Η γοητεία και η δημιουργικότητα της παιδικής φαντασίας κόντρα στη σκληρή πραγματικότητα. Αυτό θα μπορούσε να είναι το «ρεζουμέ» της τελευταίας ταινίας του Τέρι Γκίλιαμ, η οποία δεν είναι καθόλου κακή, παρ’ ότι διαψεύδει για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια τις φιλοδοξίες του ίδιου του σκηνοθέτη και τις προσδοκίες των θαυμαστών του.
Το «Timeland» είναι η ιστορία μιας εντεκάχρονης μικρής που όταν χάνει τη μητέρα της από overdose ηρωίνης καταλήγει με τον ναρκομανή πατέρα της στο εγκαταλελειμμένο αγροτόσπιτο της γιαγιάς της. Παρέα με τη μοναξιά, τέσσερις ασώματες κούκλες, δύο περίεργους γείτονες και δύο… πτώματα, η μικρή επινοεί ένα φανταστικό κόσμο που πότε-πότε διακόπτεται από δραματικά περιστατικά.
Εκκεντρικότητα, αλληγορία και φαντασία συνθέτουν ένα ψυχεδελικό δράμα, το οποίο, μολονότι πολλά επεισόδιά του είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά, κατορθώνει να καθηλώσει το θεατή και να τον μυήσει στον παράξενο και ιδιόρρυθμο κόσμο του δημιουργού του.
Ελένη Σταματίου
