Ηταν πραγματικά σουρεαλιστική η σκηνή με τον Φώτη Κουβέλη, «νικητή» στις εκλογές του συνέδριου της ΔΗΜΑΡ, έχοντας δίπλα του έναν εμφανώς αμήχανο και σκυθρωπό Δημήτρη Λουκά (ο υποψήφιος που κατέβασε το «αριστερό δίκτυο», για να μην γεμίσει η κάλπη με λευκά και άκυρα), να δηλώνει ότι η ΔΗΜΑΡ ανασυντάσσεται και ετοιμάζεται να κατακυριεύσει το σύμπαν. Είχε προηγηθεί όχι μόνο η πολιτική κλωτσοπατινάδα με σύσσωμη την κοινοβουλευτική ομάδα να ζητά την παραίτησή του, αλλά και η αιφνιδιαστική κατάθεση από τους Κουβελικούς μιας τροπολογίας στο κείμενο της πολιτικής απόφασης του συνεδρίου, η οποία προσδιόριζε το «όχι» ως στάση της ΔΗΜΑΡ κατά τη διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ μάλλον έκλεινε την πόρτα σε κάθε προοπτική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ για την ανασυγκρότηση της σοσιαλδημοκρατίας.
Ηταν μια κίνηση ανάγκης του Κουβέλη, προκειμένου να εξευμενίσει την πλειοψηφία των στελεχών και το σύνολο των εναπομεινάντων βουλευτών, που θέλουν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπας και μπορέσουν να διασωθούν. Αυτή η κίνηση μπορεί μεν να σταμάτησε τη διαρροή ψήφων προς τον υποψήφιο που έβαλε απέναντι στον Κουβέλη το «αριστερό δίκτυο», όμως δεν έπεισε τους βουλευτές να βάλουν υποψηφιότητα για την ΚΕ (έβαλαν μόνο ο «πιστός» Τσούκαλης και η Γιαννακάκη), επειδή προφανώς δε θέλουν να δεσμευτούν ότι θα ακολουθούν τις επιλογές του Κουβέλη και των στελεχών που μένουν πιστά σ’ αυτόν. Δεν του έχουν πια καμιά εμπιστοσύνη. Στόχος του καθένα απ’ αυτούς είναι να βρει μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η μεν αυτόνομη κάθοδος της ΔΗΜΑΡ μόνο ως καλαμπούρι ακούγεται, η δε εκλογική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ αποκλείεται, γιατί ο εκλογικός νόμος δε δίνει το μπόνους των 50 εδρών σε συμμαχίες κομμάτων.
Περιττεύει, βέβαια, να συζητήσουμε ότι προοπτική ανάκαμψης της ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει. Ο πόλεμος κατά Κουβέλη και ΔΗΜΑΡ από τα μεγάλα αστικά ΜΜΕ, που ήταν αυτά που είχαν δημιουργήσει την εικόνα του σοφού και σώφρονα πολιτικού και της «αριστεράς της ευθύνης» είναι ανελέητος. Αν κάτι πρέπει να συζητήσουμε είναι η προσωπική στρατηγική του Κουβέλη. Δε θα έκανε τα συγκεκριμένα βήματα, όσο κι αν τον πίεζαν από το εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, αν δεν είχε διαπραγματευθεί μυστικά με τον ΣΥΡΙΖΑ να τον προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά τις εκλογές. Δεν είναι τυχαίο που την επομένη κιόλας του συνέδριου οργίαζαν οι φήμες περί πρόθεσης του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει τον Κουβέλη μετά τις εκλογές για πρόεδρο, ο δε εκπρόσωπος Τύπου του Κουβέλη Χρ. Μαχαίρας, όταν ρωτήθηκε, άφησε το θέμα ανοιχτό, παραπέμποντας στον ΣΥΡΙΖΑ! Αν δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία, τότε δεν πρέπει να αποκλείσουμε ακόμη και την πιο θεαματική κωλοτούμπα σε μια πολιτική καριέρα γεμάτη κωλοτούμπες. Δηλαδή, να είναι ο Κουβέλης ο εκλεκτός των Σαμαρά-Βενιζέλου, παίρνοντας μαζί του και κάποιους από τους βουλευτές. Αυτή τη στιγμή αυτό φαντάζει σαν ένα απίθανο σενάριο, όμως από πολιτικούς σαν τον Κουβέλη όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Αν τίποτε απ’ αυτά δεν ισχύει, τότε ο κυρ-Φώτης έχει χάσει εντελώς τη μπάλα και δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει…
