Τέτοια σύμπτωση πια; Την παραμονή των συλλαλητηρίων για τη δεύτερη επέτειο του εγκλήματος στα Τέμπη, την ώρα που ο Μητσοτάκης βλέπει με απελπισία όλα τα σχέδιά του στον τομέα της προπαγάνδας να έχουν αποτύχει (από τη συνέντευξη-Βατερλό στον Σρόιτερ μέχρι το ξαμόλημα του ακροδεξιού μπουλντόγκ να φοβερίζει τον κόσμο για να μην κατέβει στις συγκεντρώσεις), παρουσιάζεται το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) για τα Τέμπη. Και… όλως τυχαίο, πλευρές αυτού του πορίσματος ενισχύουν το νέο κυβερνητικό αφήγημα.
Ποιο είναι το νέο κυβερνητικό αφήγημα; Εγκαταλείπεται η παλιά αλαζονική στάση του «ανθρώπινου λάθους» και του «όλα καλά τα κάναμε» και δημιουργείται μια νέα γραμμή άμυνας, με συνδυασμό ποινικών και πολιτικών «επιχειρημάτων». Δύο είναι οι άξονες του νέου αφηγήματος:
- Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για λάθη στη διαχείριση, σε καμιά περίπτωση, όμως, για συγκάλυψη. Την πολιτική ευθύνη για τα λάθη την έχουμε ήδη αναλάβει και ποινική ευθύνη δεν έχουμε καμία.
- Οι πολιτικές ευθύνες για τη μη εγκατάσταση συστήματος τηλεδιοίκησης είναι διαχρονικές. Εμείς αναλάβαμε τις δικές μας, καιρός να αναλάβουν και οι υπόλοιποι τις δικές τους.
Το χτεσινό μπρίφινγκ του κυβερνητικού εκπρόσωπου, που κράτησε πολλή ώρα, θύμιζε περισσότερο αγόρευση συνηγόρου υπεράσπισης που προσπαθεί να απαλλάξει τον πελάτη του από ποινική κατηγορία, με έσχατη γραμμή άμυνας την καλλιέργεια αμφιβολιών (που είναι υπέρ του κατηγορούμενου), παρά συνέντευξη εκπρόσωπου κυβέρνησης που επιτίθεται κατά των πολιτικών αντιπάλων της.
Πείτε μας ανεπαρκείς, αλλά όχι ότι συγκαλύπτουμε
Δείτε πόσες φορές ο Π. Μαρινάκης επανέλαβε τα ίδια πράγματα σε ό,τι αφορά τις κατηγορίες για συγκάλυψη:
«Το πόρισμα αυτό, επί της ουσίας, απαντάει κατηγορηματικά με ένα «όχι» στην συγκάλυψη. Κατηγορηματικά. … Ένας ο οποίος θέλει να συγκαλύψει, μια Κυβέρνηση που υποτίθεται πως θέλει να συγκαλύψει, δεν συστήνει και στελεχώνει αυτόν τον οργανισμό. Δεν του δίνει τέτοια δύναμη, ούτως ώστε να φωτίσει τις πτυχές της υπόθεσης… Αυτός που θέλει να συγκαλύψει, δεν συστήνει και στελεχώνει αυτόν τον οργανισμό».
