Πρόκειται ασφαλώς για υποκρισία και των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των μη κυβερνητικών ΜΜΕ που φωνάζουν για ηθικό σκάνδαλο λόγω της τραπεζικής χρηματοδότησης της «Αυγής» με εγγύηση την κρατική επιχορήγηση του ΣΥΡΙΖΑ, που έδωσε με επιστολή του ο Τσίπρας. Εχουν κάνει τα ίδια και χειρότερα επί σειρά δεκαετιών. Αλλωστε, καταχρεωμένα δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ, αλλά και τα δύο κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δικαιώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ή ότι μπορεί να μιλά για «ηθικό πλεονέκτημα». Η επιστολή Τσίπρα, βάσει της οποίας η Εθνική Τράπεζα έδωσε στην «Αυγή» δάνειο 1,5 εκατ. ευρώ το 2009 (επί Καραμανλή) δεν έχει καμιά νομική αξία. Χαριστικό ήταν το δάνειο. Αυτό όμως είναι πταίσμα, όπως και η συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της «Αυγής» κάποιας κυπριακής offshore (πίσω από την οποία κρύβεται, προφανώς, κάποιος… σύντροφος καπιταλιστής). Το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η έμμεση κρατική χρηματοδότηση, μέσω διαφημιστικών καταχωρήσεων τραπεζών.
Κατά τα μνημονιακά χρόνια, όταν οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνταν με λεφτά του ελληνικού λαού, η «Αυγή» έπαιρνε διαφήμιση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Το 2013 115,5 χιλιάδες, το 2014 272,5 χιλιάδες, το 2015 489,7 χιλιάδες. Μια χαρά παραδάκι έπαιρνε και επί Σαμαροβενιζέλων, ενώ επί κυβέρνησης Τσιπροκαμμένων το ποσό σχεδόν διπλασιάστηκε. Περιττεύει να πούμε ότι η κυκλοφορία της έμεινε στα ίδια ισχνά επίπεδα. Τη διαφήμιση δεν την έπαιρνε λόγω κυκλοφορίας, αλλά επειδή υπάρχει μια «ομερτά» ανάμεσα στις διάφορες αστικές φατρίες. Αυτή την «ομερτά» έσπασε ο ΣΥΡΙΖΑ και γι' αυτό οι άλλοι κάλεσαν τον Στούμπο στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής και έβγαλαν τα άπλυτα της «Αυγής» στη φόρα.
