ΑΝΤΙΚΥΝΩΝΙΚΑ

Αλέξη πες μου, Αλέξη μου, με τρώει η αγωνία
 
αλήθεια είναι ότι ζω στη νότια Μακεδονία;
 
Κι εσύ Πάνο τρισμέγιστε ελέω θεού στρατάρχα
 
εντέλει εξελίσσεσαι σε ακραιφνή ανάρχα!
 
Το λέει ο κούκος στα κλαριά κι ο κότσυφας στα κλώνια
 
που τώρα φτερουγίζουν στη Severna Makedonia:
 
Ζήτω το ΝΑΤΟ, η ΕΕ κι όλες οι κυβερνήσεις
 
που συμφωνούν συνοπτικά σε ό,τι τους ζητήσεις.
 
Δύο παράλληλα συν ένα πάγιο, είναι τα συμπεράσματα (seem περάσματα) που προκύπτουν αβίαστα από την παρακολούθηση των αγώνων του παγκοσμίου κυπέλλου. Το πάγιο είναι η εκνευριστική –σχεδόν εξοργιστική μετά από τόσες επαναλήψεις μέσα στα χρόνια- τύχη της Γερμανίας, που πολύ συχνά της χαμογελάει την τελευταία στιγμή. Oσο για τα άλλα δύο συμπεράσματα, το πρώτο είναι ότι ελάχιστοι ποδοσφαιριστές… δεν φτύνουν μόλις τελειώσει μια φάση και τους δείχνει η κάμερα! Τόσο φτύσιμο ούτε στην Κίνα! Και απορούμε πώς δεν γλιστράνε οι ποδοσφαιριστές στον κάθυγρο, γλοιώδη χλοοτάπητα. Το δε δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι –ομοίως- ελάχιστοι είναι οι ποδοσφαιριστές που πέφτουν κάτω και σηκώνονται γρήγορα, χωρίς «ντάντεμα», ανεξάρτητα αν χτύπησαν ή όχι.
 
Αντιγράφουμε σημείωση του νευροχειρουργού Παναγιώτη Παπανικολάου: «Πριν από λίγες μέρες (στις 23 Ιουνίου) συμπληρώθηκαν 23 χρόνια από τον θάνατό του. Το 1995 έφυγε από την ζωή ο Jonas Salk, ο γιατρός που απάλλαξε την ανθρωπότητα από τον εφιάλτη της πολιομυελίτιδας. Που όταν ρωτήθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη “ποιος έχει την πατέντα του εμβολίου“ είχε απαντήσει “δεν υπάρχει πατέντα. Μπορείς να πατεντάρεις τον ήλιο;“ και γι' αυτό τον εκδικήθηκε αδυσώπητα το μεγαλοϊατρικό κατεστημένο της εποχής του. Ούτε βραβείο Nobel ούτε καμιά ιλουστρασιόν τιμητική διάκριση σε αυτόν που έσωσε ζωές και απέτρεψε περισσότερες ανθρώπινες δυστυχίες από όλους τους νομπελίστες της ιατρικής μαζί. Σε αυτόν που θεώρησε ατιμία να επωφεληθεί οικονομικά ο ίδιος ή κάποιοι άλλοι από την ανακάλυψή του. Η ανθρωπότητα χρωστά αιώνια ευγνωμοσύνη στον Jonas Salk και σε άλλους τέτοιους άδολους ήρωες της (πραγματικής) ιατρικής και θα την αποδώσει όταν βγει από την προϊστορία της. Oταν πάψει το κέρδος των λίγων να είναι ο υπέρτατος νόμος».
 
Τ' αηδόνια της ανατολής και τα πουλιά της δύσης
 
κλαίγουν αργά, κλαίγουν ταχιά, κλαίγουν το μεσημέρι
 
για τη Μακεδονία μας κλαίγουν την κουρσεμένη
 
οπού την εκουρσέψανε στις Πρέσπες με γραβάτες.
 
Πού ακούστηκε ωρέ παιδιά Severna Makedonia;
 
Μόν' δυτική, ανατολική και κεντρική στη μέση.
 
Και να συλλαλητήρια, και δώστου διαδηλώσεις
 
ενώ πιο κει φυλλορροεί ο κήπος του Καμμένου
 
θρηνούνε οι συνέλληνες, θρηνούν οι πατριώτες
 
ταράζονται οι εκκλησιές, δακρύζουν οι εικόνες.