«Το δεύτερο είναι η αναφορά που γίνεται στην σελίδα 116 του πορίσματος, η οποία στην πραγματικότητα απαντάει στις αιτιάσεις της Αντιπολίτευσης -και πολύ πιο συγκεκριμένα του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων- για το μπάζωμα με δόλο με σκοπό την συγκάλυψη. Διαβάζω για να μην αλλοιώσω το νόημα: «Η Κυβέρνηση ήταν παρούσα στον τόπο του ατυχήματος από τις πρώτες ώρες μετά το δυστύχημα με Υπουργούς και Γενικούς Γραμματείς διαφόρων Υπουργείων, αλλά όλοι λειτουργούσαν με ρόλο παρατηρητή, χωρίς κάποιον να ενεργεί με επίσημο τρόπο δίνοντας εντολές». Προσέξτε, για να προλάβω αυτούς οι οποίοι συγχέουν πράγματα και δημιουργούν εντυπώσεις, από την Αντιπολίτευση και κάποια Μέσα, είναι δεδομένο ότι το πόρισμα εντοπίζει αστοχίες ή ενδεχόμενες αστοχίες στο πεδίο που δείχνουν έναν κακό συντονισμό και μια σειρά από άλλα πράγματα επιχειρησιακά. Η κατηγορία την οποία εμείς απορρίπτουμε, δεν είναι η διερεύνηση των αστοχιών, των σωστών ή των λάθος χειρισμών στο πεδίο. Αυτά τα διερευνά η Δικαιοσύνη και πάρα πολλές φορές και ο Πρωθυπουργός και εγώ και όλα τα κυβερνητικά στελέχη έχουμε πει «και ορθώς τα διερευνά η Δικαιοσύνη». Η κατηγορία της Αντιπολίτευσης και, συγκεκριμένα, το αίτημα για προανακριτική του κ. Ανδρουλάκη, -θέλω να δω αν υφίσταται ακόμη το αίτημα μετά το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ-, μιλάει για μπάζωμα με δόλο με σκοπό την συγκάλυψη. Δηλαδή, ήρθε κάποιος, στην συγκεκριμένη περίπτωση για τον κ. Ανδρουλάκη ο κ. Τριαντόπουλος, και έδωσε εντολή να γίνουν αυτές οι ενέργειες. Σας διάβασα τι λέει το πόρισμα και είναι και άλλα σημεία που υποστηρίζουν αυτή την θέση σε άλλες σελίδες».
«Η κατηγορία η οποία μας αποδίδεται και την οποία εμείς θέλουμε να αποκρούσουμε είναι η συγκάλυψη. Μέρος της συγκάλυψης κατά την Αντιπολίτευση, η οποία έχει πείσει ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης είναι και το μπάζωμα με σκοπό την συγκάλυψη. Είναι άλλο πράγμα να ερευνά η Δικαιοσύνη, που το κάνει, εάν οι ενέργειες οι επιχειρησιακές στο πεδίο ήταν οι ενδεδειγμένες, οι σωστές, που φαίνεται ότι τα λάθη έγιναν λόγω έλλειψης μιας εμπειρίας και ενός συντονισμού και άλλο πράγμα να λες ότι ήρθε, π.χ. ο Τριαντόπουλος, δεν αναφέρομαι σε εσάς, αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ και σε άλλα κόμματα, και έδωσε εντολή να γίνει μπάζωμα για να κρυφτεί το κρίσιμο υλικό. Αυτό και από το πόρισμα σας διάβασα συγκεκριμένη αποστροφή, να σας την ξαναδιαβάσω;»
«”Όλοι λειτουργούσαν με ρόλο παρατηρητή, τα κυβερνητικά στελέχη. Η Κυβέρνηση ήταν παρούσα στον τόπο του ατυχήματος. Υπουργοί, Γενικοί Γραμματείς διαφόρων Υπουργείων. Όλοι λειτουργούσαν με ρόλο παρατηρητή, χωρίς κάποιον να ενεργεί με επίσημο τρόπο, δίνοντας εντολές”. Το πόρισμα το λέει. Σελίδα 116».
«Μα, είναι αντικείμενο διερεύνησης, τα λάθη στο πεδίο, τα ενδεχόμενα λάθη στο πεδίο, πρέπει να την έχω απαντήσει πάνω από 50 φορές τον τελευταίο μήνα αυτή την ερώτηση. Τα λάθη στο πεδίο είναι αντικείμενο διερεύνησης της Δικαιοσύνης. Δεν αρνήθηκε κανείς ότι μπορεί να έχουν γίνει επιχειρησιακά λάθη. Έχουν δοθεί απαντήσεις από τους ανθρώπους αυτούς. … Αν αυτές οι εξηγήσεις είναι πειστικές δεν θα το κρίνω ούτε εγώ, ούτε κανένας πολιτικός, ούτε κανένας δημοσιογράφος. Ούτε κάποιος πανελίστας. Θα το κρίνει η Δικαιοσύνη. Έχουν απαντήσει οι άνθρωποι αυτοί γιατί έπρεπε να κάνουν αυτές τις ενέργειες. Αξιολογούνται αυτές οι ενέργειες. Δεν κατηγορούμαστε, όμως, για αυτό. Κατηγορούμαστε ότι κάποιος έδωσε εντολή να «κουκουλώσει». … Και σας παραπέμπω, είναι και άλλες σελίδες: 127, 114, υπάρχουν κι άλλες παραδοχές που δείχνουν έναν κακό συντονισμό, εντοπίζουν μια σειρά από ενέργειες, δεν μιλάνε για εντολές με συγκεκριμένο σκοπό».
