«Το λόγο έχουν τώρα οι αγορές». Σαν τους φόρου υποτελείς φεουδάρχες, που πρόσφεραν γην και ύδωρ στους νικητές και ανέμεναν τη φιλευσπλαχνία τους εμφανίστηκε ο Παπανδρέου στο υπουργικό συμβούλιο, όπου παρουσίασε το νέο «πακέτο» μέτρων.
Οι «αγορές», δηλαδή το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, η καρδιά του σύγχρονου καπιταλισμού, του μονοπωλιακού καπιταλισμού, μίλησαν την επόμενη μέρα. Το ελληνικό δημόσιο, για ψυχολογικούς λόγους όπως είπε ο Παπακωνσταντίνου, βγήκε στην πιάτσα αναζητώντας κοινοπρακτικό ομολογιακό δάνειο 10ετούς διάρκειας. 5 δισ. ευρώ ζητούσε το ελληνικό δημόσιο, στα 16 δισ. ευρώ έφτασαν οι προσφορές! Μα είναι δυνατόν να προσφέρονται να δανείσουν τόσα λεφτά σ’ ένα κράτος που το θεωρούν στα πρόθυρα της πτώχευσης; Ρισκάρουν να χάσουν τα λεφτά τους; Οταν το επιτόκιο διατηρείται στο δυσθεώρητο ύψος του 6,3% (το spread παρέμεινε πάνω από τις 300 μονάδες βάσης), γιατί να μη δανείσουν; Πού θα βρουν καλύτερη ευκαιρία; Σίγουρα λεφτά και πανύψηλο επιτόκιο.
Το απόγευμα ο Παπακωνσταντίνου εξέδωσε δελτίο Τύπου, για να πει ότι οι πάνω από 400 προσφορές, «αποτελούμενες κυρίως από θεσμικούς επενδυτές του εξωτερικού» και το ύψος των προσφορών «υπογραμμίζει ότι παρά την εξαιρετικά δυσχερή συγκυρία, η εμπιστοσύνη των επενδυτών προς την ελληνική οικονομία παραμένει ισχυρή»! Παραδέχτηκε, βέβαια, ότι το «τα spread των ελληνικών ομολόγων σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά ομόλογα αναφοράς παραμένουν υψηλά», αλλά τη λύση την έχει έτοιμη: «αναγκαιότητα επιτάχυνσης της υλοποίησης των αποφάσεων της κυβέρνησης για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών και εξόδου από την κρίση».
Οταν ξεκίνησε η επίθεση στο ελληνικό δημόσιο χρέος, μας είπαν ότι ο Παπανδρέου έκανε το ταξίδι στο Παρίσι, συναντήθηκε με Σαρκοζί, Μέρκελ, Τρισέ και το κακό συναπάντημα στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, πήρε «πολιτική στήριξη», οπότε όλα θα πάνε καλά. Για το χρηματιστικό κεφάλαιο μια χαρά πήγαν τα πράγματα. Για τον ελληνικό λαό ήρθε το δεύτερο «πακέτο». Υποτίθεται ότι αυτό το δεύτερο «πακέτο», που το αποφάσισε με πόνο ψυχής ο Παπανδρέου, γιατί είναι «πέρα από την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ» (!!!), θα έπειθε τους «εταίρους» ώστε να εκδηλώσουν πλέον έμπρακτα τη στήριξη. Να εξασφαλίσουν, δηλαδή, στο ελληνικό κράτος δανεισμό με υποφερτά επιτόκια. Το μήνυμα, όμως, ήρθε κοφτό από τη Μέρκελ. Η επικείμενη συνάντησή της με τον Παπανδρέου –είπε– «δεν αφορά δεσμεύσεις για βοήθεια, αλλά τις καλές σχέσεις των δύο χωρών»!
Μιλάμε για φτύσιμο ολκής, που μεταφράζεται ως εξής: «Αμα θέλετε λεφτά, βγείτε στην ελεύθερη αγορά και δανειστείτε». Οπερ και εγένετο, με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν έχει σημασία αν το ελληνικό δημόσιο δανείστηκε τελικά μόνο 5 δισ. και όχι τα 16 που προσφέρθηκαν να του δανείσουν οι «ξένοι θεσμικοί», μεταξύ των οποίων βέβαια και τα γερμανικά τραπεζικά μονοπώλια. Γιατί να συμφωνήσει σε κατευθυνόμενη λύση η φράου Αγκέλα, όταν οι γερμανικές τράπεζες θησαυρίζουν γδύνοντας το ελληνικό κράτος και η κυβέρνησή του ανταποκρίνεται γδύνοντας τον ελληνικό λαό; Για να συναινέσει θέλει κάτι παραπάνω. Μια γερή παραγγελία μαχητικών Eurofighter, για παράδειγμα. Πώς πήρε ο Σαρκοζί την παραγγελία για τις 6 φρεγάτες;
Ο Παπανδρέου πετάει ανοιχτές απειλές πια ότι θα πάει στο ΔΝΤ. Ισως αυτό να το θέλουν και οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις της ΕΕ. Αν δεν το θέλουν, τότε στο παραπέντε, αν δουν ότι όντως ο Παπανδρέου πάει για προσφυγή στο ΔΝΤ, θα ενεργοποιήσουν «ευρωπαϊκή λύση» και θα την επιβάλλουν φυσικά. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα είναι χαμένος από χέρι.
Οταν έβαζαν την Ελλάδα στην ΕΟΚ, παραμύθιασαν τον ελληνικό λαό ότι θα έχει ασφάλεια και ευημερία. Οταν έβαζαν την Ελλάδα στην ΟΝΕ, παραμύθιαζαν τον ελληνικό λαό με τη σύγκλιση. Θα έχει –του είπαν– το ίδιο νόμισμα με τους Γερμανούς και τους Γάλλους, δεν θα κινδυνεύει από συναλλαγματικές αναταραχές, θα έχει την ασφάλεια του ευρώ. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στο παρελθόν, τα βλέπουμε καλύτερα σήμερα. Αυτό που συμβαίνει είναι ένα τρελό πάρτι του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου. Και του ευρωπαϊκού, βέβαια (αρκεί να αναλογιστούμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια ευρωπαϊκών τραπεζών). Και του ελληνικού κεφάλαιου, βεβαίως-βεβαίως, γιατί τα κέρδη που συσσώρευσε τα μετάτρεψε σε χρηματικό κεφάλαιο, το οποίο εμπιστεύτηκε στα τεράστια hedge funds, προκειμένου να του εξασφαλίσουν το μέγιστο κέρδος, γδύνοντας την «πατρίδα», δηλαδή τον ελληνικό λαό.
