Εξαιρετική διασκευή της ομώνυμης ταινίας του 1972, με σεναριογράφο αυτή τη φορά τον Χάρολντ Πίντερ, ο οποίος βασίστηκε στο θεατρικό έργο του Αντονι Σάφερ. Μάλιστα, πρωταγωνιστεί και εδώ ο Μάικλ Κέιν στο ρόλο που τότε ενσάρκωσε ο Λόρενς Ολίβιε. Μαζί του, στο ρόλο του Μάιλο, βρίσκεται σήμερα ο Τζουντ Λο.
Οι δυο τους δημιουργούν ένα καθηλωτικό δίδυμο, προσδίδοντας έμπνευση και νέες διαστάσεις σ` ένα έργο που δεν είναι δα και τίποτα το σπουδαίο. Βέβαια, καθοριστική είναι και η απόδοση των διαλόγων από τον Χ. Πίντερ, που συνθέτει ένα δυνατό, κοφτερό και απειλητικό κείμενο, ενώ τη συμβολή τους έχουν η φωτογραφία και τα σκηνικά, που με τη σειρά τους τονίζουν τον ψυχρό, αινιγματικό και δαιδαλώδη κόσμο στον οποίο κινούνται οι δύο πρωταγωνιστές.
Παρότι, λοιπόν, πρόκειται για ένα παιγνίδι εξουσίας, εγωϊσμού και ανταγωνισμού, ανάμεσα σε δυο άνδρες που διεκδικούν την ίδια γυναίκα και σκαρώνουν ο ένας στον άλλο έξυπνες όσο και επικίνδυνες παγίδες, πράγματα δηλαδή όχι και τόσο πρωτότυπα, παρότι πρόκειται για ένα θεατρικό έργο με δυο μόνο χαρακτήρες, μεταφερμένο στη μεγάλη οθόνη, πράγμα που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους πλήξης, ο θεατής μένει υπνωτισμένος και καθηλωμένος, αιχμάλωτος μιας συναρπαστικής πλοκής, όπου ο κυνισμός, η εκκεντρικότητα και οι λεπτές ισορροπίες συνθέτουν μια μοναδική ατμόσφαιρα. Υπόγεια διατρέχουν το έργο η ματαιοδοξία, ο αμοραλισμός και τα ευτελή κίνητρα που χαρακτηρίζουν ανθρώπους έτοιμους κατά τα άλλα να αποδυθούν σε μια ποιοτική πνευματική κόντρα. Αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία όσων ο θεατής μπορεί να αποκομίσει απ` αυτή τη κινηματογραφική παράσταση, που όμως, τονίζουμε, αξίζει να δει κανείς και για πολλούς άλλους λόγους.
