Ο κύριος Οβε είναι ένας 59χρονος ιδιόρρυθμος, γκρινιάρης, αντιπαθητικός, αλλά δίκαιος άνθρωπος. Παλιότερα ήταν διαχειριστής ενός οικισμού με όμορφα σπιτάκια και λιθόστρωτα δρομάκια. Γενικώς, ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις με κανέναν, καθώς θεωρεί την πλειοψηφία των ανθρώπων ηλίθιους κι άχρηστους, χωρίς να διστάζει να το λέει κιόλας. Συναντάμε τον κύριο Οβε σε μια από τις πιο δύσκολες φάσεις της ζωής του. Η γυναίκα του πέθανε μόλις έξι μήνες πριν και από τη δουλειά του τον έδιωξαν. Καθημερινά προσπαθεί ανεπιτυχώς να αυτοκτονήσει, θέλοντας να ακολουθήσει τη γυναίκα του. Η άφιξη μιας φασαριόζικης οικογένειας στο διπλανό σπίτι θα αναστατώσει την πολύ τακτοποιημένη καθημερινότητά του.
Είναι αλήθεια πως το μοτίβο «αντιπαθητικός πρωταγωνιστής, που στην πορεία συναντά κάποιον που του ξεδιπλώνει την υπέροχη καρδιά» θεωρείται σίγουρη και πετυχημένη συνταγή. Eχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε. Τα στοιχεία που ξεχωρίζουν κάπως στην εν λόγω ταινία είναι το ιδιαίτερο, ενίοτε μακάβριο, αλλά πάντα σαρκαστικό χιούμορ (χαρακτηριστικό των σκανδιναβικών χωρών) και κάποια διακριτικά κοινωνικά σχόλια, σε σχέση με τη διαφορετικότητα του άλλου. Η μέλλουσα φίλη του είναι από το Ιράν, ενώ φιλοξενεί στο σπίτι του έναν ομοφυλόφιλο πιτσιρικά που τον έδιωξε ο πατέρας του. Επιπλέον, ο σκηνοθέτης σατιρίζει κάποια από τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά της σουηδικής κοινωνίας, όπως η εμμονή στην τάξη και την τυπικότητα.
Η ταινία είναι σουηδικής προέλευσης και εμπνευσμένη από ένα μπεστ σέλερ μυθιστόρημα του Φρέντρικ Μπάκμαν.
Ελένη Π.