Με αφοπλιστική ειλικρίνεια ένας από τους «επώνυμους» που θα αναλάβουν πόστα στη νεοσύστατη Ακαδημία Τεχνών έδωσε την εξήγηση για τον αδιαβάθμητο χαρακτήρα της σχολής: Αν ήταν πανεπιστημιακού επιπέδου, δε θα μπορούσαμε να διδάξουμε οι (παρέθεσε μερικά ονόματα), γιατί δεν έχουμε πανεπιστημιακά πτυχία. Βέβαια, σε όλες τις πανεπιστημιακού επιπέδου καλλιτεχνικές σχολές ανά τον κόσμο διδάσκουν άνθρωποι της τέχνης που δεν έχουν πανεπιστημιακά πτυχία. Διδάσκουν ως ειδικοί συνεργάτες, επικεφαλής εργαστηρίων κ.λπ. Ομως οι σχολές είναι πανεπιστημιακού επιπέδου και οι φοιτητές τους δεν διδάσκονται μόνο τα εξειδικευμένα μαθήματα των τεχνών, αλλά και όλα όσα έχουν σχέση με τη διαμόρφωση του ορίζοντα ενός ανθρώπου της τέχνης.
Εν προκειμένω, δεν θέλησαν να δημιουργήσουν μια πανεπιστημιακού επιπέδου σχολή, γιατί αυτό βόλευε την «αυλή» του Καραμανλή. Μια παρέα από καλλιτέχνες και διανοούμενους, συνδεδεμένους στο παρελθόν με την κοινοβουλευτική Αριστερά, που τους μάζεψε στη Ραφήνα ο δάμαλος και συνομιλεί μαζί τους στα διαλείμματα μεταξύ ποδοσφαιρικών τηλεοπτικών μεταδόσεων και χολιγουντιανών ταινιών, που γεμίζουν τα απογεύματα και τα βράδια του. Τι βρήκαν όλοι αυτοί στον Καραμανλή; Μήπως τον άνθρωπο του πολιτισμού; Εδώ γελάνε. Το όχημα βρήκαν για την προσωπική τους ανάδειξη και προβολή. Αυτοί του προσφέρουν το πολιτιστικό άλλοθι και αυτός τους προσφέρει τη δυνατότητα να γίνουν «βαρόνοι» στο χώρο τους.
Τι είναι η Ακαδημία Τεχνών; Ενα κυριλέ ιδιωτικό ΙΕΚ, με τσουχτερά δίδακτρα για τους μαθητές, που θα τους επιλέγει η κλίκα που θα το διαχειρίζεται. Η «αυλή» της Ραφήνας. Και βέβαια, με ειδικές σχέσεις με τους «χορηγούς», με τους «βαρόνους» της κεφαλαιοκρατίας, που ελέγχουν ασφυκτικά και την πολιτιστική ζωή, αλλά και με την «πολιτιστική βιομηχανία», με εκείνους δηλαδή που έχουν μετατρέψει την τέχνη σε πανάκριβο εμπόρευμα.
