Συζητούσαν δυο παπάδες και η κουβέντα τους ήρθε στα περί του «θείου οίκου» τους. ― Πώς τα κουλαντρίζεις με το παγκάρι, αδελφέ; ρωτάει ο ένας.
― Α, το έχω λύσει εντελώς δημοκρατικά το θέμα. Πετάω τα όβολα ψιλά και όσα κάτσουν κορόνα τα αφήνω στην εκκλησιά. Τα υπόλοιπα τα κρατάω.
― Εγώ το αντιμετωπίζω πιο πνευματικά το ζήτημα, του απαντάει ο άλλος. Πετάω τα όβολα στον ουρανό. Οσα θέλει τα κρατάει ο θεός για πάρτη του και τα υπόλοιπα τα επιστρέφει σε μένα.
Θυμήθηκα το ανέκδοτο όταν ξεφυλλίζοντας τον «Κόσμο του Επενδυτή» τράκαρα την παρακάτω είδηση: «Κάποιος κληρικός “κατέθεσε” 300.000 ευρώ για να εκλεγεί δεσπότης. Πρόσφατα μάλιστα λέγεται ότι αγόρασε και ένα πολυτελές αυτοκίνητο αξίας 130.000 ευρώ. Λένε πως είναι σφόδρα ερωτευμένος με έναν αρχιμανδρίτη ονόματι Παΐσιο».
Μια παρόμοια περίπτωση μου έλεγε τις προάλλες ένας ταρίφας, φιλαράκι μου. Ο κολλητός μου μπορεί να έχει IQ ραδικιού όσον αφορά την πολιτική, αλλά είναι προφέσορας στο πανεπιστήμιο της πιάτσας. Τεκνό στο σουλούπι, ανθίζεται τις ροζ καταστάσεις στο πιτς φυτίλι, απλώνει τραχανά στις προκλήσεις. Ναυλώνει, που λέτε, το ταξί του ένας γαλονάτος ρασοφόρος πισωγλέντης. Κόβει το φιλαράκι μου σαν ξερολούκουμο και του σπικάρει στο ζαχαρωτό τον ψαλμό της ακολασίας. Το λιβάνισαν στο μιλητό λίγο και το σούμαραν στα 200 ευρώπουλα για να κάνει ο παπάς γαργάρα με υγρό παραγωγής του ταρίφα. (Το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;). Καθημερινές ιστορίες των «εκπροσώπων του θεού» είναι αυτές. Αλλωστε, όσοι νταλαβερίζονται με τα «ιερά» μπακίρια γνωρίζουν ότι τα λεφτά αυτά είναι αγιασμένα και λογικό είναι να επενδύονται ανάλογα. Τους το έχει πει και με φιρμάνι του ο γενικός κουμανταδόρος των εκκλησιαστικών οικονομικών Κ. Πυλαρινός: «Η περιουσία της Εκκλησίας ως προερχόμενη από δωρεές και κληρονομίες πιστών, είναι ιερή. Εχει προέλευση, αξία τιμής, προστασίας και σεβασμού». Και εδώ δε μιλάμε για φραγκοδίφραγκα. Η χριστεμπορία είναι το καλύτερο επάγγελμα και αρκεί να θυμηθούμε την καβάτζα που αποκαλύφτηκε ότι έχει ο πρώην δεσπότης Αττικής, Παντελεήμων, «για τα γεράματά του» (πάνω από ένα δισ. δρχ).
Ασχετα, όμως, από το τι κάνουν οι παπάδες, η ουσία είναι άλλη. Αν και κανένας δεν ξέρει ακριβώς πόση είναι η λεγόμενη εκκλησιαστική περιουσία, κάποιοι την τσουβαλιάζουν στα 15 δισ. ευρώ (περίπου 5 τρισ. δρχ.). Μην το ψάξουμε τώρα πώς βρέθηκαν αυτά τα μπακίρια στα χέρια των ρασοφόρων. Μεγάλη ιστορία που ξεκινάει απ’ τα χρόνια της τουρκοκρατίας. Το ζήτημα είναι πως, εκτός του ότι το σύμπαν και η θρησκόληπτη βλακεία του κόσμου είναι απέραντα, οι πολιτικές που ακολούθησαν όλα τα αστικά κόμματα αβαντάριζε να θεριεύει το θησαυροφυλάκιο του παπαδαριού. Εχουν ανοιχτά γραμμάτια που χρωστάνε οι καπιταλιστές στους ρασοφόρους, αφού με το κουτόχορτο που ταΐζουν το ποίμνιο τούς βοηθάνε να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους, και μέσω των κυβερνητικών υπαλλήλων τους τα ξοφλάν.
Πρόσφατα τέτοια παραδείγματα ένα σωρό. Πριν τις εκλογές της 7ης Μάρτη του 2004, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάργησε τον νόμο 536 που υποχρέωνε την Εκκλησία να δίνει το 25% από τα έσοδά της για να τσοντάρει κι αυτή στη μισθοδοσία των ρασοφόρων της. Με τη σειρά της η ΝΔ, με το νέο φορολογικό που ψηφίστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη, κανόνισε να τουμπεκιαστεί με τις απαιτήσεις του Χριστόδουλου. Φρόντισε να ολοκληρώσει τη φοροασυλία για εκκλησιές, μητροπόλεις, μοναστήρια, για τα εισοδήματα που αποκτούν από την κάθε είδους ακίνητη περιουσία τους. Ετσι, χαρίζεται ολόκληρος ο φόρος εισοδημάτων από ακίνητη περιουσία (από το συμβολικό 10%, που ίσχυε, στο 0%) σταδιακά μέχρι το 2007. Δεν μας παίρνει ο χώρος να σας γράψω για κάποιες καραμπινάτες κομπίνες που κάνουν οι χριστέμποροι με τις πλάτες της κυβέρνησης. Ισως μια άλλη φορά.
Επίλογος με κάποιους στίχους του Κώστα Βάρναλη
Οξ’ ο κοσμάκης φώναζε: “Πεινάμε τέτοιες μέρες”
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες
κ’ οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: “Είστε αθέοι”.
Γιώργης Γιαννακέλλης
giorgis@eksegersi.gr
