Με τους περιφερειάρχες, τους οποίους κάλεσε στο Μαξίμου για να συζητήσουν τάχαμου το νέο σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, ξεκίνησε την προπαγανδιστική αντεπίθεσή του ο Τσίπρας, ενόψει της ψήφισης του τέταρτου Μνημόνιου. Ηταν μια κίνηση που υπηρετεί το νέο «αφήγημα» των Τσιπροκαμμένων περί οριστικής εξόδου από την κρίση, τα Μνημόνια και την επιτροπεία. Θα περίμενε κανείς, τουλάχιστον οι δεξιοί περιφερειάρχες να κάνουν κάτι για να χαλάσουν την προπαγανδιστική φιέστα του Τσίπρα με γλάστρες τους ίδιους. Δεν το έκαναν. Βλέπετε, ο περιφερειάρχης για να εκλεγεί πρέπει να επιδείξει «έργο» στην περιφέρειά του και τα κλειδιά του ταμείου τα κρατάει η κυβέρνηση.
Υπήρξε ένας δεξιός περιφερειάρχης, όμως, που δεν αρκέστηκε στο ρόλο της σιωπηλής γλάστρας στη φιέστα του Τσίπρα, αλλά το πήγε και παραπέρα. «Ηταν μία πολύ ωραία κουβέντα αυτή που κάναμε με τον πρωθυπουργό, ο οποίος μας δέχτηκε μετά από αρκετό καιρό. Ενδεχομένως θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει αυτήν τη συνάντηση εδώ και πολλούς μήνες», δήλωσε ο γιος της Ντόρας και ανιψιός του Κυριάκου, Κώστας Μπακογιάννης. «Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για αυτό το σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που θέλει να καταρτίσει η κυβέρνηση τώρα που έκλεισε και η προηγούμενη αξιολόγηση» συνέχισε. Η μόνη αιχμή που άφησε στις δηλώσεις του δεν αφορούσε τον Τσίπρα, αλλά γενικά το πολιτικό σύστημα: «Βεβαίως, όλοι μας έχουμε κάποιες επιφυλάξεις. Οι έννοιες ανάπτυξη, παραγωγική ανασυγκρότηση έχουν κακοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν τη χώρα, ειδικά τα τελευταία χρόνια και για αυτό και όλοι μαζί ψάχναμε τον τρόπο πρακτικά να βελτιώσουμε τη λειτουργία του κράτους. Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα. Ο μεγάλος ασθενής στην Ελλάδα σήμερα είναι το Δημόσιο».
Ο Μπακογιάννης ο νεότερος έχει προσωπική ατζέντα, γι' αυτό και κάνει ζημιά στον θείο του, βάζοντάς τον στο ίδιο τσουβάλι με τον Τσίπρα, στον οποίο δεν ασκεί την παραμικρή κριτική. Το έδειξε αυτό και με τη δήλωση που έκανε μετά την εκλογή του Μακρόν, στον οποίο -όπως φαίνεται- θέλει να μοιάσει: «Την ώρα που στην Ελλάδα “σκοτωνόμαστε” για το παρελθόν, την Αριστερά και τη Δεξιά, τις ιδεοληψίες μας και το μουσείο Μπελογιάννη, οι Γάλλοι ανοίγουν το δρόμο του μέλλοντος και των πραγματικών λύσεων».