«Το πόρισμα σας διάβασα, ότι απορρίπτει την όποια περίπτωση εντολής κυβερνητικού στελέχους στο πεδίο. Στους χειρισμούς στο πεδίο».
Τα ίδια και τα ίδια συνέχεια: Εγιναν λάθη χειρισμού, όχι συγκάλυψη. Και μάλιστα, τα λάθη τα έκαναν υπηρεσιακοί παράγοντες. Οι υπουργοί ήταν… ωσεί παρόντες! Ξέρουμε, φυσικά, πολύ καλά ότι οι εντολές τέτοιου τύπου δε δίνονται ποτέ γραπτά αλλά πάντοτε προφορικά. Και μάλιστα, όχι εις επήκοον πολλών, αλλά σε έμπιστα στελέχη που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν τη βρόμικη δουλειά.
Ενας δημοσιογράφος τού λέει το αυτονόητο: «Είναι σαν να προτιμάτε να σας χαρακτηρίσουνε, ας πούμε, ότι περίπου καθόσαστε εκεί στο πεδίο και χαζεύατε, παρά να σας βάλουν τον λεκέ της συγκάλυψης. Είναι αυτό τώρα εικόνα Κυβέρνησης που κλήθηκε να διαχειριστεί μια πολύ δύσκολη κατάσταση και ξεφεύγει, ξέρω εγώ το όριο του 112;»
Ο Μαρινάκης επιβεβαιώνει:
«Σίγουρα ο «λεκές» της συγκάλυψης είναι πολύ πιο βαρύς και πολύ χειρότερος από οποιαδήποτε άλλη κατηγορία. Το να κατηγορείς κάποιον ότι έκανε πλημμελώς την δουλειά του, όπως καταλαβαίνετε έχει άλλη διαβάθμιση ως κατηγορία, από το να τον κατηγορείς ότι συγκάλυψε κάποιον λαθρέμπορο ή κάποιον εγκληματία. Το αντιλαμβάνεστε. Εγώ δεν παίρνω θέση για τις ενέργειες στο πεδίο. Παίρνω θέση για τη συγκάλυψη και είναι κατηγορηματικά αρνητική. Για τις ενέργειες στο πεδίο θα πρέπει να αποφασίσει η Δικαιοσύνη. … ένα άλλο πράγμα είναι η συγκάλυψη, η οποία είναι και πιο βαριά κατηγορία … ένα από τα βασικά ερωτήματα που τίθενται στον δημόσιο διάλογο και στους πολίτες, είναι αν θεωρούν ότι υπάρχει συγκάλυψη. Δεν το βάλαμε εμείς στο δημόσιο διάλογο αυτόν τον όρο. Τον έβαλε η Αντιπολίτευση. Άρα υποχρεούμαστε να απαντήσουμε σε αυτόν τον όρο».
Ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του αποφάσισαν να συσπειρωθούν γύρω από αυτή τη γραμμή: «πείτε μας ανίκανους, αλλά όχι εγκληματίες»! Οι κύριοι του ΕΟΔΑΣΑΑΜ τού έκαναν αυτό το δώρο, με τις συγκεκριμένες αναφορές στο πόρισμά τους. Πώς ξέρουν τι κυβερνητικές συσκέψεις έγιναν και τι εντολές δόθηκαν; Δεν γνωρίζουν καν το ανακριτικό υλικό. Παρά ταύτα, έδωσαν στον Μητσοτάκη αυτές τις αναφορές για να συγκροτήσει τη νέα γραμμή άμυνάς του.
