Ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας και φαντασίας σε μια ταινία που τα έχει σχεδόν όλα: Μαγεία, μουσικότητα, στιλ, ομορφιά, πρωτοτυπία. Το μόνο που της λείπει είναι η αιχμηρότητα και η δύναμη που απαιτεί η καταγγελία ενός θέματος όπως είναι η παντοδυναμία των ΜΜΕ και ειδικά της τηλεόρασης.
Ο αργεντινός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ε. Σαπίρ δημιουργεί μια ασπρόμαυρη ταινία για να σχολιάσει την ασπρόμαυρη πραγματικότητα των ανθρώπων γύρω μας που γίνονται θεατές του ονείρου, των χρωμάτων, του πόνου, της χαράς, της ίδιας τους της ζωής. Η τηλεόραση κλέβει τις λέξεις και τις φωνές τους, που αλέθονται και γίνονται αναμασημένα τηλεοπτικά σκουπίδια, ενώ το μόνο φαγητό που διατίθεται στη μακρινή πολιτεία, στην οποία μόνη εξουσία είναι ο τοπικός καναλάρχης, είναι μπισκότα με την επωνυμία «TV Food»!
Σ` αυτή λοιπόν την κατάσταση που –για να θυμηθούμε παλιότερα συνθήματα στους τοίχους της Αθήνας, «έγχρωμη TV=ασπρόμαυρη ζωή»– θα πρέπει οι άνθρωποι να ψάξουν για να ξαναβρούν τη φωνή τους, όπως πρέπει να ψάξουν για να ξαναβρούν και άλλα πράγματα. Γιατί η φαντασία έχει σώσει πολλές φορές τους ανθρώπους, όμως αρκεί η φαντασία; Και πόσο εύκολα μπορούν οι άνθρωποι να ξαναβρούν την υπόστασή τους; Πώς και κάτω από ποιες συνθήκες; Σ` αυτά ο Ε. Σαπίρ δίνει εύκολες και γλυκερές απαντήσεις που αποδυναμώνουν την προσπάθεια του. Ομως, δεν αλλάζει αυτό που εξαρχής είπαμε: «Η αντένα» είναι μια ανεπανάληπτη κινηματογραφική εμπειρία που σπάνια έχει κανείς την δυνατότητα να απολαύσει στις μέρες μας.
