ΑΝΤΙΚΥΝΩΝΙΚΑ

Δύο χιλιάδες δεκαεπτά
 
ως πότε, σύντροφοι, με τα σκατά;
 
Εκεί ψηλά στον Υμηττό (τρελός κι αυτός, όπως λένε) υπάρχει ένα μυστικό… Αποκαλύπτεται στο βιβλίο με τον έμμετρο τίτλο «Είναι μουρλό, είναι ζαβό, είναι… άστα να πάνε» που θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη με τίτλο «Κ.Μ. ο νέος Ε.Τ.» με πρωταγωνιστικό πρόσωπο τον Κούλη τον κουλό.
 
Ανοίγοντας τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, τι λέτε να είδαμε; Οτι την Τρίτη 17 Οκτωβρίου έχει γενέθλια ο πάλαι ποτέ τσάρος της ελληνικής οικονομίας (οίκω no μία) Γιώργος Αλογοσκούφης. Ο γνωστός μουλαροτραγιάσκας και γαϊδουρομπερές της στήλης, που της έδινε τόσο υλικό τον παλιό καλό καιρό των μεγάλων χορηγών. Κλείνει τα 62 χρόνια του. Κι αναρωτιόμαστε αν παίζει ακόμη πού και πού την κιθάρα του ή αν στράφηκε στο παίξιμο άλλου οργάνου όλα αυτά τα χρόνια που έχει περισσότερο χρόνο.
 
Πάνω-πάνω στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, βρήκαμε επίσης ένα ξεχασμένο, μυστηριώδες χαϊκού:
 
Ο καημένος
 
ο καμένος
 
ο Καμμένος…
 
Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου γίνεται. Υπουργός άνευ αρτοφυλακίου γίνεται; Δεν γίνεται. Ναι, βεβαίως, φυσικά και καταλαβαίνουμε, η δέουσα εξασφάλιση για τα γεράματα.
 
Δεν έχουν τέλος οι εκδηλώσεις λατρείας ανά την επικράτεια απέναντι στα κυβερνητικά στελέχη. Ειδικά απέναντι στον χαρισματικό ενορχηστρωτή της «αριστερής» big band (τον Αλέξη ντε, που κρύβεται πίσω από τις λέξεις όπως προφήτεψαν οι «Olympians» ή καλύτερα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, γιατί αυτός είναι που έγραψε –και αυτούς- τους στίχους) με τον οποίο ήθελαν να… συνευρεθούν οι Λαρισαίοι αλλά οι δυνάμεις καταστολής δεν τους άφησαν.
 
Στις ΗΠΑ, είπα, που θα πας, κοίταξε να μιλήσεις
 
στον Ντόναλντ με την προφορά που 'χες και στον Ομπάμα.
 
Μονάχα μη ζαβλακωθείς πάλι στην πολυθρόνα
 
γιατί αυτός είναι τρελός, έχει και μια καφρίλα
 
και θα σε κάνει τ' αλατιού. Ετσι κάνει με όλους.
 
Τι έγινε ωρέ λεβέντες; Τόσος χαμός, τόσες επερχόμενες συντέλειες, τόσο ζόρι και οι εικόνες δεν δακρύζουν πια! Τι τρέχει;
 
Κι η άλλη να δηλώνει με στόμφο: είδα το χάρο με τα μάτια μου! Εμ, με τι ήθελες να τον δεις κυρά μου, με τις μασχάλες σου; Αλήθεια, πώς είναι ο χάρος (χαρο-πώς;), χαρωπός ή άχαρος;
 
– Γεια σου Εφη, γεια σου Πάνο μου, γεια σου και Καρανίκα
 
έχετε γεια αδερφάκια μου κι εσείς ξαδερφοπούλες.
 
Θα φύγω, θα ξενιτευτώ, θα πάω στ' άσπρο σπίτι
 
πέρα απ' τον Ατλαντικό, με τις βαριές αμπάρες
 
να δω τον Ντόναλντ (ποιον Ντακ ρε;) να δω αξιωματούχους
 
να σκάσουν απ' τη ζήλια τους με τις πολλές τις σέλφι
 
ο Κούλης κι οι αντίπαλοι στη μάχη της καρέκλας.
 
Ναι, της καρέκλας, μόνο αυτή μας έχει απομείνει
 
σ' αυτό τον κόσμο τον κακό, μες στον ντουνιά τον ψεύτη.
 
– Σύρε Αλέξη στο καλό, όλες οι ευχές μαζί σου
 
κι ακόμη μεγαλύτερες αν δεν ξαναγυρίσεις
 
αν μείνεις μπάτλερ over there αφού 'χεις τώρα γνώση
 
και ξέρεις πώς σκουπίζουνε τ' αφεντικού tongue όλο.
 
Μονάχα λίγο πρόσεξε τα έρμα τ' αγγλικά σου
 
άλλη ξευτίλα δεν μπορώ, να χαχανίζουν όλοι
 
και με το ζόρι να κρατώ κι εγώ τα κάτουρά μου.
 
Ηγαπημένοι αναγνώσται, η πατρίς διατρέχει σοβαρόν κίνδυνον συρρικνώσεως προ των ορδών αλλοεθνών που την κατακλύζουν και αλλοιώνουν την εθνικήν μας ταυτότητα. Αγρυπνούντες οι τετιμημένοι και φιλόχρηστοι ταγοί –με την αρωγή των γνωστών πατριωτικών (μητριωτικές δεν υπάρχουν;) ευαισθητοποιημένων ομάδων- θα εκδιώξουν εκείνους που ήρθαν και μας πήραν τις δουλειές (ή έστω το δικό μας, πάλαι ποτέ αμιγώς ελληνικό ποσοστό ανεργίας), που αλλοίωσαν το έθνος και που -ποιος ξέρει- ίσως αύριο μας σφάξουν με τα παραδοσιακά κονσερβοκούτια, πηδήξουν τις μάντρες των ιδιοκτησιών και τις γυναίκες μας (ή τους άντρες μας, γι' ημάς τας θήλεις) και εκχερσώσουν τον μέγα πολιτισμό μας που αποτελεί τον αείφωτο λύχνο και το λίκνο της ανθρωπότητας (σ’ έσκισα, τέτοιε…).
 
Κοκκινοσκουφίτσα