Μπορεί να αποδειχτεί ποινικά ότι οι υπουργοί έδωσαν εντολές ξεμπαζώματος-μπαζώματος κτλ.; Θα μπορούσε, αν άνοιγαν κάποια στόματα από τους παρακάτω. Είναι προφανές, όμως, ότι αυτοί (και δεν αναφερόμαστε μόνο στον Τριαντόπουλο) έχουν πάρει εγγυήσεις ότι θα απαλλαγούν ή θα πέσουν στα μαλακά, αν κρατήσουν το στόμα τους κλειστό.
Ομως, ο κοινούς νους αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι δυνατόν σε ένα τέτοιας έκτασης δυστύχημα, με σύγκρουση δύο τρένων που πηγαίνουν αντίθετα στην ίδια γραμμή, με δεκάδες νεκρούς, να ανασκάπτεται ο χώρος του συμβάντος, τάχα για να τοποθετηθούν γερανοί, οι οποίοι μια χαρά μπορούσαν να τοποθετηθούν χωρίς να πειραχτεί ο χώρος.
Πτητικοί υδρογονάνθρακες που ήταν… ψεκασμένα σενάρια
Δεν είναι τυχαίο πως όταν -χάρη στην επιμονή των οικογενειών των θυμάτων και των τεχνικών τους συμβούλων- διατυπώθηκε η κατηγορία ότι το εμπορικό τρένο μετέφερε κάποιον πτητικό υδρογονάνθρακα που δημιούργησε το μανιτάρι της έκρηξης και της φωτιάς, ο ίδιος ο Μητσοτάκης μίλησε για «συνωμοσιολόγους» και «ψεκασμένους». Ο ίδιος, προτού καλά-καλά αρχίσει η ανάκριση, είχε υποστηρίξει τη θεωρία της ανάφλεξης των λαδιών σιλικόνης που έχουν τα τρένα.
Οταν έγκυροι επιστήμονες διέψευσαν την κάλπικη θεωρία των λαδιών σιλικόνης (αυτά τα ακριβά λάδια χρησιμοποιούνται στα τρένα ακριβώς επειδή δεν εκρήγνυνται), οι άνθρωποι του Μητσοτάκη τους λοιδορούσαν και παρέπεμπαν στους διορισμένους πραγματογνώμονες. Χρειάστηκαν δυο χρόνια για να πει ο Μητσοτάκης ότι τον… παραπλάνησαν (δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά αυτό ήταν το νόημα). Και γιατί βιάστηκε να υιοθετήσει το σενάριο των λαδιών σιλικόνης, προτού καν ολοκληρωθεί η ανάκριση; Γιατί αυτό τον βόλευε εκείνη τη στιγμή. Και πότε άρχισε να… αναρωτιέται μήπως τον… παραπλάνησαν; Οταν διέρρευσε ότι εμπειρογνώμονες του ΕΜΠ απέκλειαν κατηγορηματικά το σενάριο περί ανάφλεξης και έκρηξης των λαδιών σιλικόνης.
Ο Μαρινάκης με περισσό θράσος λέει ότι ο Μητσοτάκης εννοούσε «θεωρίες συνομωσίας και ψεκασμένες θεωρίες της Αντιπολίτευσης» και όχι την «αιτίαση κάποιων τεχνικών συμβούλων, συνηγόρων, συγγενών. Αυτό δεν είναι θεωρία συνομωσίας, ότι να δείτε αν μεταφερόταν εύφλεκτο υλικό». Ολοι θυμόμαστε πολύ καλά, όμως, ότι πέρυσι τέτοια εποχή, στο πρωινάδικο του Παπαδάκη, χαρακτήριζε «θεωρίες συνωμοσίας ψεκασμένων» τον ισχυρισμό ότι υπήρχε παράνομο καύσιμο.
Ερχεται τώρα ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ και αποφαίνεται: «Βάσει των παρατηρήσεων που μπορούσαν να γίνουν, δεν υπάρχει ένδειξη ότι ο τεχνικός εξοπλισμός του εμπλεκόμενου τροχαίου υλικού προκάλεσε το σχηματισμό και την επέκταση της τεράστιας πυρόσφαιρας που προέκυψε μετά την σύγκρουση, η οποία στη συνέχεια προκάλεσε δευτερεύουσες πυρκαγιές. Με τα υπάρχοντα στοιχεία είναι αδύνατο να προσδιοριστεί τι ακριβώς προκάλεσε αυτό το φαινόμενο, αλλά προσομοιώσεις και εκθέσεις ειδικών υποδεικνύουν την πιθανή παρουσία ενός άγνωστου μέχρι στιγμής καυσίμου».
