Επεκτείνουμε τη ζωή μας και της δίνουμε νέο νόημα, όταν μπορούμε να τη δούμε με τα μάτια των άλλων. Αυτό περίπου είναι το νόημα αυτής της αξιόλογης ταινίας που ταιριάζει περισσότερο με την κινηματογραφική αφήγηση μικρών ανθρώπινων ιστοριών, έτσι όπως μας έχει συνηθίσει ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, και λιγότερο με την ισοπεδωτική χολιγουντιανή αντίληψη.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η ταινία αυτή κέρδισε τη φήμη της έξω από τα επίσημα κυκλώματα. Πρόκειται για την ιστορία ενός 62χρονου καθηγητή πανεπιστημίου, απογοητευμένου από τη ροή της ζωής του, που αιφνιδιάζεται όταν βλέπει το νοικιασμένο διαμέρισμά του να έχει καταληφθεί από ένα ζευγάρι μεταναστών, θυμάτων κτηματομεσιτικής απάτης. Στην πορεία θα δεθεί μαζί τους , θ` ανακαλύψει καινούρια ενδιαφέροντα και θα γνωρίσει τον κόσμο, τους ανθρώπους και τις περιοχές μιας άλλης κουλτούρας. Ετσι, σκίζεται το πέπλο της μοναξιάς, στο οποίο το θαμπωμένο αμερικανικό όνειρο καταδικάζει ακόμα και τους επιτυχημένους, η φιλία γίνεται το όχημα για να μικρύνει το χάσμα ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς και ηλικίες, ανοίγεται ο ορίζοντας των πολλών συναρπαστικών κόσμων που υπάρχουν γύρω μας, ενώ παράλληλα γίνεται κατανοητή η έλλειψη ελευθερίας και δικαιοσύνης, που πρωτίστως χαρακτηρίζει την Αμερική.
Ενα απλό προσωπικό ημερολόγιο, λοιπόν, στο οποίο μικρές τυχαίες αποφάσεις μπορούν να μας οδηγήσουν σε μια καλύτερη γνώση του εαυτού μας και του κόσμου που μας περιβάλλει, μπορεί επίσης να τροφοδοτήσει μια ειλικρινή, ουσιαστική ταινία.
Ελένη Σταματίου
