Για να καταλαβαίνουμε τι κρύβεται πίσω από τα εκάστοτε κωδικοποιημένα μηνύματα, παραθέτουμε το μήνυμα Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη, προσθέτοντας (σε παρενθέσεις) τις λέξεις που λείπουν:
«Σήμερα η Θεσσαλονίκη γιορτάζει τον πολιούχο της (χαβαλές να γίνεται), γιορτάζει την απελευθέρωσή της (ωραία δεν είναι που ήρθαμε πάλι, Νατάσα;). Οπως δεσμευτήκαμε στους Μακεδόνες (επιχειρηματίες, που απαιτούν κι αυτοί) η Θεσσαλονίκη, ολόκληρη η βόρεια Ελλάδα, με τις νέες υποδομές, τα μεγάλα έργα που γίνονται, μπορεί πλέον να παίξει το ρόλο της ως οικονομικού, εμπορικού, εκπαιδευτικού και πολιτιστικού κέντρου της ευρύτερης περιοχής (ένα σωρό κλάδους τακτοποιούμε, παιδιά, περιμένετε, με τη σειρά μη μας πάρουν με τις πέτρες). Σήμερα η Ελλάδα (ναι, η γνωστή Ψωροκώσταινα) είναι χώρα υπόδειγμα για όλους τους (κακομοιριασμένους όπως τους κατάντησαν) γείτονές της και οδηγός τους στις ευρωατλαντικές δομές (ακούτε ΕΕ κι Αμερικανοί, σας μνημονεύω ευθέως, εγώ είμαι ο καταλληλότερος). Αν πράγματι ανταποκριθούν στα προαπαιτούμενα που τίθενται σε όλες τις υποψήφιες χώρες (τα οποία –μην τα παίζετε– υπάρχουν για ν’ ανατρέπονται και να διευθετούνται), αν πράγματι επιδείξουν πλήρη σεβασμό στις αρχές του διεθνούς δικαίου (ομοίως, ως άνω), της καλής γειτονίας (αυτή αντιτίθεται στην ύπαρξη του κράτους, αλλά άσε τους ιθαγενείς να νομίζουν…), της ειλικρινούς συνεργασίας (λέμε και καμιά λαμακία), της αποφυγής προκλήσεων (ομοίως, μην μασάτε οι έμποροι όπλων), τότε στο πρόσωπο της Ελλάδας θα βρουν έναν συνεπή σύμμαχο και εταίρο (και εταίρα άμα λάχει. Τουτέστιν, παιδιά, αφήστε τις λαμακίες να κάνουμε καμιά δουλίτσα). Χρόνια πολλά σε όλους (σ’ εμάς πρώτα αλλά και σε όλους βεβαίως! Αν πάθετε τίποτα τι θ’ απογίνουμε;)».
Θ.Μ.