Ερώτημα: αν δεν είχε αλλλοιωθεί ο χώρος του εγκλήματος, με κυβερνητική παρέμβαση, δε θα ξέραμε με βεβαιότητα τι ακριβώς καύσιμο υπήρχε, που δεν είχε δηλωθεί στο φορτίο της αμαξοστοιχίας;
Οι τεχνικοί του ΕΟΔΑΣΑΑΜ δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι καλύτερο στο συγκεκριμένο θέμα. Δώρισαν στον Μητσοτάκη μια διατύπωση πάνω στην οποία να μπορέσει να καλλιεργήσει «αμφιβολίες», με την ποινική έννοια του όρου. Δείτε τι είπε ο… συνήγορος υπεράσπισης Π. Μαρινάκης:
«Το βάρος απόδειξης για μια κατηγορία, το φέρει αυτός ο οποίος την διατυπώνει την κατηγορία. Και δεν αναφέρομαι στον ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Αναφέρομαι σε αυτούς, οι οποίοι έλεγαν ότι υπάρχει σε συγκεκριμένο σημείο φορτίο, συγκεκριμένων τόνων, συγκεκριμένου δηλαδή βάρους. Όταν λες ότι «θεωρώ ότι υπάρχει αυτό» δεν είναι δουλειά δική μας να πούμε ότι δεν υπάρχει. Είναι δουλειά αυτού που το λέει να αποδείξει ότι υπάρχει. Αυτό είναι από τότε που γίνονται δικαστήρια, από τότε που υπάρχουν αντιδικίες μεταξύ πολιτών. Το βάρος της απόδειξης το έχει αυτός ο οποίος διατυπώνει μια κατηγορία. … Εγώ είδα το πόρισμα που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο, που χωρίς να προσδιορίζει ούτε το βάρος, ούτε ποιο είναι το υλικό, ούτε σε ποιο σημείο, αν αυτό θα μπορούσε να υπάρχει στην α΄ ή στη β΄ αμαξοστοιχία, στο α΄ ή στο β΄ σημείο. Είναι, όπως είπε και ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ, αντικείμενο περαιτέρω διερεύνησης. Άρα, δεν μπορώ να σας δώσω κάποια άλλη απάντηση, ούτε είμαστε αρμόδιοι να το διερευνήσουμε, ούτε θα μπορούσαμε να το διερευνήσουμε εμείς αυτό, γιατί θα παρεμβαίναμε στη Δικαιοσύνη και θα μετατρεπόμασταν από Κυβέρνηση σε πραγματογνώμονες. Φαντάζομαι, δεν θέλετε η Κυβέρνηση να κάνει τον πραγματογνώμονα, ούτε είναι ο ρόλος της».
Ενα από τα δυο: ή ο Μαρινάκης δε διάβασε καλά το πόρισμα ή λέει συνειδητά ψέματα. Το πόρισμα, στη σελίδα 108 (σημείο 496), αναφέρει: “The mass of this flammable volatile liquid has been estimated, via the CFD modelisation, in the order of magnitude of 2,5 tons”. Μετάφραση: «Η μάζα αυτού του εύφλεκτου πτητικού υγρού έχει εκτιμηθεί, μέσω της μοντελοποίησης CFD, σε τάξη μεγέθους περίπου 2,5 τόνων».
Στην επιστήμη δε χωράει μεταφυσική. Και το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ αναφέρει ότι υπήρξε εύφλεκτο πτητικό υγρό, μάζας περίπου 2,5 τόνων, που προκάλεσε το μανιτάρι της φωτιάς (πυρόσφαιρα) και έκαψε ζωντανά κάποια παιδιά που είχαν γλιτώσει από τη σύγκρουση.
