δεν έχει τέλος η ύπνωση;
Πάσχει το Πάσχα φέτος, χωρίς αποδράσεις των έγκλειστων στα άστεα που τώρα μένουν εγκλεισμένοι σε πολύ μικρότερες εκτάσεις, χωρίς κατάνυξη, λειτουργίες και κωδωνοκρουσίες, χωρίς τη χουντική παράδοση των επισκέψεων σε στρατόπεδα, χωρίς δημόσια τσουγκρίσματα αυγών, με εξοβελισμένους τους οβελίες, χωρίς νεκρούς από βεγγαλικά και τροχαία, μόνο με μερικούς από τον κορονοϊό και από την (ξεχασμένη φέτος, αν και έχει περισσότερους) γρίπη. Χρόνια πολλά αλλά χρόνια θολά.
Κούλης, δεν βρίσκεται φυσιογνωμία
άλλη, να ανέκοψε την πανδημία.
Τουλάχιστον εξήλθε ο Μπόρις και πήγε η καρδιά μας στη θέση της, που τόσο καιρό φώναζε "Μπόρις μπορείς". Ωστόσο, όσο πλήττεται ο καπιταλισμός, όσο υψώνουν κραυγές αγωνίας οι εφοπλιστές και άλλες συμπαθείς ευάλωτες τάξεις και όσο οι ενέσεις και τα εμβόλια δεν φαίνονται να τους είναι αρκετά, δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι.
Κι αυτές που θέλουν άγριο, πολλά βαρύ τον άντρα
κι οι άλλες που τον θέλουνε low profile και φλώρο
τρέχουν τα απογεύματα, στολίζονται και πάνε
να τους ακούσουν και τους δυο που τους μιλούν αντάμα.
Πάντως ό,τι, όπως, όπου και όποτε και να γίνει, πάντα "οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι οι κρίσιμες".
Εστησ' ο εγκλεισμός χορό με τον ξανθό Απρίλη
κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα
δίχως δίποδα τέρατα να την καταληστεύουν
και με τον καπιταλισμό στο ρελαντί, σφιγμένο.
"Τον ξέρετε, μωρέ παιδιά / της γειτονιάς το βλάμη / τον λένε μαχαλόμαγκα / μυαλό δεν έχει δράμι". Τα παραπάνω γράφτηκαν από τον Βασίλη Τσιτσάνη και τραγουδήθηκαν από τη Σωτηρία Μπέλλου πριν από πολλά χρόνια. Οπότε, ουδεμία σχέση με σημερινά πρόσωπα, πολιτική ή πωλητική προστασία και άλλες κακοήθειες.
Ο Μάιος μάς έρχεται, εμπρός βήμα ταχύ
να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή.
Θα δώσουν το παράγγελμα "δεν μένουμε πια σπίτι"
έτσι, χωρίς κανένα τεστ βγαίνουμε κι ό,τι γίνει.
"Τα δικαστήρια καμιά σχέση δεν έχουν με την δικαιοσύνη και η φυλακή είναι το μέρος όπου τιμωρούνται τα θύματα αυτής της κοινωνίας. Το σύστημα δικαιοσύνης είναι στην πραγματικότητα ένα σύστημα αδικίας, τοποθετημένο μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Το κοινοβούλιο είναι το μέρος όπου κάποιοι φτιάχνουν νόμους υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων, των πλούσιων και του status quo. Οι αστυνομικοί προσλαμβάνονται για να επιβάλλουν τους νόμους, τα δικαστήρια δημιουργήθηκαν για να διώκουν αυτούς που παραβιάζουν τον νόμο κι οι φυλακές χτίστηκαν για να τιμωρούν τους ενόχους. Ολα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και της γης είναι νόμιμα. Προστατεύονται και καθαγιάζονται από το κοινοβούλιο, τα δικαστήρια, τον νόμο και την αστυνομία" (Ann Hansen).
Να θέλουν να πάνε στις εκκλησιές, να θέλουν να κοινωνήσουν, να ρισκάρουν να γίνουν τα νέα κρούσματα και να παίζουν με ενδεχόμενη μείωσή τους κι εμείς να έχουμε αντιρρήσεις! Τι καιροί!
Μεγάλο Σάββατο και Μεγάλη Κυριακή η Κοκκινοσκουφίτσα δεν πρόκειται να πάει στο χωριό, "τοις κύνων ρήμασι πειθόμενη". Εδώ θα μείνουμε ερμητικά κλεισμένες με τη συγκάτοικο λαϊκή μούσα κι ας γίνουμε από δυο χωριά.
"Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι υπεύθυνες υπηρεσίες / που δεν περιέχουν τη λέξη: Ελευθερία, τη λέξη: Δημοκρατία. / Δεν φωνασκούν: Κάτω οι τύραννοι ή: Θάνατος στους προδότες. / Που παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα φλέγοντα γεγονότα. / Γράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες τις λογοκρισίες. / Αποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα ή καθάρματα ή πουλημένοι. / Εκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξη / αυτή που λέμε “ποιητική”: στιλπνή, παρθενική, ιδεατώς ωραία. / Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της καθεστηκυίας τάξεως" (Μανόλης Αναγνωστάκης).
Κοκκινοσκουφίτσα
