Δύο χιλιάδες δέκα! Είναι ραγιαδισμός
να παραμένει άτρωτος ο καπιταλισμός…
Habemus REAL (Republic Alliance, δημοκρατική συμμαχία, πώς το λέτε εντώ Ελλάντα;). Η Ντόρα (ποια κούκλα της «Mattel» ρε;) από το γήπεδο του αθλήματος με το φτερωτό μπαλάκι, ανακοίνωσε και επίσημα το και το και τον τοκετό του νέου πολιτικού μορφώματος, που ανατέλλει με το όνομα δύση (γράφεται ΔηΣυ). Το οποίο αναμένεται να κινηθεί στην πρασιά της πολυκατοικίας, προσπαθώντας να βγάλει το κατιτίς του από τα κοινόχρηστα, από την ορθολογιστική διαχείριση και επεξεργασία των οικιακών απορριμμάτων (κομποστοποίηση) και από τυχόν εκπαραθυρώσεις. Ηδη έχει απλωθεί ένα δίχτυ στον ακάλυπτο, ενώ το επόμενο διάστημα αναμένεται να κορυφωθεί η συλλογή στελεχών, ομού μετά της συλλογής ελαιοκάρπου που λαμβάνει χώρα αυτό τον καιρό, διά το πατροπαράδοτο και απαραίτητο για ιδιώτες και κρατική μηχανή λαδάκι.
Σαν σήμερα το 1925 (για να παραμείνουμε στο χθες), απαγχονίζονταν οι καταχραστές του δημοσίου Δρακάκος και Ζαφειρόπουλος. Ποιητική αηδία και κάνοντας μια εξωπραγματική υπόθεση εργασίας, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο στις μέρες μας, οι κρεμάλες θα έφταναν από τη βουλή μέχρι τα διόδια της Τραγάνας (κρατήστε τη λέξη «διόδια» για προσεχή Κοντρόφυλλα, θα χρειαστεί) σε πυκνή σειρά. Αλλά ποιος να το κάνει (καλά κάνετε και γελάτε ρε) ο… Τσολάκογλου;
Οταν κάποιοι «σήκωναν» τον οπλισμό από φρουρούς και αποθήκες, κάναμε λόγο για νέα, αντίστροφη Βάρκιζα. Ωστόσο δεν ξέρουμε πού να κατατάξουμε την αστυνομικίνα (ποια Angie Dickinson ρε παππούδες;) της φρουράς του Μαξίμου, ήτις από τις 5 Οκτώβρη είχε χάσει το όπλο της που το βρήκαν δυο πιτσιρίκια και το παρέδωσαν. Βλέπετε, παρά την ευρεία μεταρρύθμιση και τη διά βίας μάθηση από τις… πανάρετες τρεις χάριτες (Αννα, Εύη και Φώφη. Αλήθεια ποιο είναι το αντίστοιχο του «τριανδρία»;) του ιππουργείου παιδιάς, δεν γίνεται ακόμη λόγος στα σχολεία περί βίας και μονοπωλίων ώστε να ενημερωθούν και τα παιδιά…
Αστυ και νέμομαι η ετυμολογία, αφού σε ένα ακόμη μεμονωμένο περιστατικό τέσσερις αστυνομικοί συνελήφθησαν να κλέβουν ποσότητες ρολογιών, κοσμημάτων και ρούχων. Τα οποία μάλιστα ήταν «μαϊμού», ενώ η όλη φάση έγινε με τη βοήθεια του… απαραίτητου ταξιτζή (τι γελάτε με νόημα ρε;). Για τη σφαιρική ενημέρωσή σας, στο ταξί και στα σπίτια τους βρέθηκαν: 130 ρολόγια απομιμήσεις, επτά μπουφάν, δύο σκούφοι, 34 δακτυλίδια, 23 αλυσίδες χειρός, δεκαέξι δερμάτινες ζώνες, 28 μπλουζάκια, δώδεκα σετ γραβάτες με ένα ζεύγος μανικετόκουμπα, επτά γραβάτες, 21 ζεύγη γυαλιών ηλίου, 27 πουκάμισα, οκτώ γυναικείες τσάντες, οκτώ αντρικά εσώρουχα, 81 ζευγάρια κάλτσες, δεκαοκτώ φανέλες, εννιά αντρικά και δύο γυναικεία μπουφάν, έξι γυναικεία πορτοφόλια, πέντε εσάρπες και τέσσερις βαλίτσες αεροδρομίου με ροδάκια.
Σε κλίμα συγκίνησης μαθαίνουμε ότι έγινε η συνάντηση Παπού-λια – Θεοδωράκη και βέβαια τους λόγους μπορεί εύκολα να τους φανταστεί κανείς… Γι’ αυτό πάμε σε πιο γήινα ζητήματα, απευθύνοντας έκκληση προς τη ΓΣΕΕ να σεβαστεί το εορταστικό κλίμα της αγοράς στην εθιμοτυπική πορεία του Δεκέμβρη που έχει εξαγγείλει από το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, μέσα στο νεράκι που πλέαμε αγκαλιά. Η αγορά στενάζει, γι’ αυτό ο καθιερωμένος περίπατος θα πρέπει να γίνει διακριτικά και με σεβασμό σε εμπόρους και καταναλωτές. Τέλος, τα τσόφλια από τα σπόρια και τα λεονταρίζοντα συνθήματα είναι καλό να μην πετιούνται στο οδόστρωμα και στα πεζοδρόμια, αλλά στους κάδους απορριμμάτων του δήμου.
Οσοι δεν την είδατε, αναζητείστε την «Ανεπίδοτη επιστολή» της Νίνας Γεωργιάδου στο διαδίκτυο (μια διεύθυνση: https://www.alfavita.gr/artro.php?id=14429).
Για τον Δεκέμβρη που έρχεται και για κάθε μέρα: «Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή. Ερχονται στη ζωή με τη βοήθειά σας, αλλά όχι από σας και μ’ όλο που είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας. Μπορείτε να τα δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως και τις ιδέες σας, γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες. Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως και την ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι τού αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε ούτε στα όνειρά σας. Μπορείτε να προσπαθήσετε να τα μοιάσετε, αλλά μην γυρεύετε να κάνετε αυτά να σας μοιάσουν, γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω και δεν σταματά στο χθες. Εσείς είστε τα τόξα απ’ όπου τα παιδιά σαν ζωντανά βέλη θα τιναχτούν μπροστά» (Khalil Gibran).
Κοκκινοσκουφίτσα