Οταν ο Μητσοτάκης μιλούσα για τα λάδια σιλικόνης, που δήθεν ανεφλέγησαν, δεν έκανε τον πραγματογνώμονα; Τώρα αλλάζει η υπερασπιστική γραμμή: ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ δεν μπορεί να πει τι φορτίο ήταν, επομένως αποδείξτε εσείς που μιλάτε για φορτίο υδρογονονθράκων τι ήταν, σε τι ποσότητα και πού ήταν φορτωμένο. Αν δεν μπορείτε να το αποδείξετε (επειδή εμείς φροντίσαμε να ανασκάψουμε όλο το καμένο χώμα και να εξαφανίσουμε τα ίχνη), ακόμα κι αν οι πραγματογνώμονες μιλούν για ύπαρξη υδρογονανθράκων, παραμένουν «αμφιβολίες», οπότε… αθώοι οι κατηγορούμενοι.
Συμψηφισμός στο πολιτικό και το ποινικό επίπεδο
Οι εμπειρογνώμονες του ΕΟΔΑΣΑΑ δεν μπορούσαν να κρύψουν το γεγονός ότι τα ελληνικά τρένα κινούνταν με συνθήκες χειρότερες από «τριτοκοσμικές». Αυτό που δεν είπαν και δεν πρόκειται να πουν εμπειρογνώμονες τέτοιας φύσης είναι για την ιδιωτικοποίηση και το πλιάτσικο, που επιβλήθηκαν και από την Κομισιόν. Το έριξαν, λοιπόν, στις αοριστολογίες για την οικονομική κρίση κτλ.
Η κυβέρνηση πιάστηκε απ’ αυτό για να κάνει συμψηφισμό με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Λες και δεν κυβερνούσε τριάμισι χρόνια όταν έγινε το έγκλημα στα Τέμπη. Λες και ο υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής δε χαρακτήριζε «ντροπή» τις κατηγορίες των εργαζόμενων για τεράστια ανασφάλεια στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Λες και δεν ανταμείφθηκε ο Καραμανλής με βουλευτική έδρα και στη νέα κυβερνητική θητεία.
Είπε και επανέλαβε κάμποσες φορές ο Μαρινάκης (κάτι σαν το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου):
«Ολη αυτή η συζήτηση για την 717, επίπεδο πρώτο, που έχει να κάνει και με τις πολιτικές ευθύνες, εξ’ ου και η παραίτηση και οι αυθημερόν παραιτήσεις και του Υπουργού και των υπολοίπων. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τις πολιτικές ευθύνες. Δεν θα έπρεπε καν να είναι αντικείμενο διαφωνίας. Δεν υπάρχει άνθρωπος ή δεν θα έπρεπε να υπάρχει άνθρωπος που να πιστεύει ότι δεν έπρεπε να υπάρχει τηλεδιοίκηση. Δεν το συζητάμε αυτό. Το πόσο γρήγορα θα μπορούσε να τελειώσει, το πόση ευθύνη έχουν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, το πόσο προχώρησε η τηλεδιοίκηση επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας, την πρώτη τετραετία, για όλα αυτά έχουνε δοθεί απαντήσεις και αξιολογούνται. Αλίμονο αν πιστεύαμε ότι ήταν αδιάφορη η ολοκλήρωση της 717, σε πολιτικό επίπεδο. Όχι ποινικό δηλαδή, όταν λέω πολιτικό επίπεδο … Άρα σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Στην πολιτική διάσταση της συζήτησης. Η συζήτηση όμως που γίνεται και πάμε πάλι στην άλλη διάσταση, δεν είναι για τις πολιτικές ευθύνες. Τις διαχρονικές πολιτικές ευθύνες όσων δεν ολοκλήρωναν όσο γρήγορα θα έπρεπε τη Σύμβαση αυτή, που ολοκληρώθηκε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, λίγους μήνες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και καταστράφηκε ένα μέρος από τον Daniel, το οποίο αποκαθίσταται».
«Υπάρχει μεγάλη και ξεκάθαρη πολιτική ευθύνη για όσους και στο παρελθόν δεν έκαναν τις ενέργειες που έπρεπε να κάνουν για να ολοκληρωθεί μια τέτοια σύμβαση».
«Δεν έχουμε ευθύνη εμείς για την τοξικότητα. Έχουμε ευθύνη για άλλα πράγματα. Διαχρονικές αδυναμίες, παθογένειες που οδήγησαν σε αυτό το τραγικό δυστύχημα μαζί με τα ανθρώπινα λάθη. Δεν το κρύψαμε ποτέ. Τοξικότητα δεν έχουμε καλλιεργήσει».
