελευθεριακοί ελευθερώθηκαν ελεύθερα ελευθερούμενοι αλλήλους καλώντας τους σκλάβους να ψηφίσουν (ελεύθερα) στις ελεύθερες εκλογές της 7-11-10 (πολλά ερωτηματικά…).
♦ Τώρα (;) για «ανεξάρτητη κίνηση» ο Μίκης (Μίκυς).
♦ Ε, αυτό έλειπε, να μην προβάλει αντικομμουνιστικό ντοκιμαντέρ η ΕΤ1 – να μην ξεχνάμε ότι στις 7-11-10 το σημαντικό γεγονός ΔΕΝ είναι οι εκλογές, αλλά η ρώσικη σοσιαλιστική επανάσταση.
♦ «… οι Ελληνες προσπαθούσαν να έρθουν σε μια συμφωνία η οποία θα όριζε τον τρόπο που θα μοιράζονταν τα λάφυρα αυτής της πλού-σιας πόλης. Συμφωνήθηκε τελικά ότι δίκαιο ήταν οι στρατιώτες, που απ’ την αρχή της πολιορκίας δεν είχαν πληρωθεί, να λάβουν τα 3/4 της λείας και το υπόλοιπο ένα τέταρτο να καταλήξει στο Εθνικό Θησαυροφυλάκιο. Μάλιστα ο D. Brewer αναφέρει ότι θεσπίστηκαν ειδικές αμοιβές για κάθε αιχμάλωτο Τούρκο, ενώ μέχρι τότε πληρώνονταν μόνον για τα κομμένα κεφάλια που έφερναν στο στρατόπεδο (τρεις πιάστρες)… Και βέβαια δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε τις μαύρες σκηνές που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια της πρωτεύουσας με το μένος αιώνων κατά του τυράννου. Οι Μοραΐτες μετρούσαν μόλις έναν αιώνα σκλαβιάς… Σφαγή ανωφελής και ανηλεής πολλών χιλιάδων οσμανιδών». (ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 30-9-10, Για τη σφαγή –ποια άλωση;– της –όπως την έλεγαν σωστά– Ντροπο-λιτσάς…).
♦ «Ουχί μόνον δεν επορίσθη ουδεμίαν πραγματικήν ωφέλειαν εκ δανείου προορισμένου να τω επιτρέψη ν’ αναλάβη οικονομικώς, αλλ’ εκπληρώσαν τας υποχρεώσεις του μέχρι του 1843 υπεβλήθη εις θυσίας ουχί μικράς». Α. Ανδρεάδης, για το δάνειο του 1832 (από Δ. Φωτιάδη, «Οθωνας, η μοναρχία»).
♦ Με «το δεξί» μπήκε στο στίβο των εκδόσεων (στίβο-στοίβα-στύβω) η επιθεώρηση-εφημερίδα «The Boots’ Journal». Ηδη από το πρώτο τεύχος (Νοέμβρης 2010) κάνει φάουλ: ενώ μιλάει για «πόλεμο σε κάθε είδους λογοκρισία» αμέσως μετά δηλώνει πως ενώ «είναι ανοιχτό σε όσους επιθυμούν να εκφράσουν τη διαφωνία τους» «δεν έχουμε να συζητήσουμε τίποτα με οπαδούς π.χ. των απόλυτων ολοκληρωτισμών του 20ού αιώνα, του χιτλερικού μίσους ή της σταλινικής βαρβαρότητας» τελεία και παύλα (στη γραμμή –και ψηφισμένη, μάλιστα– της εξίσωσης φασισμού-κομμουνισμού). Πάντως, σ’ αυτό το τεύχος, απολαύσαμε το άρθρο «“Ειδοποιημένα” και απροειδοποίητα» της Κ. Στεφάνου.
♦ Πως γίνεται να είσαι ΚΑΙ με το Ζαχαριάδη, ΚΑΙ με τους Μπρέζνιεφ-Χρουστσόφ που έστειλαν το Νίκο Ζαχαριάδη εξορία, αυτό δεν μας το εξηγούν οι «εγκέφαλοι» πρόσφατης (;) αφίσας της «Κ»ΝΕ.
♦ Α-ντικομμουνισμός και α-προσεξία (το πρόσφατο ντοκιμαντέρ της ΕΤ-1): ΠΩΣ γίνεται ο αντισταλινικός ρώσος ηγέτης να ρίξει τα τανκς εναντίον των αντισταλινικών εξεγερμένων στην Ουγγαρία το 1956;
♦ Με πολλή, μα πολλή προσοχή, μελετάμε το έντυπο «Σοβιετολογία» (τ.10, Οκτώβριος, 1962). Κάποια επιχειρήματα και αναλύσεις μοιάζουν καταπληκτικά με αυτά «οπαδών» της «ίσης απόστασης»…
Βασίλης
