Στην τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του ο Γιάννης Οικονομίδης («Σπιρτόκουτο», «Ψυχή στο στόμα», «Μαχαιροβγάλτης») αποτυπώνει πλευρές της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Αποτύπωση που φαντάζει αρχικά σαν υπερβολή, που όμως τελικά δεν είναι καθόλου μακριά από την πραγματικότητα. Το περιβάλλον της ταινίας του Οικονομίδη χαρακτηρίζεται από μιζέρια, σήψη και παρακμή. Πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι που έχουν τεθεί στο περιθώριο, νονοί της νύχτας, γυναίκες που εκπορνεύονται για να επιβιώσουν, άνθρωποι που συνεχώς επαναδιαπραγματεύονται την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Κύριος χαρακτήρας της ταινίας είναι ο Στράτος, ο οποίος αποφυλακίζεται και εκτελεί συμβόλαια θανάτου για να μαζέψει χρήματα, τα οποία δίνει ώστε να αποφυλακιστεί ο αρχινονός της νύχτας Λεωνίδας, που κάποτε του είχε σώσει τη ζωή…
Ο σκηνοθέτης επιλέγει σα φόντο για την ιστορία του περιβάλλοντα που χαρακτηρίζονται από τη μιζέρια, μέρη της Αθήνας ή δωμάτια που εκπέμπουν ασχήμια, περιθώριο και παρακμή. Ταυτόχρονα, κάνει πολλά κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των ηθοποιών του, αναδεικνύοντας τις ρυτίδες και τις εκφράσεις εξάντλησης και ταλαιπωρίας που τους χαρακτηρίζουν.
Ο Οικονομίδης χρησιμοποιεί και εδώ στοιχεία της φόρμας που μας έχει συνηθίσει από τις προηγούμενες δουλειές του. Κυριότερα στοιχεία αυτής της φόρμας είναι η έντονη παρουσία βρισιών, καθώς και η υιοθέτηση πολλών μικρών και συνεχώς επαναλαμβανόμενων, σε βαθμό εκνευριστικό, φράσεων. Και σε αυτήν την ταινία αυτά τα στοιχεία έρχονται να υπογραμμίσουν την αίσθηση του προσωπικού αλλά και κοινωνικού αδιεξόδου που χαρακτηρίζει τους ήρωές του.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην για ακόμη μία φορά καταπληκτική ερμηνεία του πρωταγωνιστή Βαγγέλη Μουρίκη.
Ελένη Π.
