«Για μερικούς πεζοναύτες… αυτός ο πόλεμος δε θα ξεκινήσει ποτέ!» είναι το μότο που συνοδεύει το «Σύρριζα-Jarhead» -παρατσούκλι των αμερικανών πεζοναυτών που οφείλεται στο ξυρισμένο τους κεφάλι. Το μετά από δυο μόλις ταινίες («American Beauty» και «Ο Δρόμος της Απώλειας») διάσημο πλέον «άλλοθι του Χόλιγουντ» που ακούει στο όνομα Σαμ Μέντες καταπιάνεται αυτή την φορά με την παρανοϊκή καθημερινότητα των πεζοναυτών στον Πόλεμο του Κουβέιτ, όπως αυτή περιγράφεται στο ομώνυμο ημερολόγιο-μπεστ σέλλερ του πρώην πεζοναύτη Αντονι Σουόφορντ. Με ένα εντυπωσιακό νεανικό καστ και τον ανάλογο αστρονομικό προϋπολογισμό που απαιτούν τα τεχνικά επιτελεία και τα ειδικά εφέ των μπλοκμπάστερ, ο Μέντες σκιαγραφεί τον παραλογισμό που διακρίνει την εκπαίδευση του πλέον αποκτηνωμένου στρατιωτικού σώματος του πλανήτη, καθώς και το πώς η εμπειρία της στιγματίζει ή κατακρεουργεί τα υποκείμενά της ανεπιστρεπτί – σε συνδυασμό μάλιστα με την εμπειρία του να πολεμάς χωρίς να ξέρεις ποιον ή γιατί και χωρίς να κερδίσεις την πολυπόθητη ευκαιρία να σκοτώσεις, πράγμα που αποτελεί και το όλο νόημα της ύπαρξης του πεζοναύτη.
Τις πιο πολλές φορές πίσω από τις λέξεις κρύβονται… τέρατα. Αυτό που μας προσφέρει ο Σαμ Μέντες δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα action movie, με «όλη» τη σημασία της έκφρασης, καθώς «ταινία δράσης» δε σημαίνει στη γλώσσα της κινηματογραφικής κριτικής κάτι περισσότερο από πάρα πολλή επί της οθόνης σωματική δράση (στα σώματα συμπεριλαμβάνονται όπλα, κτίρια και οτιδήποτε άλλο μπορεί να συνοδεύει τα ηρωικά κατορθώματα των «δραστήριων» πρωταγωνιστών). Καμιά κριτική επεξεργασία ή προσθήκη δε μοιάζουν να έχουν υποστεί τα μεμουάρ του πεζοναύτη μας στο «Σύρριζα»: ενώ το Ιράκ εξακολουθεί να φλέγεται και ο αμερικανικός λαός κοιμάται βαθύτερα από ποτέ, το Χόλιγουντ αποφάσισε να μας συστήσει στα στρατιωτικά ενδότερα των ΗΠΑ μέσα από ένα ζοφερό πορτραίτο του -σαφώς υπαρκτού- δράματος των πεζοναυτών. Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;
Ε.Γ.
