είσαι ο μπάτλερ τους, Αλέξη
Απέχοντας από την ανάγνωση των (τριτο)κοσμικών στηλών της λματ, δεν ξέρουμε τι κάνει και πώς τα περνάει εσχάτως η… επαναστάτρια Γιάννα, αλλά τη Δευτέρα κλείνει τα 61 χρόνια της. Και ελπίζουμε πάντα σε μια ακόμη σεμνή βεγγέρα που, όμως, δεν θα κάψει άλλο δάσος… Δεν είναι πια στα πράγματα και ο… πληθωρικός φίλος της, ο αποκληθείς και «Βούδας της Ραφήνας» ντε, να υποσχεθεί και πάλι πως «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος».
Φούσκωσαν για λίγο τα ξεφούσκωτα στήθη μας όταν είδαμε την αριστερο-φασιστική παρεούλα (και μάλιστα διευρυμένη ως το δεξί τέρμα!), προεξάρχοντος του μέγα καμένου στρατηλάτη, στις ανατολικές νησιώτικες εσχατιές της χώρας.
Σώπασε κυρα-Τσίπραινα και μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι θα πας στα ξένα
να πάρεις τον αέρα σου, να δεις καινούργιους τόπους
να κάνεις και τα ψώνια σου τ' αριστερά. Αγάντα.
Ούτε ένα κάλεσμα στην Ξάνθη, ούτε ένα δελτίο Τύπου έστω, για την όγδοη επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Η μόνη ανακοίνωση κυκλοφόρησε στη μία το μεσημέρι της 6ης Δεκεμβρίου(!), όταν η τοπική νεολαία του ΣυΡιζΑ αποφάσισε να κοινοποιήσει το δελτίο της κεντρικής (Αθήνα). Καλώντας μάλιστα «στις διαδηλώσεις και πορείες που γίνονται σε (σ.σ άλλες) πόλεις της χώρας»! Πορεία έγινε τελικά «στο φτερό» από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση, για την τιμή των όπλων. Κα'να δυο (μ-λ, ΠΑΜε) ήταν απασχολημένοι με την κοινοποίηση κειμένων για την απεργία της Πέμπτης 8 Δεκεμβρίου. Και πέραν τούτων ουδέν.
Μετά τις λευκές νύχτες οι μαύρες Παρασκευές, μέσα στις μαύρες μέρες που μας έλαχε να ζούμε στον μαύρο ολοκληρωτισμό. Και Halloween. Και αγία κατανάλωση ακόμα και τις Κυριακές. Και απόλυτος εξαμερικανισμός, και στρωμένα κόκκινα χαλιά εκεί που θα έγραφε «έξω οι Αμερικάνοι». Και Νενέκοι και σκύβαλα και κύμβαλα αλαλάζοντα. Και παραιτημένα, ζαλισμένα πλήθη. Και ευτελισμός πια της μαύρης ζωής…
Μέσα στον ορυμαγδό, κυκλοφορεί κι ένα ξεχωριστό… ερωτικό μηνυματάκι στο διαδίκτυο: «6/12, Σύνταγμα: φορούσες μπλε στολή, κράνος, ψηλός, μελαχρινός, πέρασα από μπροστά σου, μου έδωσες κλοτσιά, με πέταξες κάτω, σε σκέφτομαι ακόμα…».
Στο στόχαστρο βρισκόμαστε πολλοί εξ ημών ως κομμουνιστές, εσχάτως δε και ως καπνιστές. Καπνίζοντας τρεμάμενοι στο κρύο, κοριτσάκια με τα σπίρτα και αγοράκια με τους αναπτήρες.
Στην ανήκεστο βλάβη που προκάλεσε ο Σύριζας στο κίνημα (τέτοια ζημιά δεν είχε επιφέρει ούτε ο μοναρχοφασισμός!) περιλαμβάνεται κι εκείνο το «one solution: revolution», το trendy και γουάου και γκαγκάν συνθηματάκι που φώναζαν μερικοί ορκισμένοι φονταμενταλιστές μαχητές-μέλη του, τον –πάλαι ποτέ- λαμπρό επαναστατικό καιρό των φ(λ)όρουμ, πριν από την έφοδο στον έβδομο ουρανό (ούρα no) της εξουσίας. Βέβαια, όταν έπεφτε καμιά «ψιλή» στις πορείες, με απορίες τάχυναν τον βηματισμό μη γίνει καμιά στραβή και δακρύσουν τα ευαίσθητα ματάκια τους. Οχι τίποτε άλλο, αλλά υπήρχε ορατός κίνδυνος να ξεβάψει η μάσκαρα, το ρουζ και το λιπ κλωσσ(α).
Ο Αλέξης παίζει τον ζουρνά κι οι αγορές χορεύουν
τρία πουλάκια κάθονται στον φράχτη κι αγναντεύουν…
Πολλά τα δείγματα γραφής που δίνει μέσα από τις επιλογές των προσώπων που θα απαρτίσουν την κυβέρνησή του ο Ντόναλντ (ποιος Ντακ ρε;), αλλά μάλλον το κορυφαίο είναι εκείνο που ακούει στο παρατσούκλι «τρελό σκυλί». Πρόκειται για τον μελλοντικό υπουργό Αμυνας -τουτέστιν επίθεσης- Τζέιμς Ματίς (καμίας χέσει με τον γνωστό ζωγράφο). Ναι, ναι, εκείνον που ηγήθηκε της μάχης στη Φαλούτζα του Ιράκ το 2004 και υπηρετεί τις (γκοντ μπλες) Γιουνάιτεντ Στέιτς οφ Αμέρικα «ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης» για 44 συναπτά έτη! Εκείνο τον ανθρωπίδη (κατηγορία που περιλαμβάνει τα ανώτερα θηλαστικά άνθρωπος, γορίλας, χιμπατζής και ουρακοτάγκος) που πριν από έντεκα χρόνια έκανε την ιστορική δήλωση ότι «έχει πλάκα να πυροβολείς κάποιους ανθρώπους»…
Κοκκινοσκουφίτσα
