Μία ακόμα ταινία με θέμα την αναπηρία. Κυρίως τη σωματική, καθώς η πρωταγωνίστρια μετά από ένα ατύχημα χάνει τα πόδια της από το γόνατο και κάτω, αλλά και τη συναισθηματική, εφόσον ο πρωταγωνιστής είναι ένας τύπος που ζει για να ικανοποιεί τις σωματικές του ανάγκες και μόνο. Αυτοί οι δύο ως ζευγάρι θα αποτελέσουν στο τέλος ένα αρμονικό σύνολο.
Η αλήθεια είναι πως όταν βλέπει κανείς πια τέτοιες ταινίες, περιμένει και μια πιο φρέσκια ή καινούρια οπτική πάνω στα πράγματα, μια καινούρια κατάθεση και όχι απλώς μια ηρωοποίηση της ανθρώπινης θέλησης, γιατί έτσι μισοεκβιάζεται η συγκίνηση και κρύβεται μια προβληματική προσέγγιση του θέματος. Πράγματι, η δύναμη των ανθρώπων αυτών είναι τεράστια, όχι γιατί είναι ήρωες, αλλά γιατί αλλιώς δεν μπορούν να επιβιώσουν. Και η συμβολή τέτοιων ταινιών έγκειται κυρίως στην κοινωνική απενοχοποίηση των ανάπηρων, που κάποτε τους έκρυβαν στα σπίτια…
Ελένη Π.