Το μεγαλύτερο βάρος, όμως, το έριξε στην υπεράσπιση της κυβέρνησης έναντι ποινικών ευθυνών. Και σ’ αυτό η προσπάθεια συμψηφισμού με τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν ήταν απροκάλυπτη. Σαν χαλασμένο γραμμόφωνο ο Μαρινάκης επαναλάμβανε συνεχώς ότι δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος (νομικός όρος) ανάμεσα στις πολιτικές ευθύνες και στις ποινικές ευθύνες για το έγκλημα. Δείτε:
«Στην ποινική διάσταση, δηλαδή στην ενδεχόμενη ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου, εμείς έχουμε ξεκάθαρη θέση ότι δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος. Γιατί αν υπήρχε αιτιώδεις σύνδεσμος, μεταξύ της μη ολοκλήρωσης της 717 και του μοιραίου αποτελέσματος, τότε θα έπρεπε να υπάρχει μια σειρά από άλλες περιπτώσεις. Θα σας πω κάποιες ενδεικτικά. Μάτι και 112 … Αν θεωρούμε ότι υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος για την 717 στα Τέμπη, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος και για το 112 στο Μάτι. Δηλαδή να πάνε κατηγορούμενοι οι Υπουργοί οι οποίοι δεν είχαν ολοκληρώσει ή τα υπόλοιπα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, το 112 και δεν ήταν διαθέσιμο στο Μάτι. Έχουν πολιτική ευθύνη, όπως και για τα Τέμπη αντίστοιχα; Τεράστια. Και αξιολογείται από τους πολίτες και για αυτό έχουμε και τις σχετικές παραιτήσεις στα Τέμπη, όχι στο Μάτι. Αντίστοιχα, πόσα τραγικά δυστυχήματα έχουν γίνει στον ΒΟΑΚ, που έχει τόσες καθυστερήσεις και στην Πατρών-Πύργου. Υπάρχει πολιτική ευθύνη των Κυβερνήσεων διαχρονικά για το ότι ο ΒΟΑΚ και η Πατρών-Πύργου δεν έχουν ολοκληρωθεί; Θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί για να είναι πιο ασφαλείς αυτοί οι δρόμοι, τα εθνικά οδικά δίκτυα; Βεβαίως. Έχουν πάει κατηγορούμενοι, έχει ζητήσει κάποιος από τις αντιπολιτεύσεις, όταν ήμασταν εμείς, να πάνε κατηγορούμενοι οι Υπουργοί Υποδομών και Μεταφορών για τα δυστυχήματα στον ΒΟΑΚ, στην Πατρών-Πύργου ή στο Μάτι; Όχι».
«…θεωρούμε ότι δεν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια, μεταξύ της 717 -σε ποινικό επίπεδο, το ξαναλέω- και του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών. Σε πολιτικό, επαναλαμβάνω, είναι ξεκάθαρες οι ευθύνες, έχουν αποδοθεί και έχουν υπάρξει και οι σχετικές παραιτήσεις».
«…δεν θεωρούμε ότι υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της μη ολοκλήρωσης της 717, σε ποινικό επίπεδο, όχι πολιτικό επίπεδο και του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών … Για να τα πούμε πιο απλά, η κουβέντα είναι, αν μια καθυστέρηση ολοκλήρωσης ενός έργου: 717, Πατρών-Πύργου, «112», πέραν της πολιτικής ευθύνης που είναι δεδομένη ότι υπάρχει για όποιον το καθυστέρησε αναιτιολόγητα -αυτό το αιτιολογημένα αναιτιολόγητα επίσης κρίνεται, έτσι;- μεταφράζεται σε ποινική ευθύνη. Αυτή είναι η συζήτηση. Σας απάντησα νομίζω τεκμηριωμένα και έχουμε δώσει αυτές τις απαντήσεις πάρα πολλές φορές. Δεν έχουμε κρυφτεί, λοιπόν, από αυτό. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει αιτιώδης συνάφεια και δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά ούτε καν τέτοια συζήτηση. Τώρα, οι απαντήσεις για το ’19 – ΄23, για την 717, έχουν δοθεί. Είναι συγκεκριμένες οι απαντήσεις και όλες αυτές τις αξιολογεί η Δικαιοσύνη».
