Στο δρόμο του Λεβέντη και του Καμμένου η Κωνσταντοπούλου

Εθνικιστικό παραλήρημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου από το αγαπημένο της facebook, συνοδευόμενο από πανοραμική φωτογραφία της σύναξης της Θεσσαλονίκης. Στο εθνικοφασιστικό συλλαλητήριο -σύμφωνα με την πρώην πρόεδρο της Βουλής- «διαδήλωσαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια και την πατρίδα μας». «Η λυσσαλέα προσπάθεια παρασιώπησης του συλλαλητηρίου και της τεράστιας συμμετοχής θυμίζει την προπαγάνδα υπέρ του Ναι το 2015». «Εγώ στηρίζω το δικαίωμα όλων μας να διαδηλώνουμε για την πατρίδα μας. Και είμαι μαζί με όσους σήμερα εξέφρασαν την αληθινή αγωνία όλων μας για την χώρα μας, που παραδίδεται κομμάτι-κομμάτι από τους προδότες». «Και δε χαρίζω τους πολίτες που διαδήλωσαν σήμερα ούτε στους φασίστες ούτε στους εθνικιστές ούτε στους “εξευγενισμένους“ μνημονιακούς ακροδεξιούς που ψήφισαν κι εφάρμοσαν όλα τα μνημόνια της υποτέλειας, ούτε στους χρυσαυγίτες, νοσταλγούς των ναζί». «Η σημερινή Κυβέρνηση είναι υποτελής και δεν νομιμοποιείται να διαπραγματευθεί. Γιατί θα παραδώσει ξανά τη χώρα μας. Τη χώρα δεν θα την υπερασπιστούν οι ακραίοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας ή του Στρατού ούτε οι νοσταλγοί άλλων εποχών. Ούτε οι προωθούμενοι από το σύστημα υποκατάστατοι σωτήρες. Τη χώρα θα την υπερασπιστούν, όπως πάντα συνέβη στην ιστορία μας, οι πολίτες».
 
Παραθέσαμε σκόπιμα μεγάλα αποσπάσματα από το ιντερνετικό παραλήρημα για να φανεί ότι δεν έχει γραφεί εν θερμώ, αλλά έχει δομηθεί με μεγάλη προσοχή και έχει φιλοτεχνηθεί λέξη προς λέξη. Η Κωνσταντοπούλου δεν είναι -λέει- υπέρ των εθνοκάπηλων, των δεσποτάδων, των στρατιωτικών, των ακροδεξιών, των ναζιστών, αλλά με τον «αγνό λαό», που υπερασπίζεται την «πατρίδα μας» που «παραδίδεται κομμάτι-κομμάτι από τους προδότες». Ενάντια σε ποια «παράδοση της πατρίδας» κατέβηκε ο κόσμος στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης; Ούτε ενάντια στα Μνημόνια κατέβηκε να διαδηλώσει, ούτε ενάντια στην τρόικα, στην ΕΕ, στους Αμερικανούς, στο ΝΑΤΟ. Κατέβηκε αφιονισμένος από το εθνικιστικό ψεύδος, με το οποίο τόσα χρόνια τον τροφοδοτεί  η αστική προπαγάνδα, για να διαδηλώσει ενάντια σ' ένα γειτονικό λαό. Για να υπερασπιστεί το εθνικιστικό ψεύδος. Για να ξεράσει εθνικιστικό μίσος. Καλεσμένος απ' αυτούς που η Κωνσταντοπούλου «βλέπει» μόνο σαν κάποιους που προσπαθούν να καπηλευτούν τα «αγνά πατριωτικά αισθήματα». Αυτοί, όμως, ήταν οι διοργανωτές του συλλαλητήριου, αυτοί παρατάχθηκαν στην εξέδρα, αυτοί εξέμεσαν τον οχετό ενάντια στους «γυφτοσκοπιανούς», βγαλμένο από τον «Αγώνα» του Χίτλερ και από τις παραδόσεις του Μεταξά, του μοναρχοφασισμού, της χούντας. Αυτούς αποθέωσαν τα πλήθη. Τον Φράγκο, τον Ανθιμο, τους βουλευτές του Καμμένου και του Λεβέντη, τον Κασιδιάρη που έκοβε ανενόχλητος τις βόλτες του κτλ.
 
Ο Καμμένος είναι συνεπής με το ακροδεξιό παρελθόν του, με τη φύση του μορφώματος που δημιούργησε το 2012. Ο Λεβέντης είναι ο Λεβέντης. Πήρε ιδιαίτερα ψηλό ποσοστό στη Θεσσαλονίκη και νομίζει ότι μπορεί να το διατηρήσει βουτώντας στον πιο ακραίο εθνικισμό. Είναι, άλλωστε, ασορτί με εκείνους που ντύνονται με στολές αρχαίων Μακεδόνων αγορασμένες από τα μαγαζιά για μασκαράδες. Η Κωνσταντοπούλου τι ακριβώς είναι; Ακροδεξιά δεν μπορείς να την πεις. Στο παρελθόν θα την τοποθετούσες εύκολα στο ρεύμα του αστικού κοσμοπολιτισμού παρά σ' αυτό του εθνικισμού. Οι πλατείες των «αγανακτισμένων», όμως, ήταν ένα σχολείο γι' αυτήν. Εκεί έγινε η ώσμωση ανάμεσα στον χυδαίο αντιιμπεριαλισμό και στον εθνικισμό. Εκεί χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και κόμματα. Αδίστακτα, λοιπόν, «βουτάει» στο σημερινό εθνικιστικό ρεύμα (που δεν έχει καμιά σχέση με τον πολιτικό πρωτογονισμό του αντι-μνημόνιου, είναι σκέτος δηλητηριώδης, επιθετικός εθνικισμός, όπως ήταν και το 1992-93), φιλοδοξώντας να ψαρέψει ψηφαλάκια. Γι' αυτό και δε διστάζει  να γράψει ότι «η προσπάθεια να εμφανιστούν ως φασίστες οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που διαδήλωσαν σήμερα δεν πρέπει να τους αγγίξει. Είναι η θεωρία των δύο άκρων. Που πρωτοαναπτύχθηκε για να πλήξει και να πνίξει το κίνημα των Αγανακτισμένων το 2011».
 
Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρει, ούτε μας ενδιαφέρει. Σημειώνουμε απλά την τυχοδιωκτική ταύτισή της με τον ακραίο εθνικισμό, στον οποίο προσπαθεί κουτοπόνηρα -αλλά απόλυτα ανεπιτυχώς- να προσδώσει «πατριωτικό» και… «αντισυστημικό» χαρακτήρα. Χωρίς αρχές, χωρίς ίχνος συναίσθησης για τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, με μοναδικό κριτήριο τη δική της πολιτική επιβίωση.
 
Εχουν φανεί πολλές φορές τα όρια αυτού του τύπου των πολιτικών που παριστάνουν τους αριστερούς, τους αντιιμπεριαλιστές, τους αντικαπιταλιστές. Μπορεί οι νέες «περιπέτειες» της Κωνσταντοπούλου να εκπλήσσουν κάποιους, όμως τίποτα δεν πρέπει να εκπλήσσει όταν προέρχεται από τέτοια πρόσωπα και χώρους. Πρέπει, λοιπόν, έστω και καθυστερημένα να «χωρίσουν τα τσανάκια τους» μαζί τους και όσοι δεν το έχουν κάνει.