Πόσες φορές έχετε ακούσει τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας να καταγγέλλει τη δολοφονία ενός Παλαιστίνιου από τις σιωνιστικές δυνάμεις κατοχής; Καμία. Οσο κι αν ψάξουμε, το πολύ που θα βρούμε είναι κάποιες προσεκτικές και απόλυτα ισορροπημένες δηλώσεις, σε περιπτώσεις μαζικών εγκλημάτων πολέμου, όπως όταν βομβαρδίζονται οι άμαχοι στη Γάζα. Μόλις, όμως, εκδηλώθηκε η επίθεση Παλαιστίνιων στη συναγωγή της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ, έσπευσε αμέσως να κάνει δήλωση καταδίκης, μη τυχόν και δεν τον συμπεριλάβουν στα τσιράκια των σιωνιστών και των αμερικάνων ιμπεριαλιστών.
Σ’ αυτή την αισχρή δήλωση ο Βενιζέλος δεν περιορίστηκε μόνο στα περί «αποτρόπαιας τρομοκρατικής πράξης», αλλά σαν κοινός προβοκάτορας μίλησε για «ανεπίτρεπτο, μισαλλόδοξο, χτύπημα στον πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό χαρακτήρα των Ιεροσολύμων και στις αρχές της ειρηνικής συμβίωσης και της θρησκευτικής ανοχής». Το γεγονός ότι την ευθύνη για το χτύπημα ανέλαβε το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, οργάνωση καθαρά κοσμική, χωρίς θρησκευτικές αναφορές (αριστερού προσανατολισμού, μάλιστα) αποδεικνύει πως το χτύπημα έχει καθαρά εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα. Εντάσσεται στη διαρκή αντίσταση του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην κατοχή και τα καθημερινά της εγκλήματα.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Βενιζέλος. Αντί, όμως, για μια μετρημένη δήλωση, επέλεξε να εμφανιστεί ως προβοκάτορας, προσπαθώντας να δηλητηριάσει τον ελληνικό λαό με τα ψέματα που κατασκευάζονται στα αμερικάνικα και σιωνιστικά εργαστήρια προπαγάνδας, περί «θρησκευτικού πολέμου» που δήθεν διεξάγουν οι Παλαιστίνιοι. Οι Παλαιστίνιοι, ακόμη και οι οργανώσεις θρησκευτικού προσανατολισμού, διακηρύσσουν τη θρησκευτική ανοχή και την κάνουν πράξη στις περιοχές που διοικούν. Αντίθετα, είναι οι σιωνιστές που έχουν ανακηρύξει το Ισραήλ σε εβραϊκό κράτος και προσπαθούν να εκδιώξουν απ’ αυτό όλους τους Παλαιστίνιους, επί των οποίων έχουν επιβάλει ένα καθεστώς απαρτχάιντ.
