Η νέα ταινία του κινέζου σκηνοθέτη («Ακίνητες Ζωές», «Αίσθηση αμαρτίας») ξεκινά την πορεία της στις ελληνικές αίθουσες. Για ακόμη μία φορά, ο Ζιανγκ Κε καταθέτει μέσα από το έργο του τις σκέψεις του για την πορεία του λαού του.
Η ταινία χωρίζεται σε τρία μέρη, καθένα από τα οποία μάλιστα έχει δικό του φορμά. Στο πρώτο μέρος, που εκτυλίσσεται το 1999, δυο παιδικοί φίλοι είναι ερωτευμένοι με την ίδια κοπέλα. Αυτή διαλέγει τον πλούσιο ιδιοκτήτη βενζινάδικου και όχι τον ευγενικό ανθρακωρύχο… Στο δεύτερο μέρος, στο 2014, το ζευγάρι χωρίζει και πατέρας και γιος μεταναστεύουν στην Αυστραλία. Το 2025 πλέον, βρισκόμαστε στην Αυστραλία, όπου ο υιός Ντόλαρ, ίσα που θυμάται την εικόνα της μητέρας του.
Μέσα από συμβολισμούς και παραλληλισμούς, ο σκηνοθέτης επέλεξε να μιλήσει για τη σύγχρονη Κίνα, στην οποία η ψαλίδα πλούσιων-φτωχών ολοένα μεγαλώνει, οι όποιες κομμουνιστικές αξίες κατείχαν μια θέση στη συνείδηση των ανθρώπων φθίνουν συνεχώς, ενώ η επέλαση της παγκοσμιοποίησης και πιο πολύ της δυτικοποίησης του κινεζικού πολιτισμού απομακρύνουν όλο και περισσότερο τον κόσμο από την ιστορία του πολιτισμού του (εκπληκτική η πρώτη σκηνή της ταινίας, στη διάρκεια της οποίας φαίνονται Κινέζοι σε μια ντίσκο να χορεύουν ένα γνωστό χιτάκι σα να μην υπάρχει αύριο).
Ο Ζιανγκ Κε αυτή τη φορά δίνει περισσότερο βάση στους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους. Με τον τρόπο που δομεί την ιστορία του φαίνεται να μελετά το πέρασμα του χρόνου ως φαινόμενο και τα χνάρια που αφήνει περνώντας. Η ταινία κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο τμήμα Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών των Καννών και το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν.
Ελένη Π.
