Τρέμοντας μπροστά στο ενδεχόμενο να βρεθεί κατά την προεκλογική περίοδο υπό ποινική διερεύνηση για ευθύνες στο έγκλημα που συντελέστηκε στο Μάτι και στο Νέο Βουτζά, η Δούρου προσπαθεί να χτίσει όχι πολιτική αλλά ποινική υπεράσπιση. Και το κάνει με κουτοπόνηρο τρόπο. Από τη μια, δηλώνει ότι η δικαστική έρευνα «πρέπει να προχωρήσει με ρυθμούς διαφορετικούς», πρέπει «να προχωρήσει με ρυθμούς διαφορετικούς από τους αργούς ρυθμούς που έχουμε συνηθίσει σε σχέση με μεγάλες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος» και διασαλπίζει ότι «με ιδιαίτερη ανακούφιση θα συμβάλει στην ανεύρεση των αιτιών και στη διαλεύκανση των ευθυνών της τραγωδίας του Ιουλίου». Από την άλλη, όμως, φροντίζει να βγάλει την ουρά της απέξω: «Οφείλω ωστόσο να σημειώσω ότι ο Β’ βαθμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι Περιφέρειες, σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, δεν έχουν επιχειρησιακή ευθύνη στην κατάσβεση των πυρκαγιών».
Μπορεί οι περιφέρειες να μην έχουν επιχειρησιακή ευθύνη στην κατάσβεση των πυρκαγιών, συμμετέχουν όμως στην πολιτική προστασία, η οποία ελέγχεται για το γεγονός ότι τόσος κόσμος κάηκε χωρίς να έχει καμιά προειδοποίηση γι' αυτό που ερχόταν και καμιά βοήθεια για να το αποφύγει. Σ' αυτό, λοιπόν, η Δούρου ενδέχεται να έχει όχι μόνο πολιτική αλλά και ποινική ευθύνη. Γι' αυτό και φρόντισε από τον Σεπτέμβρη, όταν η κυβέρνηση υποστήριζε την άποψη ότι όλα έγιναν όπως έπρεπε, να στείλει Υπόμνημα στην Πυροσβεστική και στην Εισαγγελία Πρωτοδικών, με το οποίο ρίχνει όλη την ευθύνη στην Πυροσβεστική, αποδίδοντάς της εγκληματικές ευθύνες.
