Το πορτραίτο του Εβο Μοράλες στη διάρκεια της πορείας του από τις φυτείες κόκας των Ανδεων ως το προεδρικό μέγαρο της Βολιβίας. Αν και ωραιοποιημένο το πορτραίτο αυτό και λειψό ως προς το ιστορικο-κοινωνικό περιβάλλον που το τροφοδότησε, παρέχει παρολαυτά κάποιες πληροφορίες για τα τεκταινόμενα σε μια χώρα, που είναι περισσότερο σημαντικά απ` όσο φαίνονται. Από την άποψη αυτή, η ταινία του Λάντες έχει το ενδιαφέρον της.
Φυσικά, είναι γεγονός, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των απόψεων, από τις πιο συντηρητικές ως τις πιο αριστερίζουσες, που αναφέρονται στην προσπάθεια για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους των λατινοαμερικάνικων χωρών και τη μείωση της φτώχειας τους, είναι γεμάτες από σύγχυση, αυταπάτες, αφέλεια και βέβαια πολιτικές σκοπιμότητες. Θυμηθείτε το θόρυβο γύρω από τους Ινδιάνους Τσιάπας του Μεξικού και τα κολλητιλίκια του Μάρκος με τη Ντανιέλ Μιτεράν. Η σοσιαλδημοκρατία έχει μακρά παράδοση στη Λατινική Αμερική, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Σαλβαδόρ Αγιέντε. Ομως, την όποια ριζοσπαστική σφραγίδα έχει, της τη δίνουν οι άγριες κοινωνικές αντιθέσεις (οι ίδιες που απειλούν αυτή τη στιγμή τον Μοράλες με την επερχόμενη ανεξαρτητοποίηση τριών επαρχιών της Βολιβίας) και η υποχώρηση των κομμουνιστικών ιδεών. Στο πλαίσιο αυτό, οι Μοράλες, Τσάβες και λοιποί έχουν κάνει ήδη τους συμβιβασμούς τους και το μέλλον θα το επιβεβαιώσει.
