ως πότε, σύντροφοι, με τα σκατά;
«Ολα όσα πρέπει να ειπωθούν έχουν ήδη ειπωθεί, αλλά μιας και κανένας δεν ακούει, πρέπει να γυρίζουμε συνεχώς πίσω και να τα λέμε όλα ξανά από την αρχή (Andre Gide).
Κανένας ηθικός φραγμός ή ενδοιασμός για την πώληση όπλων από το πωλητικό προσωπικό στη Σαουδική Αραβία. Μόνο το τεχνοκρατικό κομμάτι. Και τα χαρτιά (πολιτικής) υγείας. Και τα διαρκή νταραβέρια τους με βασίλεια, δικτατορίες και φασιστικά καθεστώτα. Και η σαπίλα του θανάτου, του δικού τους πρώτιστα… Αραβία, άρα βία.
«Ωραίο, φρικτό και απέριττο τοπίο! / Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου. / Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων / κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου» (Κώστας Καρυωτάκης).
Ας μας ενημερώσει υπεύθυνα κάποιος για το τι θα γίνει τελικά με την αναγόρευση του ποιμενάρχη (αρχιτσοπάνος στην καθομιλούμενη, καθ' ότι ποίμνιο είναι το κοπάδι) σε επίτιμο δικτάτορα της θεολογικής σχολής του ΑΠΘ. Πάντως η στήλη επισημαίνει (a piss ή many) ότι οι περί το αντίθετο υπογραφές που συλλέγονται παρά των αναρχοκομμονιστοσυμμοριτών έφταναν –στο μέσο της εβδομάδος- τις επτά χιλιάδες.
«Είμαι η θρησκεία, που φανερώνω τη θέληση των ουρανών στα πλήθη που δεν έχουν θέληση γιατί δεν έχουν γνώση. Είμαι η Θρησκεία, που ευλογάει τους χρυσούς, τους επίσημους φονιάδες που λάμπουν από λίπος κι από ακαματιά κ’ έχουν τα μάτια του πετρίτη που από το πιο μεγάλο ψήλος βρίσκουν το πιο βαθιά κρυμμένο κέρδος. Είμαι η θρησκεία, που καταριέται τα θύματα, τα θύματά της και που, όσο αρνιόνται, τόσο τα βυθίζει μες την τρομάρα αιώνιας ποινής πάνω στη Γη και κάτου από το Χώμα!» (Κώστας Βάρναλης – «Η πόρνη»).
– Σώπασαν τα χρυσαύγουλα ή ‘γω δεν τα ακούω;
Λάθος κάνω ή βάλανε στα σκέλια τις ουρές τους;
– Μη ξεγελιέσαι Κωνσταντή, μη πιάνεσαι μ’ άλλα cash.
Πάλι με χρόνια με καιρούς αντίκρυ θα στους στήσουν.
Ο άγιος καπιταλισμός (μεγάλοι οι χάροι του) προστατεύει με τα φτερά του τη μακάρια Μπανανία. Δεν έχουν τέλος οι (ξενόφερτες και μη) επινοήσεις του εμπορικού κόσμου για να μαζέψει όσο το δυνατό περισσότερα από τα ψίχουλα που απέμειναν στα ελληνικά πορτοφόλια, μετά την ανελέητη σκούπα του πολιτικού-πωλητικού προσωπικού μεταφοράς του πλούτου. Ετσι, τη «Black Friday» διαδέχεται η «Cyber week», την οποία υποδεχόμαστε με δάκρυα χαράς. Πρόκειται για ελληνική πατέντα στην προσπάθεια «τόνωσης της αγοράς», αντιγράφοντας τη «Cyber Monday» (μία συγκεκριμένη Δευτέρα του χρόνου και όχι ολόκληρη εβδομάδα, αλλά η Ελλάδα πάντα πρωτοπορεί) του εξωτερικού.
Το λέγανε οι δεξιοί, το λέγαν’ κι οι φασίστες:
Θα φέρει τον κομμουνισμό, τα σπίτια θα μας πάρουν!
Κομμουνισμό δεν έφερε (μαλακοί εσμοί λέμε)
αλλά τα σπίτια φεύγουνε, αλλά τα σπίτια πάνε.
Γιατί μέσα σ' όλα τ' άλλα έχουμε και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Που είναι απαίτηση των «θεσμών» βεβαίως βεβαίως…
Αλλοι κουρσεύουν με σπαθιά, άλλοι με τα δοξάρια
και συ, τι θάμα είν' αυτό, κουρσεύεις με το μάτι!
Γουρλό σ' αποκαλέσανε κείνοι που σε ζηλεύουν
γιατί είσ' ο επόμενος, ο εκλεκτός εσύ 'σαι.
Πώς περπατάς καμαρωτά! Το μάτι σου πώς παίζει!
Στα μάρμαρα και στα χαλιά, αλλά και μες στη Μάνδρα
με λάσπες ως το γόνατο, με μπινελίκια μύρια.
«Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων / εμείς καθόμασταν τα βράδια / και ζωγραφίζαμε σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου. / Ετσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας. / Κι όταν πεθάνω και δε θα ‘μαι ούτε λίγη σκόνη πια μέσα στους δρόμους σας / τα βιβλία μου, στέρεα και απλά / θα βρίσκουν πάντοτε μια θέση πάνω στα ξύλινα τραπέζια / ανάμεσα στο ψωμί και τα εργαλεία του λαού. / Κατά πού πέφτει, λοιπόν, ο κόσμος;» (Τάσος Λειβαδίτης – «Στίχοι γραμμένοι σε πακέτα τσιγάρα»).
Κοκκινοσκουφίτσα
