Στην επίσημη ιστοσελίδα του πρωθυπουργού διαβάζουμε ότι χθες, σε ειδική τελετή στο Μαξίμου (αυτό δα έλειπε, να γίνει η τελετή στη Βίτσα, όπου κατοικεί ο Κίνγκ, ή έστω στα Γιάννενα) απονεμήθηκε τιμητικά η ελληνική ιθαγένεια στον «σπουδαίο αμερικανό εθνομουσικολόγο» Κρίστοφερ Κινγκ, που έγραψε το «κορυφαίο έργο» Ηπειρώτικο μοιρολόι, οδοιπορικό στην αρχαιότερη ζωντανή δημώδη μουσική της Ευρώπης.
Λοιπόν, ο Κινγκ ούτε είναι ούτε το έπαιξε «σπουδαίος εθνομουσικολόγος». Εχει κάνει σπουδές φιλοσοφίας και μουσικής, αλλά είναι μουσικός παραγωγός και κυρίως μανιώδης συλλέκτης δίσκων 78 στροφών, με τους οποίους κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του (παραγωγές, αρθρογραφία). Αυτοί οι δίσκοι τον έφεραν σε επαφή με την ηπειρώτικη μουσική, μετά από μια επίσκεψή του σε παλαιοπωλείο της Κωνσταντινούπολης. Μαγεύτηκε από τη μουσική, αναζήτησε τον «τόπο», τον επισκέφθηκε για να γράψει το βιβλίο του και μετά από μερικά χρόνια εγκαταστάθηκε σ’ αυτόν και πλέον μοιράζει το χρόνο του μεταξύ ΗΠΑ και Ηπείρου.
Το βιβλίο του (πρωτότυπος τίτλος: Lament from Epirus: An Odyssey Into Europe’s Oldest Surviving Folk Music) είναι γοητευτικό, αλλά δεν είναι «κορυφαίο έργο». Ούτε ο ίδιος το προέβαλε ως τέτοιο, καθώς μεγάλο μέρος του αφιερώνεται στην προσωπική του «περιπέτεια» στην Ηπειρο. Εχει και μονομέρειες και λάθη. Ομως, αυτό το βιβλίο έφερε σε επαφή πολύ κόσμο στο εξωτερικό με την ηπειρώτικη μουσική. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η σύγκριση που κάνει ανάμεσα στο ηπειρώτικο μοιρολόι και τα πρώιμα μπλουζ.
Μιλώντας ειδικά για το ηπειρώτικο μουσικό ιδίωμα, μουσικά και κοινωνιολογικά, πολύ πιο σημαντική είναι η διδακτορική διατριβή της Nicola Maher, The Crying Clarinet: Emotion and Music in Parakalamos (μπορείτε να τη βρείτε στο Διαδίκτυο, μόνο στα αγγλικά δυστυχώς). Η Νίκολα Μάχερ, κλαρινετίστρια η ίδια, έζησε στην περιοχή για να κάνει τη διδακτορική της διατριβή (Σχολή Μουσικής του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ), μαθήτευσε δίπλα σε παραδοσιακούς μουσικούς και της έκαναν την τιμή (Ελληνες και Αλβανοί) να παίξει με τις κομπανίες τους. Αφιερώνει τη διατριβή της στον τετράχρονο αδερφό που έχασε και «στον Βαγγέλη». Πρόκειται για τον Βαγγέλη Χαλιγιάννη, τον σπουδαίο κλαριντζή από τον Παρακάλαμο, που πέθανε τις μέρες που η Μάχερ ολοκλήρωνε τη διατριβή της (Σεπτέμβρης 2019).
Ο Κινγκ δικαιούται, ασφαλώς, να πάρει την ελληνική ιθαγένεια. Στο κάτω-κάτω, δεν αγόρασε βίλα σε κάποιο Κυκλαδονήσι αλλά ένα σπίτι στη Βίτσα. Δεν κυκλοφορεί σαν αστέρας του Χόλιγουντ αλλά η δημόσια παρουσία του είναι σεμνή και πάντα σε σχέση με τη δουλειά του (π.χ. ηχογραφήσεις σε ανοιχτούς χώρους και όχι σε στούντιο).
Η μετατροπή μιας τυπικής διοικητικής πράξης σε σόου στο μέγαρο Μαξίμου δεν βαραίνει τον Κινγκ και θα πήγαινε πολύ να απαιτούσαμε απ’ αυτόν να την αρνηθεί. Πέρα από την προεκλογική χρησιμοθηρία του Μητσοτάκη, αποκαλύπτει και τον επαρχιωτισμό της ξενόδουλης ελληνικής αστικής τάξης. «Φουσκώνει» τις ιδιότητες ανθρώπων που έχουν αγαπήσει την Ελλάδα, νομίζοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο «φουσκώνει» την Ελλάδα. Ομως, αυτοί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικοπολιτικές πεποιθήσεις τους, συμπεριφέρονται με διεθνιστικό πνεύμα. Οταν η δουλειά τους ή οι επιστημονικές αναζητήσεις τους τους φέρνουν σ’ επαφή με τον αρχαιοελληνικό ή με τον νεοελληνικό πολιτισμό, χωρίς να αποποιηθούν την εθνική καταγωγή τους, μαθαίνουν ελληνικά, ζυμώνονται με την επιστημονική κοινότητα ή με ντόπιες κοινότητες, εγκαθίστανται στην Ελλάδα περιστασιακά ή μόνιμα, χωρίς να διεκδικούν τίποτα παραπέρα.
