Ο Γιάνναρης προσπάθησε να θίξει ένα φλέγον ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, αυτό της μετανάστευσης. Ενα πλοίο βρίσκει στη θάλασσα 25 νεαρά αγόρια που προσπαθούσαν να μπουν στην Ευρώπη και ναυάγησαν. Ο καπετάνιος αποφασίζει να τα σώσει και εκεί αρχίζει η δική του «Οδύσσεια». Στο τέλος, μη μπορώντας να βρει τρόπο να τους αφήσει σε κάποιο λιμάνι και έχοντας το πλήρωμά του εναντίον του, βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Παράλληλα, παρακολουθούμε και την προσωπική του ιστορία, με την επαναπροσέγγιση της γυναίκας του, με την οποία είχε χωρίσει μετά το θάνατο του γιου τους…
Πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη θα λέγαμε. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη ταινία έχει περάσει τόσες φορές από μοντάζ από την πρώτη της εμφάνιση (τώρα παρακολουθούμε την τρίτη)… Η αμηχανία του σκηνοθέτη απέναντι στο θέμα είναι ολοφάνερη από τον τρόπο που διαχειρίζεται το σενάριό του, με μια έντονα φιλανθρωπική διάθεση που τον οδηγεί σε αδιέξοδο. Εντωμεταξύ, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε το καθόλου δεμένο σενάριο και την κακή εμφάνιση των ηθοποιών, που επειδή τους έχουμε ξαναδεί στον κινηματογράφο, μάλλον για θέμα του σκηνοθέτη πρόκειται…
Ελένη Π.
