Εξαιρετικό δείγμα του ιταλικού νεορεαλισμού αποτελεί αυτή η ταινία που γυρίστηκε το 1951. Πολύ νωρίτερα ήδη, ο Λουκίνο Βισκόντι , ο αποκληθείς και «κόκκινος κόμης» ή και «αριστοκράτης κομμουνιστής», είχε απαρνηθεί την ιδεολογία της τάξης του και είχε στρέψει το βλέμμα του στο Μαρξισμό και τις λαϊκές τάξεις. Γεννήθηκε το 1906 σε πάμπλουτη οικογένεια, όμως του άρκεσαν 30 χρόνια άσωτης, πολυτελούς ζωής και ο αναδυόμενος τότε ναζι-φασισμός, για να συνειδητοποιήσει τον κόσμο που τον περιέβαλλε. Η ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο, κάτω από την επίδραση του Ζαν Ρενουάρ, συνεισέφερε στη ίδρυση του νεορεαλιστικού εκείνου ρεύματος που για πρώτη φορά κατέγραψε το αληθινό πρόσωπο της ιταλικής πραγματικότητας.
Η «Μπελίσιμα» εντάσσεται σε αυτό τον κύκλο. Περιγράφει την προσπάθεια μιας νεαρής μητέρας, που προέρχεται από την εργατική τάξη της Ρώμης, να προωθήσει με κάθε μέσο την επτάχρονη κόρη της στα κινηματογραφικά κυκλώματα της εποχής. Μέσα από κωμικοτραγικά επεισόδια σχολιάζεται η απατηλή λάμψη του κόσμου του θεάματος. Μνημειώδης υπήρξε η ερμηνεία της Αννας Μανιάνι στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακολούθησαν πολλές ακόμη σημαντικές ταινίες από τον Βισκόντι με γνωστότερες τον «Ρόκο και τ` αδέρφια του», τον «Γατόπαρδο», τους «Καταραμένους», το «Λυκόφως των Θεών» κ.λπ. Ολες είχαν ένα κοινό στοιχείο: την αποδόμηση ενός σάπιου συστήματος που τύχαινε να το ξέρει καλά και από τα μέσα…
Ελένη Σταματίου
