Στην ταινία θίγεται ένα θέμα που έχει πάρει αρκετά μεγάλες διαστάσεις στο Παρίσι, αυτό της εκπόρνευσης φοιτητριών προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συνέχιση των σπουδών τους. Στην ταινία, μια ευκατάστατη δημοσιογράφος του περιοδικού ELLE κάνει ρεπορτάζ με θέμα τη φοιτητική πορνεία. Ετσι, έρχεται σ’ επαφή με δυο φοιτήτριες (η μία Γαλλίδα από την επαρχία, η άλλη από την Πολωνία) και προσπαθεί μέσα από τις συνεντεύξεις της να τις προσεγγίσει, να τις γνωρίσει, να τις καταλάβει. Το αξιοπερίεργο για τη δημοσιογράφο είναι ότι δε γνωρίζει δυο γυναίκες-θύματα (εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον), αλλά δυο γυναίκες που οδηγήθηκαν εκεί κατόπιν συνειδητής απόφασης. Μέσα από τη συναναστροφή τους και η ίδια τελικά θα επαναδιαπραγματευτεί τη σεξουαλικότητά της, καθώς και τη σχέση της με τον σύζυγό της.
Η ταινία αποτελεί αφορμή για να σκεφτούμε πάνω στις αξίες που παράγουν οι σημερινές δυτικές πολιτισμένες κοινωνίες και στη σεξουαλική διαστροφή που αυτές εδραιώνουν. Από τη μια, έχουμε δυο νέες όμορφες κοπέλες που ισχυρίζονται ότι η πορνεία είναι εύκολος τρόπος για λεφτά και δεν αισθάνονται ταπεινωμένες απ’ αυτή τους τη δράση. Από την άλλη, έχουμε μια γυναίκα αρκετά ευκατάστατη, με θέση σχετικά υψηλή στην κοινωνία, με μια οικογένεια καθωσπρέπει, που όμως, ακριβώς λόγω της κοινωνικής της υπόστασης, καταπιέζει κομμάτια της σεξουαλικότητάς της, τόσο της δική της όσο και του συζύγου της, καθιστώντας τον υποψήφιο πελάτη των φοιτητριών για τις οποίες έκανε το ρεπορτάζ. Ωστόσο, αν κάποιος δεν κάνει αυτές τις παράγωγες σκέψεις, τότε η ταινία χάνει το όποιο ενδιαφέρον της προσδίδει μια διαπιστωμένη κοινωνική πραγματικότητα και ξεπέφτει στο επίπεδο ενός ελαφρού πορνό.
Ελένη Π.