Ο πρόεδρος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ Χ. Παπαδημητρίου είπε σε μια αποστροφή του λόγου του κατά την παρουσίαση του πορίσματος: «Οσοι καθυστέρησαν την 717 έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στο να σκοτωθούν αυτά τα παιδιά». Αυτό, νομικά μιλώντας, είναι ο ορισμός του αιτιώδους συνδέσμου. Στη σύνοψη του πορίσματος (την παραθέτουμε στο τέλος) δεν τα λέει έτσι. Και το πιθανότερο είναι, αν κληθεί να καταθέσει στην ποινική διαδικασία, να τα «στρογγυλέψει».
Ομως, η θρασύτητα και η ωμότητα με την οποία παρουσίασε ο Μαρινάκης τη «βελτιωμένη» υπερασπιστική γραμμή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, φροντίζοντας να διαγράψει τις ποινικές ευθύνες και να μοιραστεί τις πολιτικές ευθύνες με τα άλλα αστικά κόμματα εξουσίας, μάς οδηγούν στην καρδιά του ζητήματος.
Είναι λάθος να εγκλωβιζόμαστε στη μια ή την άλλη ποινική πλευρά και να ξεχνάμε την ουσία: δύο τρένα κινούνταν αντίθετα στην ίδια γραμμή και συγκρούστηκαν, σκοτώνοντας τόσο κόσμο, επειδή οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι ξεπουλήθηκαν «μπιρ παρά» σε ένα ιταλικό κρατικο-ιδιωτικό μονοπώλιο και επειδή οι ιμπεριαλιστές δανειστές επέβαλαν στο ελληνικό κράτος μια σκληρή δημοσιονομική πολιτική, που θεωρούσε αντιπαραγωγικές (και επομένως μη επιλέξιμες) τις δαπάνες ακόμα και για έργα στοιχειώδους ασφάλειας.
Το έγκλημα στα Τέμπη ήταν προδιαγεγραμμένο. Αυτό, ως τεχνικό συμπέρασμα προκύπτει ακόμα και από το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, που διεκτραγωδεί την κατάσταση που επικρατούσε, επιβεβαιώνοτας όλα όσα κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι στους σιδηρόδρομους, αντιμετωπίζοντας τις λοιδωρίες της κυβέρνησης και τα «ντροπή!» του Καραμανλή.
Κανένας ΕΟΔΑΣΑΑΜ, όμως, δε θα μας πει τη βαθύτερη αλήθεια (ιδιωτικοποίηση – πλιάτσικο – αδιαφορία για τις ανθρώπινες ζωές μπροστά στα κέρδη). Και κανένα αστικό δικαστήριο δε θα καταδικάσει κυβερνητικά στελέχη, πρωτίστως της σημερινής αλλά και προηγούμενων κυβερνήσεων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Εγκλημα στα Τέμπη: Η ιδιωτικοποίηση δολοφονεί – Οι κυβερνήσεις συγκαλύπτουν
YΓ. Για τις σημερινές συγκεντρώσεις στη δεύτερη επέτειο του εγκλήματος στα Τέμπη δε χρειάζεται να παραθέσουμε ρεπορτάζ. Από άποψη μαζικότητας ήταν κάτι το πρωτοφανές εδώ και δεκαετίες. Κυριολεκτικά βούλιαξε η χώρα. Και βέβαια, το μήνυμά τους δεν ήταν αυτό που θέλησαν να τους δώσουν τα παπαγαλάκια που τιτιβίζουν τη γραμμή του μεγάρου Μαξίμου. Ηταν σαφέστατο μέσα στην απλότητά του: Οχι στη συγκάλυψη! Ποιος συγκαλύπτει; Ο Μητσοτάκης και ο απ’ αυτόν εξαρτώμενος δικαστικός μηχανισμός. Οσο και να χτυπιούνται, αυτή η εδραιωμένη στο κοινωνικό σώμα πεποίθηση δεν αλλάζει.
